Onsra | Jaehyun

2.1 "Vedaların Anlamları"

Arkada kalan veya giden diye bir şey yok Jaehyun.
Mesela bizim gibi.
Biz birbirimize ihanet ettik, aldattık ve en sonunda terk ettik.

❥

Güçlü durduğumu görebiliyordum.

Ayaklarımın titrediğini bir kez bile hissettirmeden Jaehyun'un karşısındaydım. Siyah gözlüklerinin ardını görememek beni ne kadar çok gersede, vücudunun anlık olarak duraksaması şaşkın olduğunu belli ediyordu.

İlk fark ettiğim şey, üzerindeki takım elbisesinin kırışık olması ve gelişigüzel bir renk seçmesiydi. Gözlerim bunu direkt ayırt edebilmişti. Jung Jaehyun asla böyle giyinmezdi. Lucas mı giydirmişti onu ? Bir tek o böyle bir takım elbise seçerdi zaten. Arkadaşının daima sadeliği sevdiğini umursamazdı.

Yıllardır, hiç olmadığım kadar yakın olmuştum ben sana. Her mimiğinin anlamını ezberlemiştim. Ama hiçbir türlü anlaşamamıştık seninle Jaehyun. Ne küçükken ne de şimdi.

Jaehyun içeri girdi. Kapıyı yavaşça kapadı ancak kendini bana çevirmedi.
Yutkundum. Gözlerim yansa da ağlamamak için dudaklarımı dişledim.

Bir kaç dakikanın ardından Jaehyun ancak bana dönebilmişti. Gözlüklerini çıkarıp atarken bu zamana kadar onda asla görmediğim göz altı morluklarını fark ettim. "İçtin mi sen ?" dedim kendimi tutamadan. Sesim yüksek çıkmıştı. Sanki hala burada çalışan ve onunla kavga eden Renee gibi.

İkimizde ne yaptığımı fark edince geriledik. Ellerim gerginlikten terlerken gizlice elbiseme sürttüm. Evet iğrençti. Ancak yapacak hiçbir şeyim yoktu.

"Uyumamış olamaz mıyım ?" dedi Jaehyun. Masasına gitti ve yavaşça oturdu. Ancak hareketleri gerginlikle doluydu.

Benim gibi.

"Günlerce uyumasanda gözlerinde morluklar olmaz senin. Ancak içersen olur." Omuz silktim. "Hiçbir zaman içkiye alışık olamadın zaten."

Jaehyun bakışlarını önündeki dosyadan ayırmadı. Ben ise yerlerdeki dosya kağıtlarından. Hâlâ farkında değildi. Ancak odasının hali berbattı. Savaştan çıkmış gibiydi. Alışık olmadığım bir görüntü daha. Jung Jaehyun obsesif bir adamdı. Dağınıklığa gelemezdi. Ancak şimdi... durumlar bambaşka boyutlardaydı değil mi ?

Jaehyun fısıltı gibi çıkan sesiyle "Neden geldin ?" dedi bana. Bir an nefes almayı unuttum.

"Gerçekleri fark ettiğimi söylemek için buradayım." dedim ona yılmadan.

"Gerçekler mi ?" dedi Jaehyun alayla kahkaha atıp. "Ah, gerçekler ortaya çoktan çıktı zaten. Babandan belli değil mi ? Yoksa onun için mi buradasın ? Onu kurtarmak için."

Yüzümü buruşturdum. "Jaehyun, babamı hapisten çıkaracak kadar gerizekalı değilim ben."

Kaşlarını kaldırdı. "Ne ?"