Will You Be My Pretend Wife?

at the Mall

Matthew's POV:

May ilang araw na rin ang nakalipas nung nalaman ko ang tungkol kay Nadine at Axel, hindi ko pa sila pinatawagan kay Rebecca dahil hindi ko pa alam kung paano ko haharapin si Nadine. At palagi ko rin iniiwasan si Nicole dahil hindi ako handa sa mga ginagawa niya.

I burried myself sa trabaho, kahit mga tawag ni Romeo hindi ko na muna pinapansin. I have to go away. For a vacation na ako nalang muna. Pero tingin ko kaylangan ko rin muna tapusin ang tungkol sa pagdedecorate ng bahay ko para makalipat na ako.

"Rebecca can you please connect me to Nadine?" Tinawagan ko si Rebecca using my phone sa office.

"Can you hold on to the line sir, i'll connect you right now sir." -Rebecca

........ (Silence....)........

"Sir, Miss Nadine is on the other line." Saka binaba ni Rebecca yung sa line niya.

"Miss Cruz, can we meet?" I compose myself as formal as I can, because I really wanted to do business now.

"Mr. Lee we don't need to meet up." Napangiti nalang ako nung sumagot siya ng ganun, in a way yun ang expected kong isasagot niya sa akin.

"Miss Cruz, I want to meet up with you with regards sa gagawin niyo sa bahay ko, have you forgotten about that project?" Sinasadya ko na maging arrogante.

For a few seconds hindi nagsalita si Nadine.

"I'm sorry sir, for sure. I'll check mine and my team's schedule and i'll just call your secretary for the details." Sa wakas nagsalita na siya. 

"Okay. good! See you then." 

-----

Nadine's POV:

Bakit ngayong sabado pa nirequest ni Matthew na makipagkita? Akala ko ba yung schedule ng team ko ang masusunod, hindi sila pwedeng lahat dahil may kanya kanyang mga outing. So as the team leader ako dapat ang umasikaso nito at makipagmeet sa kanya. Great great!!! 

Naghihintay ako sa isang coffee shop sa isang mall na pinag-agreehan namin na magkita. Napatingin pa ako sa relo ko dahil mauubos na ang kape na binili ko hindi pa rin siya dumadating. 

"Kanina ka pa?" Napatingin ako sa taong nagsalita sa harap ko. Tinaasan ko ng kilay si Matthew.

"You are late!" Medyo napataas ang boses ko, not my intention. Para kasi akong binabanlian kapag nakikita ko itong taong ito. 

"Sorry! Actually kanina pa ako dito, mahirap lang kasing maghanap ng parking." Nakuha pa niyang ngumiti sa akin. Talaga bang nang-iinis ang kumag na ito.

"Not accepted. Dapat maaga kang pumunta." Lalo ko siyang tinatarayan.

"But wait, I'm your client. I'm allowed to be late." Lalo pa siyang ngumiti. Grrr!!!! Hindi na ako nakapagsalita, kasi alam ko naman na may point siya.

"I'm sorry sir, I'm TERRIBLY rude. Would you like some coffee? anything?" Sa pinakasarcastic kong tono na maibibigay, but instead na mainis, ngumiti lang siya and nagcross legs.

"Actually you can do something for me."-Matthew

"And what is that sir?" still with my oh so sarcastic smile.

"Can you please be stop calling me sir and can you please drop the fake smile? Mas gusto ko na na sinusungitan moko kaysa naman nagmumukha kang aso." then he laugh a little.

naku naman, gusto ko siyang sampalin.

"Okay, shall we start?" I compose myself para as in walang emosyon.

"I'll just get coffee. Pero saan nga ba tayo pupunta to check some furniture? And are we going to wait for your team?" naging seryoso rin siya. 

"No sir, hindi sila lahat available today. And first stop po natin dito sa mall, top level po, meron pong showroom dito na gusto kong makita niyo, I know the owner personally kaya she can give you a discount. Hintayin ko nalang po kayo dito"- Nadine

"Okay. Would you like coffee?" instead na sumagot i held my half cup of coffee for him to see. He just smiled and pumunta na siya sa counter. After a few minutes he took the things i am carrying.

"Wait---"-Nadine

"What? akala ko ba sa top floor tayo?" he started to walk

"Ako na magbibitbit ng mga gamit ko." i tried to grab my things pero umiwas siya. I stood there dumb founded. 

"Wala akong dala, marami kang dala, ano sa tingin mo ang dapat kong gawin? tara na." Now nagdirederetso na siya papuntang escalator.

Nadine Chill ka lang. Kapag natapos mo ang project na toh trophy mo yun. Yan nalang ang nasabi ko sa sarili ko. Kaya sumunod na rin ako sa kanya.

Sa gallery kahit bitbit niya ang handbag ko sa balikat niya, may mga babae pa rin na nagpapapansin sa kanya. Bakit nga naman hindi? Gwapo pa rin kasi talaga ang kumag na ito. White shirt and jeans. Napakasimple ng suot niya but he still looks good.

"Nadine? Bakit tumatakobo na naman sa isip mo yan." Kausap ko na naman ang utak ko.

-----

Matthew's POV:

"I like all the furniture here, but i'm concern about the quality." Halos tapos na kami sa pagtingin sa mga furniture dun sa show room na pinuntahan namin. During the tour I am posing as a business man, not as the man foolishly still inlove with this woman for so many years.

"These furnitures are export quality sir, don't worry and marami na rin po kaming mga clients na kumukuha sa kanila with excellent feedback. I can assure you that they are topnotch." Sinabi niya sa akin with full of confidence.

I leaned in a little closer nung nakatalikod siya sa akin to speak with a lady on the same floor. "I'll kiss you if you wont stop calling me sir." I whispered to her ears. She immediately looked at me with huge eyes.

"I'm just teasing you. Sorry." natawa ako sa reaksyon niya. Then i winked at the lady who's also struck sa ginawa ko. 

"S-so Matthew? uhm!! would you like to look sa ibang lugar or would you like to stick in here?" Tinanong niya sa akin. But I still want to have a moment with her. 

"Let's look at the other place. Para naman may option ako.Do you have a car or would you like to just ride with me" -Matthew

"Okay, Uhm! Actually... I dont have a ride" Parang alangan na naman siya.

"Then just ride with me. no big deal." Nakita kong uncomfortable siya. "don't worry wala akong gagawin sayo." I added para lang makampante siya.

"Ilang beses ko na nga bang narinig sayo yan? Na hindi mo naman natutupad." She looked at me then smiled. Is that a genuine smile? Kaya natawa nalang din ako.

"Don't worry wala na talaga. Baka isumbong mo pa ako sa boyfriend mo." Nalungkot ako nung sinabi ko sa kanya yun.

"Wala naman akong boyfriend eh. Saan ka nakapark? Tara na baka matraffic tayo sa pampanga pa yung next destination natin." Pagkasabi niya nun hindi na niya ako hinintay at naglakad na siya.

Wala siyang boyfriend? 

Those 3 words puts a smile on my face.

-------------