Will You Be My Pretend Wife?

Will you be my wife? (Matthew Lee's point of view)

Teaser!

Teaser!!

Teaser!!!

Ang tagal ko po bago nasundan.... 

pero ito na!

Matthew's Point of view:

here I go!!!

~~~~~~~~~~

"I have always loved her, siya lang ang babae na ginusto ko ng sobra." Yan nalang ang tumatakbo sa isip ko nung nakita ko siyang papalabas ng pintuan. My vision is starting to blur because of the tears that started to form in my eyes.

Sumara na yung pintuan sa harap ko at nakakabinging katahimikan ang bumalot sa paligid ko.

Hindi ko siya pwedeng pakawalan. Bakit nangyari ito sa amin? Bakit hindi ko pa sa kanya pinagtapat ang lahat? bakit kaylangan pa niyang malaman ang tungkol dito ng ganito nalang?

"Ano bang ginagawa ko? bakit pa ako nandito?" Agad agad akong tumayo at binuksan ang pintuan palabas.

"Nadine?!" now i'm running towards the closing door of the elevator.

Hindi ko hahayaan na mawala siya sa akin. That's the time I headed towards the stairs and make a run for it.

Pagdating ko sa ibaba tinignan ko agad yung elevator kung andun pa siya pero the elevator is going up. Hinihingal pa ako and i am sweating. I have to know kung dumaan na siya dito.

"Sir, May dumaan bang babae dito? Ngayon ngayon lang? Ganito siya katangkad tsaka medyo mahaba yung buhok niya." I'm desperate.

"Ay sir, Meron pong dumaan dito kaya lang po si Mrs. Jimenez lang po." -guard

"Ganun ba? Thank you brad ah." Medyo hindi na ako hinihingal. Pero saan kaya siya pumunta?

I have to stay here and wait fot her.

Seconds.

Minutes..

An hour...

Hindi ko na alam kung gaano ko katagal naghintay sa lobby ng condominium.

"Where could she have been?" Iniisip ko kung saan siya pwedeng pumunta. I picked up my phone. I have to find her. I dialed Rebecca's number my secretary.

"Hello!! Rebecca?! Call the IT specialist or our phone provider. Track my other phone. NOW!!" hindi ko na siya hinayaan na magsalita. I just need to find Nadine.

One thing is for sure. Hindi pa siya nakakalayo and I know hindi siya makakapunta kay Romeo dahil wala pa siya sa bansa. Kaya I quickly typed in a message and sent it to him. I then paid my attention on the on going traffic outside the condominium. 

"Where is she?" I'm starting to get annoyed and worried about her.

"Sir, ito po upuan, kanina pa po kayo nakatayo dyan at palakad lakad. baka nangangawit na po kayo." May inabot sa aking plastic na upuan yung guard, kinuha ko naman pero inilagay ko lang sa may malapit sa kanya dahil hindi naman ako makakaupo sa sitwasyon na ito.

"Brad thank you ha?" Nagpasalamat naman ako sa ginawa niya.

"Sir, kung gusto niyo po tawagan ko nalang po kayo kung makita ko po ditong dumaan yung babae na hinahanap ninyo." -Guard

"Thank you." I'm torn if i should go or if i should stay to wait for her. 

"Sir, makikita niyo rin po siya."- Guard.

Napangiti nalang ako sa sinabi ni mamang guard. 

"Manong kung mapapadaan man siya dito paki sabihan po ako agad. importante lang." kinamayan ko si mamang guard, pero ayaw ko pa rin umalis sa lobby dahil alam ko baka bigla nalang siyang lumabas sa elevator.

"Sir, sasabihan ko rin po yung ibang kasama namin, nairadio ko na rin po sa kanila na may hinahanap kayo."

"thank you talaga."

"Walang anuman po sir, kung makita man po namin siya sisikapin po namin na hindi siya makalayo o papasundan ko nalang po sa mga kasama namin."

Tumango nalang ako. Tapos bigla ko naisip ang isang taong kakilala dito ni Nadine, kaya i quickly ran to the elevator and press the number 17. "please be there."

Pagdating sa 17th floor, I'm wondering kung anong unit ng Axel na yun dito. I have to call the condominium manager to find out.

"Hi! This is Matthew Lee, I need to find a certain Axel Zalazar. Ano ang unit niya dito sa building?" Agad kong sinabi pagkasagot sa kabilang linya.

"I'm sorry Mr. Lee but I cannot disclose that information." Sagot ng babae sa kabilang linya.

"Look!!! I'm occupying one of the biggest suites in here and if i wanted to i can buy this building!!! So just give me his damn unit number!" I know hindi ko dapat sinigawan yung babae, but i'm really desperate.

"I'm sorry sir, but its confidencial. Hindi ko po talaga pwedeng idisclose."  

"please! I just need ---" Napalingon ako nung nakita kong bumukas yung isang pintuan sa floor na yun. And low and behold it was the man I was looking for. Kaya I ended the call.

"Axel...." I was rushing in to him. I just need to find out if nakita niya si Nadine.

"Mr. Matthew Lee... What's up?" He is offering his hand as a hi five i guess. but i'm not in for that.

"Sorry. Nakita mo ba si Nadine?" I hurriedly ask him. Masyado ng matagal ang oras na lumipas na hindi ko alam kung nasan si Nadine."

"Oh! Bakit mo sa akin hinahanap ang fiance mo?" Nakangiting pang-aasar ang ginawa ni Axel. 

"Can you just please answer me?" - Matthew

"Nope! Actually i'm on my way out." -Axel. 

"Are you sure?" Hindi ko alam pero pagkasabi ko nun ngumiti lang si Axel na parang nang-aasar. Does he know something?

"Why pare? May nangyari ba? Kaya hinahanap mo si Nadine?" Nakangiti pa rin siya. "Alam mo Mr. LEE? Hindi ka sana nagkamali sa desisyon mo." Yung mga minutong sinasabi niya yun nagsimula na siyang maglakad papuntang elevator. 

"Mr. Zalazar wait..." paglingon ko sa kanya nakita kong nakangiti pa rin siya sa akin pero hindi na ako nakapagsalita sa sinabi niya. 

"You should have taken good care of her. You might not get her back." sabay sara ng pintuan nung elevator.

I just stood there staring at the elevator door. I can't help but the tears that starts to fall in my eyes. 

I opted to take the stairs to think, I'm still hoping na makasalubong ko siya habang paakyat ako. The moment I stepped in sa floor kung nasaan ang unit ko nagring ang cellphone ko. I hurriedly took it when I saw who was calling.

"Rebecca? Any news?" -Matthew

"Sir, natrack po na nandyan pa rin po yung phone sa building. Malamang po nandyan pa rin po."- Rebecca

Hindi na ako nagsalita.

"Sir meron pa po ba kayong iuutos?" -Rebecca

Sa walang anu-ano binaba ko ba yung tawag. I continued walking towards my suite.

Upon entering the room feels like more empty. I looked around and I know it is my place but I can't recognize it. I slowly walk towards Nadine's room and stopped infront of the door. I rested my forehead there for a couple of minutes.

"What have I done?!"

I turned the door knob and looked inside. "Wala na talaga siya dito." I walked towards her bed and sat there. I saw the phone that I gave. "Kaya naman pala dito pa rin natatrack."

I can't help it, but my head dropped.

"Nadine, I'm really sorry..."

-------------------