cigarettes after sex | henyang

Gülüşünden Öpmek

Uzandığım yataktan dışarıya bakıyordum boş boş. Bir zamanlar seks sonrası sigaralarımı içtiğim balkon bana adeta beklentiyle bakıyor, yanına çağırıyordu lakin ne yanımda sigaram vardı, ne de sevişeceğim bir Gönülçelen. Beni eve bıraktığı gibi kayıplara karışmıştı ve nereye gittiğini de özellikle de söylemiyordu. Kaç defa aradığımı saymıyorum, hepsini cevapsız bırakmıştı.

Derin bir nefes verip ayağa kalktım. Yangyang'ın evinde sigara bulacağımı sanmıyordum, ben de Gönülçelen'e bıraktım deyip almamıştım bu zamana kadar ama şu an o kadar çok ihtiyacım vardı ki...

"Kunhang, ben geldim!"

Kapının kapanma sesinin hemen ardından Yangyang'ın şen sesi doldurdu evi, gülümsemeden edemedim. Çocuk gibiydi mutlu olduğu zamanlar ve şimdi öyle mutlu geliyordu ki sesi kulaklarıma, kesinlikle aegyo yapacakmış gibi bir his veriyordu.

"Gö-nül-çe-le-nin gel-di~"

Zıplayarak odaya girdiğinde yorgun bakışlarım onun canlı hareleriyle birleşmiş, Gönülçelen de bir süre duraksamıştı. Başını yana eğip bir süre havayı kokladı çaktırmamaya çalışarak, onun bu haline güldüm.

"Merak etme, sigara içmedim."

"Zaten sen normalde de ben evde yokken sigara içmezsin, bunu biliyorum Kunhang. Fakat şimdi bırakma aşamasındasın ve-"

"İçmek istiyorum, ama içmeyeceğim, kanserin daha hızlı ilerlemesine neden olur biliyorum." Ayağa kalkıp birkaç gerinme hareketinden sonra Yangyang'ın yanına ilerledim ve alnını kapatan saçlarını çekip uzun bir öpücük kondurdum. Yangyang rahat bir nefes verirken elimi çenesine koymuş, usulca okşadıktan sonra gülümsemiştim bakışlarımı koyu harelerinden ayırmadan. "Zaten balkonu kilitlemedin mi, neden korkuyorsun?"

Gözleri kocaman oldu Gönülçelen'in, ilk başta ne diyeceğini bilemeyip geriye çekilmiş, bakışları odada dolaşmıştı hızla. Başımı iki yana sallayıp çıktım yatak odasından, tabii mutfağa geçerken arkamdan gelen ayak sesleri de Yangyang'ın peşimden geldiğini gösteriyordu.

"Dışarıda yiyelim mi? Ben ısmarlarım."

Masada bir şey olmadığını görünce gülümseyerek Gönülçelen'e döndüm, anında kaçırmıştı gözlerini. Hâlâ kendini suçlu hissediyor olmalıydı bana güvenmediği için lakin güvenmemekle iyi yapmıştı, çünkü yastığın altına sakladığım sigara paketini Yangyang kilitlemese o balkondan çoktan bitirirdim.

"Benim için fark etmez."

===

Çıktığımız kafe sonrasında yanımda sessizce yürüyen bedenin boştaki elini kavrayıp üstünü öptüm usulca, kıpkırmızı kesildi Gönülçelen'imin yanakları, harelerini kaçırdı hızla.

"Hâlâ surat asmaya devam mı edeceksin Yangyang? Hem de ameliyatına günler kalmışken..."

Sözlerimin üzerine durup başını göğsüme yasladı Yangyang yüzümdeki gülümseme istemsizce büyümüştü.

"Vücudunun ameliyata uygun olması bizim için büyük bir şans."

Hımlamakla yetindim fakat gerçekten ben de mutluydum. Gönülçelen bana yanımda olacağını, asla gitmeyeceğini ve beraber yaşamak istediğini söylediğinde neredeyse küçük dilimi yutacaktım.

Ölmemi istemiyordu, acı çekmekten korktuğumu biliyordu ve ameliyat olmaya uygun olduğumu öğrendiğinden beri hayatımızın geri kalanını güzelce geçireceğimize inanıyordu.