"Her insanın ait olduğu bir yer vardır." Dedi profesör.
İşte o an bakışlarım dalgınlaştı, anılarım canlandı. Benim ait olduğum yer, seninle seviştikten sonra sigara içtiğim o balkondu Yangyang. Başka hiçbir yere ait hissedemedim, başka hiçbir yerde...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
WongHEN_: İyi geceler, Louis.
Yorumlar:
Huangınjunie: İkinize de bol bol iyi geceler öpücüğü vermek isterdim 🥺 ↪️Kunxd: Bugün verdiğin öpücükler yetmedi mi? ↪️Huanginjunie: Hendery'me az bile 🥺 ↪️Kunxd: ...
Junguwu: İkinize de iyi geceler <3 ↪️WongHEN: Sana da iyi geceler Woo
JungsoyAng: Size de iyi geceler yakışıklı beyefendi 💚 ↪️WongHEN: Ah, iltifatlarına layık değilim prenses... ↪️Yang×yang: Hayır, sen sana söylenecek her iltifata layıksın.
===
Gördüğüm yorumla gözlerim şaşkınlıkla aralanırken telefonu hızlıca kapatıp koltuğun diğer köşesine attım. Hayır, ona cevap vermek gibi bir niyetim yoktu. Aslında evet, vardı, fakat ona şimdi düşünmeden cevap verirsem kesinlikle sonunda Gönülçelen haklı çıkar, bense yeniden ona kapılmanın cezasını çekip yalnız başıma kalakalırdım.
Bu sefer geçmişteki gibi kısacık bir mektup bırakmazdı terk etmeden önce beni, Onu bile çok görürdü bana. Çünkü biliyordum ki, Gönülçelen'in verdiği en büyük taviz bendim.
Ve ne yazık ki, taviz tavizidoğururdu. Bunu ikimiz de acı yollardan öğrenmiştik.
===
"Hendery, günaydın!"
Kampüsün girişinde boş boş dolanırken boynuma dolanan kollarla şok olmuş, uzun boylu beden bana sıkıca sarıldığında bir anlığına neye uğradığımı şaşırmıştım. Çünkü Kim Jungwoo genellikle benimle konuşmaz, elimi sıkmaz, gözüme bile bakmazdı. Şimdiyse boynuma doladığı kolları ve bedenime yasladığı bedeniyle beni şaşkına çevirmişti bile.
"Günaydın Woo, bir şey mi oldu?"
Başını sallayarak sonunda birkaç adım aramıza mesafe koyan uzun beden ile gülümsedim. Özel alanım işgal edilmediğinde güzeldi, fazla yakınlık ve haddinden fazla temas gereksizdi.
"Lucas ile ayrıldık."
Buruk bir gülümseme ile bana baktığında anladım neler olduğunu, benim yüzümden ayrılmışlardı. Lucas Jungwoo'yu sıkmayı bırakmış, özgürlüğünü geri vermişti ona anlaşılan. Jungwoo'nun kafesinden yeni çıkmış kuş kadar rahat ve heyecanlı olması normaldi haliyle.
"Ve?"
"Ve sanırım birazdan heyecandan bayılacağım, ilk defa kendi başıma kampüse geldim!"
