HİLAF 1

11. Bölüm

Yeni Bölüm geldiiiiii...

Bakalım neler olacak dostum? sksksksks

Bölüm ve kitap hakkındaki görüşleriniz nelerdir?
...

"Bilmediğim gerçek"

      Hayat bir şekil uyduruyor, ve beni gerçekten şaşırtabiliyordu.

      Hayatıma benden izinsiz giren insanların, sevdiğim sevmediğim insanların hiç olmayacak zamanda karşıma çıkmaları

Hayatın ironisinden başka bir şey değildi.

Kapıyı açınca karşımda gördüğüm kişinin burda ne işi olduğunu düşünmeye başladım. Mina abla şuan karşımda elinde lokum poşeti, bana gülümseyerek bakıyordu. Peki niye burda ve niye şaşırmadı beni görünce? Ben donup kaldım. Alaz omuzuma kolunu atınca kendime geldim ama hala şaşkındım.

"Ho-hosgeldiniz?"dedim tekleyerek.

"Hayatım-"dedi Alaz bana bakarken, eli ile omzumu hafif sıkmayı da ihmal etmiyordu. "Tanışıyorsun ama annem Mina. Anne zaten tanıyorsun ama sevgilim Esma."dedi

"Tanıyorum oğlum. Esma'cım merhaba. Tekrar memnun oldum."dedi sıcak bakışlarıyla.

"Be-bende-" konuşamayacağımı anlayınca kısa süreliğine durup nefes aldım "Yani kusura bakmayın lütfen baya şaşırdım. Sizi karşımda bu sıfatla görmeyi beklemiyordum."

Şaşkınlığım yerini sıcak kahkahaya bırakınca kollarımı açıp Mina ablaya sarıldım. O da aynı sıcaklıkla gülüp sıkıca sarıldı bana. Geri çekilince  Alaz tekrar omzuma elini attı. Mina ablanın elindekini alınca salona geçti. Alaz ile kapının dibinde durduk. Şaşkınlığımı belli eden mimiklerimi Alazin sesi ile kenara attım.

"Hayatım hadi."dedi. Senin hayatına!

"Hı? Hıhı geçelim."Esooo kendine gel aşkom

Salona geçince koltuğa yavaşça oturdum. Ben ne yapıyorum? Ben bu insanları, kendimi niye kandırıyorum?

"Ee gelin kızım bi acı kahveni içeriz."dedi babaanne hanım

"Tabi, nasıl alırsınız?"dedim ayağa kalkarak

"Sade, hepimiz." Niye onlar adına konuşuyor ki?

"Peki."dedim anlamsız bi ifadeyle

Alaza bakınca anlamış olacakki yerinden kalkıp elimi tuttu. Salondan çıkınca elimi çektim. Evde sabahki yardımcı olmadığı için bana mutfağı göstercek kişi Alaz'dı. Mutfağa girince Alaz uzun sandalyeye oturup bana bakmaya başladı.

"Cezve nerde?"dedim bilmem kaç paralık makineyi es geçerek

"Makine var ya?"dedi, ben körüm ondan görmedim!

"Olmaz ben sevmiyorum makine kahvesi."Ne devrik bi cümledir be o Nerde?

"Ne biliyim kızım bak işte!"dedi uyuz

"İnsan nasıl kendi mutfağını bilmez acaba!"dedim kısık ama alay eder bi tınıyla

"Mutfağa girmediğim içindir!"dedi

Hem ona laf yetiştiriyordum hemde cezve arıyordu. 3. çekmecede bulduğum cezveyi tezgaha bırakıp kahve aramaya başladım. Yine yüksek dolap olayı ile karşı karşıyayız!

"Alaz ellerinden öper!"dedim yukarıdaki kahveyi göstererek

"Ha?"dedi ne ara açıp içine gömüldüğünü bilmediğim telefondan kafasını kaldırınca.