YEDİ KALP

2.BÖLÜM (18 Yıl Sonra)

Sabah ışıklarının vurduğu odasının penceresinden giren aydınlık, yeşil gözlerinin açılmasına sebep oldu. Göz kapaklarını hafifçe araladı yatağının başındaki saate baktı. "Geç kaldık" Dedi. Yatağından bir okun fırlatılması gücünde ayağı dikildi. Lavaboya gidip yüzünü yıkadı. Siyah saçlarının üst tarafını dağıtıp, odasında ki Pencereye doğru yürüdü önünde durdu ve perdeyi açtı. Karşı yoldaki Prensas Sokak on yedinci eve baktı. Dört yıldır hayatını ezberlediği birlikte olduğu sevdiği kızın evine göz gezdirdi. Poyraz Witherington...

"Bugün seni bir kez daha sevecek olmak." Diyerek mırıldandı."

Arkadan odaya giren kahverengi saçlı biraz daha kısa olan birisinden ince bir ses duyuldu. Aras Witherington'un sesi yükselerek Poyraz a sonra ilginç kelimelere dönüştü.

"Uykucu uyandın mı?" Dedi. Pencereye baktı kaşlarını çattı. "Uyandın ve vazgeçemediğin takıntına doğru yol aldın" Diyerek ekledi.

Poyraz bir anda yüzünü Arasa döndü. "Sen ne diyorsun sabahın köründe." Dedi. Üstüne doğru yürüdü gözlerini Aras'ın gözlerine dikti. "Her sabah dinlediğim bu maniler hangi ara bu kadar sıklaştı." Diyerek ekledi.

Aras bir adım geri attı. "Kaç yıldır onunla birliktesin sıkılmadın mı? Ben sıkıldım ve sen sıkılmadın".

Poyraz bu durumu sürekli bozuk plak dinliyormuş gibi tekrar tekrar yaşıyordu. Kardeşi Aras ondan bir yaş küçüktü. Arasın abi dediğine de pek sık rastlanmazdı. Genelde bu sesleniş genel anlamda sinirlendiği zaman Poyraza, yardım beklediği zaman ise abi ye dönüşürdü.

O gün okulun son haftalarına giriliyor ve lise mezuniyeti giderek yaklaşıyordu. Sabah kahvaltısını anneleri Isabella Witherington ile yaptıktan sonra. Okula gitmek için on yedinci evdeki güzeller güzeli Melisa Oztugu evlerinin yeşil çimler ve ağaçlarla dolu olduğu, bahçeli iki katlı bir evde babasıyla birlikte yaşıyordu. Melisa kendi evlerinden çıkmış karşı yoldan poyrazlara doğru salına salına yürürken omuzlarına kadar inen siyah saçlarının dansı Poyrazı yine büyüledi. Biraz daha yaklaştıkça Melisa'nın ela gözleri bir güneş gibi parıldıyordu.

Aras başını iki tarafa salladı. "Maşallah size, çok örnek bir çiftten sıkılmaya başladım." Dedi. Başını yukarı kaldırdı. "Ben gidiyorum biraz daha beklersem..." Poyraz lafını kesti. "Bekleme ayaklarını ben yönetmiyorum." Diyerek çıkıştı göz kırptı ve ekledi "Sen önden buyur Aras." Dedi. Melisa ikilinin arasından geçen diyalogdan bir şey anlamamıştı. "Geç kalmayalım son haftalara giriyoruz dikkatli olalım." Dedi. Aras yine temkinli bir ses yükseltiyordu. " Son haftalar dersler pek sıkı olmuyor gitmesek de olur, Melisa!" Dedi. Bu cümleye karşılığı Poyraz verdi. "Sen gitmedin mi? Buradasın bakıyorum... İkizin mi?" Dedi. Aras sinirlendi ve bir şey söylemeliydi o lafın altında kalamazdı. Durdu durdu patladı." Bende bakıyorum ayaklarımı sen yönetiyorsun." Sabah sabah bu haliniz nedir söyler misiniz?" Dedi, Melisa şaşkın bir halde saçını geriye attı...

Poyraz ona dönerek elini kavradı. "Güne kötü bir başlangıçla uyanınca böyle oluyor. Neyse ki seni görmek iyi geliyor..." Dedi. Aras onları el ele görünce başını çevirdi. "Lafın arasına balla giriyorum ama ben sınıfıma gidiyorum sonra görüşürüz." Dedi. Poyraz başını Melisaya doğru kaldırdı ve ekledi "Arabamı tamire verdim yarın gelecek, okula onunla geliriz." Melisa tamam dercesine gülümsedi.

§unless Lisesinin kapısının önünde bir grup arasında çıkan sesli konuşmaların yerini koşuşturmaca aldı. Grubun arkasında bir kız belirdi. Saçları koyu sarı bir tonda vücudu oldukça düzgün göz kapaklarının güzelliğini mavi göz rengi ile tamamlıyordu. "Kristen... Evet, bu Kristen Grayson."diyerek haykırdı Melisa. "Dört yıl oldu ama yine de kaçıyorlar ondan, bunların kafasına erişilmez." Dedi Poyraz. Arkadan bir ses duyuldu iki kolunun birisini Poyraza, diğerini Melisanın omuzlarına koyarak aralarına girdi. "Selam" Dedi. Melisa sesinden tanımıştı Emily Price kızıl saçları beyaz teniyle değişikti. Siyahı çok sever neden siyah seviyorsun diyerek sorulduğunda "Siyah her olayı kapatır." Cevabını verirdi.