KARA +18(YENİDEN YAZILIYOR!)

-bölüm 10-

Ateş'e sövenler, Efil'i "Elif" diye okuyanlar sürekli bölüm isteyenleeer hepinize merhaba umarım bölümü beğenirsiniz..
İyi okumalaar🔥

Yazım yanlışlarım varsa şimdiden kusura bakmayın 💘

**
Ellerim titreye titreye taksiden indiğimde telefonum yeniden çaldı.
"Söyle nerdesin ?Söyle!"
Asansörün düğmesine bastım ve etrafıma baktım.
Kimse yoktu.
"Odada."
Ağzımı açtığımda telefon kapanmıştı.
Asansör geldiğinde hızlıca bindim ve beşinci kata bastım.
Asansörde kimse yoktu.

Allahım ne yapıyorum?
Düşünemiyorum..

Gözlerime baktığımda kızarmışlardı.
Şişmişlerdi.
Asansör durduğunda koşarak 335 numaralı odaya ilerledim.
Korktum.
Babamı görmekten .
O suratı görmekten .
Kapıyı hızlıca açtığımda Ateş'in burnundan damlayan kan yere düşmüştü.
Baygın gibiydi.

Babamın suratını gördüğümde duraksadım .
Yanında dört tane daha adam vardı .
"Ateş!"
Ona yaklaşmak istediğimde babamın büyük elleri saçlarıma uzandı ve hızlıca çekti. Çekmesiyle beraber Ateş'in önüne düşmüştüm.
Ateş kafasını kaldırdı ve bağırdı.

"Dokunma ona ! Senin yüzünden ben parçaladım onu bugün ,hani dokunmayacaktın lan hani!
Gözlerime kapattığımda babam saçlarımdaki ellerini çekmişti.
"Ateş bu zamana kadar sözümde durduğumu hatırlamıyorum."

Elleri yeniden saçlarımı kavradığında Ateş'in gözünden bir yaş intihar etmişti.
Babamın yüzüne yavaşça baktım ve onu iterek ayağa kalktım.
Sesim yükselmişti.

"Sana ne zararım var benim ha? Ne! İsmini bile doğru dürüst bilmediğim bir adamsın sen . Benimle derdin ne ? Ateşle derdin ne!"
Babam aldırmamıştı.
Her zaman ki gibi..
Yüzüme doğru eğildi ve elleri saçlarımı tuttu.
"Hayatımın hatasısın lan duydun mu ?en büyük hatamsın!"

Beni bırakıp Ateş'in arkasına geçti.
Elindeki silahın arkasıyla Ateş'in suratına doğru sertçe vurduğunda Ateş'in burnundan akan kan daha da çok akıyordu.

Kolları bağlıydı.
Kıpırdandı ve bana baktı.
"Cemil seni öldüreceğim bin yıl yatacağımı bilsem de o canını alacağım!"
Babam karşısındaki dört adama baktı ve gülümsedi.
"Oğlum siz aşağıda olun ben biraz konuşacağım Ateş Çetinoğluyla."
Adamlar yavaşça odadan çıktıklarında sadece ben , babam ve ateş kalmıştık odada.
Babam .
Sözde babam.
Belindeki silahı Ateş'in kafasına dayadığında ayağa kalktım.

Sonra silahı bana doğru çevirdi.
Kollarımı açtım ve ağlayarak beni vurmasını bekledim.
Ateş ayağını yere vurduğunda gözünden akan yaşlara baktım.
Babam tetiği çekip silahı Ateş'e doğrulttuğunda ani bir refleksle elindeki silahı kavradım ve kendime çektim.

Üstüme doğru geldiğinde titreyen elimle tetiğe bastım ve gözlerimi kapattım.
Silah patladığında babam kanlar içinde yere yığılmıştı.

Vurmuştum.
Babamı.
Öz babamı.
Hızlıca silahı yere bıraktım ve Ateş'in ellerini çözdüm.
Ateş bana sarıldığında babamın hareketsiz yatan bedenine baktım.

Kurşun boynuna denk gelmişti.
Ateş silahı aldıktan sonra babamın nabzına bakmak için diz çöktü.
Yutkunup sessizce bana baktığında çaresizce Ateş'e baktım.