KARA +18(YENİDEN YAZILIYOR!)

-bölüm 41-

Ballarımmm merhaba lütfen oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın...

İyi okumalar diliyorum💖

Efil

Ateş uzun süre yüzüme baktı. Alkış sesleri depoda yankılanırken tüm dikkatini bana vermişti sanki kimse yokmuş gibi.
Yavaşça yaklaştı ve yanağıma küçük bi öpücük kondurdu. Beklemediğim bi şekilde belimden tutup havaya kaldırıp sıkıca sarıldı. Ağzımdan küçük bi çığlık firar etti.

Aniden beni indirip kenara doğru itti. Şaşkınlıkla ona bakarken Axelin ayağa kalktığını gördüm. Arkaya doğru ilerleyip kenara yavaşça oturdum.

Ateş hızlı bi tekme savurdu fakat üstüne yürümeye devam etti.
"İlker abi kapıları bi kapatır mısın?" Ateşin sesi tok ve emindi.
Sahaya doğru adımlamak istediğimde 2 tane adam geriye çekilin işareti yaptı. Hızlı hızlı nefes alırken onları onayladım.

Kapılar kapandığında Ateş büyük adımlarla Axele yürüdü ve boğazına sarıldı. "Beni zorluyorsun."
Axel gülümsedi.
"Zoruna giden ne?" Diye saçma bi soru yöneltti. Ateş bi eliyle de yakasını tutuyordu. Tutuşunu sıkılaştırdı.
"Amına koyduğumun iti! Zoruna giden ben miyim?"

Depodaki kalabalık yavaşça dağılıyordu fakat hala insanlar etraftaydı. Dudaklarımı ısırmaya başladığımda arkamda birisinin olduğu hissedip dönmeye yeltendim.
"Selamın aleyküm yengem!"
Ademi görümce aniden nefesim kesilir gibi oldu çünkü onu en son cerenle birlikte evde bırakmıştım.
"Aleyküm selam Adem'cim de Ceren nerede?"
"Evde sıkıntı yok güvende."
"Niye buraya geldin sen?"
"Yenge ben zaten buradaydım ve bi adam dövme veya öldürme işi var da ona geldim ya."
İfadesiz bir biçimde suratına bakıp tek kaşımı kaldırdım. Çok normalmiş gibi anlatınca bende bi anlığına normal hissetmiştim.
"Anladım." Adem çok kalabalık olmasa da başka bi tarafa doğru gidiyordu ben tek başıma burada Ateşin saçma sapan işlerini izliyordum.

Ateş bana baktığında gözümden bi damla yaş süzüldü. Şuan bu durumda olmak istemiyordum ve onu bırakıp benimle beraber olmasını istiyordum. En azından başkası yapmalıydı Axele ne yapılacaksa .
Ağladığımı görünce uzaktan hafifçe kafasını eğdi. Artık ağladığımdan tamamen emin olmuştu. Arkasını dönüp birkaç adamla konuşmaya başladı. O sırada depodan çıkıp dışarıdaki banklardan birine oturdum. Boğazımda acıyla beraber düğüm gibi bir hissiyat vardı. Derin bir nefes aldım sanki geçecekmiş gibi.

Kapattığım kapı açılınca refleks olarak arkama döndüm. Ateş. Ellerini gömleğinin yakasına götürürken onu baştan aşağıya süzdüm. Yavaşça üstünü düzelterek geldi ve önümde durdu. Kafamı yukarıya kaldırdım . Cebinden sigara paketini çıkaracakken son anda vazgeçti ve tekrar bana bakmaya başladı.
"Teşekkür ederim." Dedi içten bi şekilde .
"Ne için?"
"Gelip destek olduğun için."

Ona destek olmayıp kime destek olabilirdim.. gülümsedim. Hemde hiç olmadığı kadar. O da benimle birlikte gülümsedi. Sanki birbirimize bulaştırmışız gibi.. üstümdeki deri pantolonda elimi gezdirirken bi yandan Ateşin kanlar içinde kalmış yüzüne bakıyordum.
"Axel içeride değil mi sorun çıkmasın git istersen."Dedim.
"Bizimkiler ilgileniyor."
"Güvenli değil biliyorsun dimi?"

Gülümsedi. Ardından yavaşça burnunu çekti. Gözlerim bi yandan kapıya gidip geliyordu istemsizce .
"Sorun yok şuan."
Kafamı salladığımda burnundan akan kan elimin üstüne düştü. Aceleyle ayağa kalkıp onu hızlıca oturttum ve çantamdan peçete çıkarıp yavaşça burnunun altına doğru tuttum. Acıtmamak için kendisinin tutmasını işaret ettim.
"Sakin ol sağlamım."
"Ateş burnun çok kanıyor normal değil bence ." Ne yapacağımı bilemezken onun bu kadar sakin oluşu beni ayrıca geriyordu. Sanırım bu kadar kan kaybettiğimi görsem beyaz ışığı görmüştüm.