KARA +18(YENİDEN YAZILIYOR!)

-bölüm 13-

Umarım bölümü beğenirsiniz..

Yazım yanlışlarım varsa şimdiden kusura bakmayın 🥰

İyi okumalar.

Bölümü okuduğunuz saat:

***

Saat 11:00

Leyla elindeki ekmeği bana doğru uzattı ve gülümsedi.
İkimizden başka kimse uyanmamıştı.
Çayın demlenip demlenmediğine baktıktan sonra Leyla'yı kucağıma doğru aldım.
Bacaklarını belime sardı ve elinde duran şekeri yemeye devam etti.

"Ateş abi!"

Arkamı dönmeye gerek duymamıştım.
Ateş yanıma yaklaştığında Leyla güldü.
Elini tezgaha koyduğunda bakışlarım ellerine uzandı.
Boğuk ve uykulu bir şekilde konuşmaya başladı.
"Anne olsan o kadar güzel bir anne olursun ki.."

Kalbim deli gibi çarparken kızaran yüzümü gizlemek istemiştim.
"Ateş çekil önümden Allah aşkına !"
Leyla yavaşça kucağımdan indiğinde Ateş üstüme doğru çullandı.
Ellerini ellerime bastırırken gülümsedi.
"Kaçma."

Seslice yutkundum ve önünden hızlıca geçtim.
Sude uyandığında gülümsedim.
"Günaydın."
Sude gülümseyerek karşılık vermişti.

Ateş sudeye doğru baktı.
"Sude kalabileceğiniz güvenli bir otel buldum. Ve bir tane koruma olacak."
Sudenin gözlerinin içi gülüyordu.
"Teşekkür ederim."

Odanın içinde delirmiş gibi dolaşırken Sude kolumu tuttu.
"İyi misin?"
Boğazımı temizleyip gülümsedim.
"Gibi."

Ateş'in olduğu tarafa geçtim ve tabakları masaya koydum.
Ateş olduğu yere bana bakıyordu. Onun yanındaki tabağı almam gerektiğinde çekilmemişti.
Vücudum vücuduna sürtündüğünde bu andan kurtulabilmek için dua ettim.

"Leyla'cım gel!"

Annesi Leyla'yı yanına oturttu ve tabaktaki salatalığı ağzına uzattı.
Sude meraklı bir biçimde bana döndüğünde bende ona bakmıştım.
"Evli misiniz? Veya sevgili?"
Konuşmak için hazırlandığım an Ateş pat diye araya girmişti.
"Efil hanım hiçbir şeyiz dediği için hiçbir şeyiz."

Sude şaşkınca bakarken gülümsemeye devam etti.
"Yanlış anlamayın sadece Ateş'in bakışlarından dolayı sordum."
Ateş sudeye baktı ve elini suratına koydu.
"Nasıl bakıyorum?"

Üzerimde bir gerginlik vardı. Yay gibi gerilmiştim ve terliyordum.
"Yıllarca hasret kalmışsın gibi."
Dudaklarımı yalayıp çayımdan bir yudum aldım.
Çok geriyordu.
Ateş yavaşça gülümsedi.
Sessizlik oluşmuştu.

Elimden düşen çatalım sessizliği bozmuştu.
Ateş yere düşen çatalı aldı ve lavaboya doğru atıp yenisini önüme bıraktı.
Yutkundum.
Hiçbir şey söylemeden sadece yutkundum.
Mutfak kapısı açıldığında hepimizin gözü oraya kaydı.
Adem elindeki bir parça simiti yemeye çalışıyordu.

Yemeye çalışırken anlaşılmaz bir biçimde konuştu ve Ateş'e baktı.
"Abi çoy var mo?"
Güldüm ve ayağa kalktım.
Ateş somurtuyordu.
"Bok iç lan!"
Temiz bir bardağa çay koyduktan sonra iki tane küp şeker attım ve Adem'e uzattım.
"Allah razı olsun yenge ,valla Ateş abi aç bırakırdı beni."

Gülümsedim.
"E sana tabak hazırlayayım otur."
İçten bir şekilde Adem'e bakmaya devam ettim.
"Yenge hiç gerek yok birazdan dışarıdan yerim bir şeyler."
Onayladım ve tekrardan masaya oturdum.
Ateş sadece çay içiyordu.