KARA +18(YENİDEN YAZILIYOR!)

-bölüm 33-

İyi okumalar..

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın.

350-400 oy

550-600 yorum✨

Bölümü okuduğunuz saat:

Ateş çetinoğlu

Meral hanımla konuşmayı kesip kapıda hareketsiz bir şekilde dikilen Efil'e baktım, donuk bir biçimde sadece bize bakıyordu, elleri titriyordu.
Meral hanım dosyayı bırakıp Efil'e yaklaştı, dokunmasına izin vermedi. Gözünden akan yaş çenesinden süzülüp gitti.
Hızlıca ona ilerleyip kollarından tuttum.
"BIRAK! BIRAK SEN ONU ÖPTÜN!"
Efil'in ne dediğini idrak etmeye çalışıyordum, ama kesinlikle kendinde değildi.

Geriye gitmek isterken onu sıkıca kucaklayıp kafasını kaldırmasına izin vermedim. Çığlıkları üzerine korumalar toplanmışlardı, benim kucağımdan kurtulmak için çabalıyordu ve bağırışı neredeyse karşı yakadan duyulacaktı. "ALDATTIN BENİ!" Meral hanım Efil'e yaklaştığında Efil'in ayaklarını bastırıp yere çöktüm, benimle beraber çökmüştü. "Kriz geçiriyor bu kadın su getirin!" Efil çırpınmaya devam ederken ona bakıp yüzünün avucumun içine aldım "güzelim, ne gördüysen hayal ben kimseyi öpmedim. Seni aldatmadım ."

Ağlıyordu ve nefesi düzensizdi, öyle dememle biraz durmuştu. Su getirdiklerinde kafasını kaldırıp şişeyi ağzına doğru tuttum, suyu içip derin derin nefes aldı. Titriyordu. "ATEŞ!" Bana bağırıyordu ama benim tek derdim ikisiydi. Efil ve bebeğimiz, çok stres yapmıştı. Yüzünü avucumun içine aldım ve dudaklarım onun dudaklarıyla buluştu. Aniden bağırmayı ve tepinmeyi kesip sadece ağladı. Bedeni yorulmuş gibi ağırlığını bana verip yutkundu. "Efil hadi kızım, ben sana öyle bir şey yapar mıyım? Ha?"

Ellerimi tuttuğunda dudaklarını yeniden öpüp gülümsedim. Sakinleşmişti..
"Halüsinasyon gördün ve geçti, yanındaydım gördüklerinin hiçbirini yapmadım. Yapmayacağım." Öyle bir ağlıyordu ki.. gözyaşları boynumu ıslatıyordu, elleri gömleğimin yakasına gitti ve sertçe asıldı.
"BU NE O ZAMAN BU NE!"
Yakamdaki kan lekesine bakarak duraksadım, elleri yakamı sıkıyordu. "Kan, kan lekesi bebeğim. Bir şey yok."

Uzun süre üstümü süzdükten sonra sımsıkı bana sarıldı, meral hanım Efil'in elini tuttuğunda gözlerini gözlerine dikti. "B-ben özür dilerim, kusura bakmayın." Dedi titrek bir ses tonuyla.
Meral hanım sırtını okşayıp Efil'i kenara oturttu, bende Efil'in önüne çökmüştüm. Titreyen elleriyle gözlerini silip bana baktı .

Karnına bakıp yeniden ağlayacağında ellerimle ağzını kapatıp alnını öptüm. "Geçti gitti."
Karnını okşayıp kendini kastığında elleri ellerimi tuttu. "Aldatmadın yani beni?" Dedi masum bir ifadeyle. "Aldatmadım." Dedim .
Derin bir iç çektikten sonra gülümsedi, gözleri sert bakışlarını takınırken kendine geldiğini anlamıştım.
"Doktora gidelim." Dediğimde Efil kafasını sallayıp yutkundu. "Hayır, iyiyim ben aniden oldu. Bir daha olursa lütfen ben gitmek istemiyorum." Kafamı sallayıp onu kucağıma çektim.

Adem kıyıya yaklaşmamızı söylerken Efil gülmeye başlamıştı, biliyordum Emel'in ölümünden sonra böyle olmuştu ve ben bunu normal karşılıyordum. Sadece bu kadar kötü bir şey göreceğini düşünmemiştim. Kenardaki telefonunu alıp cebime koyduğumda bakışları anlık olarak cebime gitmişti.
"Gülme, ödüm ağzıma geldi!"
Elini ağzıyla kapatıp gözlerini kıstı.

Efil kuyucu

Kendime geldiğimi anlamıştım, evet bir anda Ateş'in beni aldattığını görmüştüm ama gerçek değilmiş. En son Emel'i düşünüyordum,, sonradan böyle olmuştu. Muhtemelen o yüzden böyle oluyordu. Gayet iyi hissediyordum ama Ateş'e hala sinirliydim. Yüzüme bakmasıyla tokat atmam bir oldu ve gözlerini kapattı. Elleri kenardaki demiri kavradığında sendelemişti. Boğazımı temizledim, kıyıya yaklaşıp duran tekneden kafamı kaldırıp, dik bir şekilde yürüyerek indim. Bağlı olan saçım gevşediği için birazı önüme gelmişti ve rüzgarla savrulmuşlardı.