KARA +18(YENİDEN YAZILIYOR!)

-bölüm 39-

Herkese selam sevgili bebişlerimmm.. evet uzun süredir bölüm atamıyorum. Bir tedavi gördüm ve bu dönemi atlatmam biraz zor oldu. Muhtemelen bazılarınız kitabı unuttu.. hatırlamak için 3-4 bölüm önceden başlayabilirsiniz:)) iyi okumalar diliyorum 🥳 bölümler gittikçe uzayacaktır.. geçişler olacak ..
(400 vote)
Bölüm şarkısı- Emir can iğrek- sapa
***

Elimdeki bıçağı kapatıp yüzüne baktım.
"Ne işin var ortalıkta?"
Sesi keskin ve güçlü çıkıyordu. Bileklerimi tutmaya devam ediyordu.
İç çekip dişlerimi sıktım.
"Ortalıkta dolaşmam yasak mı komiser?"
Gülüp silahını beline soktu. Üniformasını düzelttikten sonra yeniden üstüme eğildi.

Bir şey yapmadan öylesine gülümsedim.
"Yasak değil ama seni tutuklamam için bir fırsat."
"Beni tutuklayınca eline ne geçecek?"
Ellerimi ona doğru uzatıp yüzüne baktım. Kelepçelerini çıkarmasını beklerken kafasını salladı.
"Yüzlerce polisin aradığı kişiyi yakalamış olacağım."
Yüzündeki zevk dolu gülümsemeyi izlerken o da benim gözlerimin içine baktı.
"Bu durumda beni tutuklamaman için ayaklarına bile kapanabilirim."

Şaşkınlıkla beni süzdü. Sanki ben değilmişim gibi baktı bana.
"Ne?"
Ellerini üstümden çektiğinde duvara yaslanıp konuşmasını bekledim. İçimde oluşan acı beni ölüyormuşum gibi hissettiriyordu.
"Beni tutuklama." Dedim kısaca.
"Dalga mı geçiyorsun?"
"Geçmiyorum." Diyip üstümdeki kanlı elbiseleri ona göstermek için bir adım uzaklaştım.
"Halime bak..onların bana ihtiyacı var."

Gülümsedi ama sahte bir şekilde.
"Onlar?" Dedi sorgularcasına.
"Efil ve bebeğimin."
Göz devirip güldü.
"Seni tutuklamama engel değil." Diyip kelepçesine uzandı.
"Bana acımanı bekliyordum."
Duraksadı.
"Sana acıyorum. Bunca şeye rağmen gerçekleri bilmemene acıyorum."
Ellerimi sıkıp gülümsedim.
"Ne geveliyorsun?"
"Axel Efil'in ortağıydı, beraber iş yaptıklarına şahit oldum defalarca..Efil denilen kadın çok iyi tanıyor onu ve senden saklıyor.."

Aniden kafamı Efil'e çevirdim.
Ecem ile konuşuyordu. Kafamdaki parçalar birleşir gibi olmuştu.
"Efil mi?"
Soruma cevap vermeyip önümden geçip gitti.
"Komiser?" Dedim bana dönmesini bekleyerek . Hızlıca köşeyi döndü ve gözden kayboldu. Gözlerim Efil'e odaklanmaya devam ederken hiçbir şey olmamış gibi gülüp yere doğru çöktüm.

1 AY SONRA...

Efil kuyucu

Elimdeki bardağı masaya bırakıp etrafa baktım. Ev eski düzeninden biraz çıkmıştı. Koyu renkleri duvarlar açık renklere boyanmıştı ve üstlerine Ceren'in çizdiği resimleri asmıştık.

Salonda duran kocaman çiçekler oraya güzellik katarken yanındaki sehpada duran telefonum kuvvetlice çaldı.
İki adım ötemdeki telefona yavaşça uzanıp oflayarak açtım.
Açmamla beraber  yüzüme kapandı. Bir kere daha aramaya çalışmadan telefonu geri bırakıp yavaşça koltuğa oturdum.

Bacağım hafiften sızladığı için gözlerimi kapattım.
"Efil?" Ateş'in bana seslenmesi üzerine kafamı kaldırdım. Bugün olduğundan biraz daha değişikti. Ya da bana öyle gelmişti.
"Efendim?" Dedim karnımı tutarak. Karnım eskisine göre biraz daha büyümüştü ama çok ta fazla değildi.
"Gelir misin?" Odanın kapısının oraya doğru bakıp kafamı salladım.

Oturduğum yerden kalkıp oraya doğru ilerledim.
Adem ve bir adam kapıdan girdiğinde bakışlarım bir anlığına onları süzdü.
Adam elindeki flaş bellekleri Ateş'in eline verip bir tanesi aldı.
Salona doğru adımladığında geriye dönüp yeniden koltuğa oturdum.
"Hoşgeldin." Dedi Ateş ciddi bir şekilde.
Kafasını sallayıp Ateş'e baktı.
"Flaş belleği takabileceğim bir laptop verin."