KARA +18(YENİDEN YAZILIYOR!)

-Özel bölüm 1-

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın 🤍

***
Bölüm şarkısı=twenty one pilots- doubt

Ateş Çetinoğlu

Gece saat 02:20

Elimdeki bardağı tezgaha koymamla yüksek bir ses çıktı. Efil'in uyanıp uyanmadığına bakmak için kafamı kaldırdım. Uyanmamıştı .

Furkan  elindeki sigarayı söndürüp bacaklarını açıp rahat bir pozisyon aldı.
Bende yanına oturup ona döndüm.  Boynunda olan dövmenin üstünü uzun süre kaşıyıp bana baktı.
"Aga bak sen böyle diyorsun da.."

Oflayıp geriye yaslandım. Bıkmıştım. Kafama ağrılar çakılıyordu.
"Bak.." dedi elini koluma atarak.
"Efil'i burada barındırmazlar Ateş, kadın ne kadar korkuyor baksana!"
"Efil korkmuyor." Dedim net bir ses tonuyla. Bir sigara daha yakmak için paketten sigarayı çekip parmaklarımın arasına yerleştirdim. Kuruyan dudaklarımı ıslattıktan sonra yeniden Furkan'a baktım.

Siyah gömleğinin yakasını düzeltip sinirle bana baktı.
"Ateş bu kadını ya sen öldürürsün ya da öldürtürler anlıyor musun?"

İçimdeki acıyı bastırmak isterken dişlerimi sıktım. Çenem kasıldı.
"Sen neden bana sürekli Efil diyip duruyorsun oğlum şu an ortalıkta bir şey yok!" Diye yükseldim.

Siniri gittikçe artıyordu, kaşları daha da çatılıyordu. Tıpkı benim gibi.
"Ulan! Sen ne yaptığının farkında bile değilsin hepimizi tehlikeye atıyorsun!"

Hızlıca kolundan tutup yukarıya doğru sürükledim Furkan'ı. Merdivenleri çıkarken yeniden Efil'e baktım. Elleri karnını tutuyordu ve öyle uyuyakalmıştı.

Furkan'ı yukarı kattaki salona itip kapıyı sertçe kapattım. Saçlarım önüme doğru gelirken derince nefes aldım. İşaret parmağımı tehdit edercesine kaldırdım.

"Ne tehlikesi lan ne tehlikesi!"
Yanındaki siyah tekli koltuğa oturup kafasını eline vurdu. Gözlerim git gide daha da büyüyordu.
"Ateş Efil bir hedef anladın mı? Bizde o hedefin çevresindeyiz benim canım kimseden kıymetli değil!"

Dünya bir anlığına durmuş gibiydi. Furkan mı diyordu bunları?
Kasılan çenemin seğirdiğini hissederken sinirle önünde durdum.
"Efil kimsenin hedefi değil! Benim hedefimdi bitti gitti oldu mu?"
"Ulan Efil'i öldürdün biliyorlar." Biraz duraksayıp dudaklarını yaladı.
"Hadi öldürmedin, ne bokuma hamile bıraktın?"

Ellerimi koltuğun üstüne bastırıp titreyen dudaklarımı birbirine bastırdım. Sinirden titriyordum..
"Bakacağım onlara." Dedim sertçe.
"ATEŞ SENDEN BABA OLMAZ!" Diye bağırdı birden . İçimde bir şeyler parçalanırken gözümden bir damla yaş aktı.
"SİZ EFİL İLE BİR BATAKLIKSINIZ VE HERKESİ ORAYA ÇEKİYORSUNUZ!"
Daha fazla bağırmasın diye elimi birden ağzına kapadım.

Devam edecekti ama edemedi. Devam ettirmedim.Elimi itip ayağa kalktı. Gözlerim acıyordu. Ağlayamadıkça daha da acıyordu.
"Ne bokuma Efil'e aşık oldun lan? O mu kalmıştı! Ciddi ilişki insanı bile değilsin sen kaç kişiyle aldattın Efil'i?"
Güldüğünde elimi sertçe ağzına çarptım. Dudağının kenarından hafifçe kan akar gibi olmuştu.
"Yıllardır başkalarını öperken bile Efil vardı aklımda ne aldatması!" Sesim yükseldikçe içimdeki öfke daha da katlanıyordu.