KARA +18(YENİDEN YAZILIYOR!)

-bölüm 14-

Herkese selam ✨tembellik yapıp bölüm yüklemeyi unuttum.  Bunun için hepinizden özür dilerim 🥲

Umarım bölümü beğenirsiniz..

Bölümü okuduğunuz saat:

İyi okumalarr 💘

❗️Öncelikle bölümde +18 var bilginize ❗️

Uyandığımda şaşkınca tavana baktım ve kolumdaki seruma .
Ateş ve Gökhan başımda dikiliyorlardı.
Ne olduğunu anlamaya çalıştım.
"Noldu?"
Gökhan güldü ve dudaklarını dişledi.
"Hayat seni si..."
Ateş hızlıca Gökhan'ın ağzına vurduğunda Gökhan ağzını tuttu ve ben seslice güldüm.
"İğne reaksiyon göstermiş sıkıntı yok. Ama bayıldığın an ettiğim küfürleri bu evrende hiçbir yerde duyamazsın."
Güldüm ve Gökhan'a baktım.
"Gökhan Allah aşkına serumu çıkar ."
Gökhan beklemediğim bir şekilde bandı asıldı ve iğneyi çıkardı.
"Ah!"
Ateş sinirle Gökhan'a baktı ve sövdü.
Ne dediğini anlayamamıştım.

Ateş salona ilerlerken dibimdeki telefon açılmıştı.
Gözüm mesajlara kaymıştı.

0537*******
Ateş Çetinoğlu ve sen ölmediğin sürece hep arkandayım güzelim.

Kimsin?

Yakın zamanda öğrenirsin galiba

Aşağıda duran adrese baktım ve duraksadım .
Arka taraftaki evin adresiydi bu.

Bekliyorum.

Ayaklandım ve eşofmanımı bacağıma geçirdim.

Aniden verdiğim kararlar hayatımı sikse de aldırış etmiyordum artık.
Ölmek için gidiyordum o adrese.
Sonuçta beni çağırıp kahve içecek halleri yok.

Dimi?

Üstümdeki tişörtü çıkarma gereği duymamıştım.
Salona adımımı attığımda Ateş karşımda belirmişti.
"Nereye ?"
Ne diyeceğimi düşündüm.
"Şey ped alacağım."

Ateş'in bakışları Gökhan'a giderken gözlerim endişeliydi.
"Alırım ben."

Elimdeki telefonu sıktım ve yutkundum.
"Ateş hemen aşağı markete gidicem hem yürümek istiyorum biraz."
Gökhan Ateş'e göz kırptı ve kafasını salladı.
"Abi tamam ya kız da biraz yalnız kalsın psikolojisi iyi değil."

Ateş kafasını salladı ve bana geçiş yolu verdi. Hızlıca kapıdan çıktım ve ayakkabılarımı giydim.

Bıkmıştım artık.
Benimle neden uğraştıklarını bile anlayamıyordum.
Babam dediğim adam beni neden öldürtmek ister ki ?
Neden?
Evladınım ben senin ..

Bahçeden çıktığımda arkaya doğru yürümeye devam ettim.
Derince nefes alıp gülümsedim.
"Öleceksem öleyim artık lütfen. Lütfen allahım .."
Adres hemen arkadaki mavi evdi.

Kapıya doğru yaklaştığım an çevremi adamlar sarmıştı.
Sakince onlara baktım.
"Tamam sakin."

***

Kapı açıldı ve içeriye doğru geçtim .
Gördüğüm yüz karşısında şaşkınlıkla kalakaldım.
Boraydı bu!
Bora?

Elindeki silahı sıkıca kavrıyordu.
"Bora?"
Boğazını temizleyip bana döndü.
"Efilcim?"
Delirecek gibi olmuştum.
"Bora neden?"
Ellerini beline koydu ve güldü.
Korkuyordum ama eskisi kadar değil.
"Efil yıllardır bu grubun içindeyim ama sevgilin. Ah pardon arkadaşın Ateş hep bana güvendi ama kim olduğumu sorgulamadı.