COEUR DU FEU-2

131 69 73
                                    


bölüm hakkındaki düşüncelerinizi satır aralarında belirtmeyi unutmayın.

********

"FRANSA KARAFUN BAR"

Bilmem bitirdiğim kaçıncı şişeydi,

Nereye baksam babam ve en büyük kırgınlığım gözlerimin önüne geliyordu...

Elimde içmeye son vereceğim veda bardağıma baktım, kaşlarım çatıkken o an'ı tekrardan düşündüm.

-------

Duştan öyle bir rahatlıkla çıktım ki, uzun zamandır yapmadığım şekilde Güneş'e gülümsemek istemiştim..

Bir kaç adımda balkona çıktım, kollarımı iki yana iyice açarken esneyebildiğim kadar uzunca esneyerek huzur dolu kokuyu içime doldurdum.

Nefesimi gülerek dışarı verirken"huh" aşağıdan gelen bağırtıları işittim, ciddi surat ifadem geri gelirken annem'in ağlama sesini duyduğum an kendimi merdivenlerin başında bulmuştum.

Salon kapısının önünde durup konuşmalarını dinlemeye başladım.

"Geceleri çalışıyorum diye beni kandırmayı bırak artık! şirketten saat 9 olmadan çıkıyorsun Tarık. Ve bunun hiç de mantıklı bir hali yok"demişti annem.

Babam olacak adam gecikmeden konuyu değiştirmeye çalışmıştı"ATEŞ BEYİMİZİN ARKASINI TOPLUYORUM' HER GECE AYRI BİR YERDE VUKUATI VAR, SEN ONA HESAP SORACAĞINA GELMİŞ KOCANI SORGUYA ÇEKİYORSUN. Ne kadar doğru bu İlay söyler misin?" Ayakta alkışlarım bu savunmayı yalnız.

Elime baktığımda kendiliğinden yumruk olup sinirden fazlasıyla kasılmıştı, gevşetip salona girdiğimde babamın arkasında durup duvara yaslandım. kollarımı göğsümde birleştirip alay eden surat ifademi takınarak biraz yüksek sesle konuştum"hiç sorma anne ya! hergün başka bir kadınla beraber olup babama arkamı toplaması için ZARFLA PARALAR VERİYORUM"

Babamı incelediğimde ellerini yumruk yaptığını görünce sırıtarak devam ettim"öyle değil mi baba?"

Annem yanıma gelip kolumu tutarak beni geriye çekti"oğlum.."

Babama bakmaya devam ettim"sen karışma anne. içindeki öfkesini kussun ki sıra bana gelsin. heyecanla bekliyorum ama baba, hadi ya konuşsana biraz da ben senin arkanı toplayayım ister misin ha?"

"Ateş yeter git sen hadi" annem ağzımı kapatarak bunu diyince babamın sırıtarak bana baktığını fark ettim.

Sinirle çenemi sıkarken konuştu"ee hayatım artık Ateş'e bu evde yaşayamayacağını ne zaman söyleyeceksin, malum eşyalarını toparlaması gerek daha"

Ne dediğine anlam vermeye çalışırken annemin dolmuş gözlerine baktım.

"Anne... ne diyor bu adam? ben neden bu evden gidiyorum gitmesi gereken biri var ise o da senin KOCAN!"

Annem omzuma çarptığında sendelerken duvara tutundu. Çok geçmeden hızlı adımlarla odasına gittiğinde babam olacak adam ise utanmasa kahkahalarla göbek atacaktı.

Hayattan en büyük darbemi de annemden almıştım..

Elimdeki son kadehi kafaya dikip sert bir şekilde masaya bıraktım.

Kafamı masaya yasladığım sırada telefon'un çalmasıyla bıkmış bir şekilde kafamı kaldırıp telefona baktım

"CAN ARIYOR"

Yanıtlayıp kulağıma koydum

"Efendim"

-Hey bana bak Ateş bozuntusu

Coeur du feu Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin