Taeyong bu tepkiyi beklemediği için afallamıştı. Onunla takılmak istememiş miydi şimdi neden böyle davranıyordu? Ayrıca o suratındaki ifadede neydi öpüşünden iğrenmiş miydi yoksa?
''Tanrım sen gerçekten kaçıksın!''
Taeyong kaşlarını çattı fakat utançtan ağzını açıp tek kelime edecek durumu yoktu.
''Sen-''
Tam o sırada oda karanlığa boğuldu. Elektrikler kesilmiş olmalıydı dışarıdan gelen şimşekle oda aydınlandığında Jaehyun bakışlarını korkuyla pencereye çevirdi.
Gök gürültüsüne yağmur eklenmiş saniyesinde bardaktan boşalırcasına yağmur yağmaya başlamıştı.
Gök tekrar sert bir biçimde gürüldediğinde Jaehyun hızla Taeyong'a yanaştı.
''Taeyong...''
Taeyong kaşlarını çattı.
''Neden yapıştın bana hani alçak biriydim ben!''
Gök tekrar gürüldediğinde Jaehyun gözlerini yumdu sıkıca. Taeyong'a daha çok sokulmuş, Taeyong'un suratını buruşturmasına sebep olmuştu.
''Ya! Çekil üstümden Jaehyun.''
Ne yani gök gürültüsünden mi korkuyordu?
''Çekil.''
Jaehyun'u zorla kendinden uzaklaştırıp derin bir nefes verdi.
''Git artık! Madem dava edeceksin et umurumda değil.''
''Tamam dava falan etmeyeceğim seni sadece bu gece burada kalmama izin ver yeter.''
Taeyong dalga geçer tonda güldü. Bu kibirli herif gerçekten de gök gürültüsünden mi korkuyordu...
Derin bir nefes aldı, burnunu havaya kaldırdı bilmişçe.
''Demin çok kararlıydın ne oldu birden?''
Jaehyun ürkekçe Taeyong'a baktı. Taeyong o bakışları gördüğünde istemsizce kötü hissetti.
''Tamam, üzgünüm... O fotoğrafları sileceğim.''
Jaehyun kafa salladı.
''Benim yüzümden kovulduğun için ben de üzgünüm Taeyong.''
Taeyong'un bakışları yumuşadı. O sırada tekrar gök gürüldemişti ve Jaehyun'un içi bu defa gerçekten büyük bir korkuyla doldu.
''Tanrım...''
''Tamam...'' dedi Taeyong göz devirirken. ''Tamam bu gece burada kalabilirsin ama koltukta.''
Taeyong geniş L koltuğu işaret etti.
''Git yat.''
Odasına adımlarken Jaehyun'da onu takip etti hızla.
''Bir dakika koltukta mı yatacağım yatağında değil mi yani?''
''Hah! Sana neden yatağımı verecekmişim o değerli popon koltukta uyuyamaz mı yani?''
Jaehyun dudaklarını araladı fakat odanın kapısı suratına kapandığında sözlerini yuttu. Tek başına koltukta nasıl uyuyacaktı böylesine korkunç bir gecede?
''Taeyong lütfen aç kapıyı...''
Kapıyı yumrukladı birkaç defa fakat Taeyong'dan ses yoktu.
Mızıldanarak salona döndü. Koltuğa uzandı ve deri ceketinin önünü kapatarak kollarını birbirine sardı. Dışarıda berbat bir hava vardı ve Jaehyun Taeyong ile sıcak yatakta yatmak varken tek başına koltukta titriyordu...
Taeyong gözlerini araladı bir süre sonra, yarım saat kadar uyumuştu. Saat gecenin 1.5'unu gösteriyordu. Aklına Jaehyun geldiğinde endişeyle yatağından çıktı. Salona girdiğinde Jaehyun kollarını birbirine sarmış uyuyordu. Taeyong dudaklarını büzdü. Odasına dönerek ona bir pike getirdi. Usulca üzerini örttüğü sırada bileği kavrandı ve koltuğa doğru çekildi aniden. Jaehyun onu iyice kendine çekerken, ''Jaehyun!'' demişti Taeyong şaşkınca. ''Ne yapıyorsun?''
''Rahat bir uyku çekmek istiyorum sadece.''
Taeyong kalkmak için yeltendi fakat Jaehyun onu öyle bir sarmıştı ki hareket etmesi mümkün değildi.
''Bana dokunabileceğini kim söyledi?''
Jaehyun gülümsedi.
''Hoşuna gitmediğini söyleyemezsin.''
Taeyong üzgün hissetti, aklına ondan hoşlandığı zamanlar geldi birden.
''Neden yaptın?''
Jaehyun kafasını kaldırarak Taeyong'a baktı.
''Neyi?''
Taeyong gözlerini yumdu.
''Hiç, uyu hadi. Ayrıca sırf korktuğun için yanında uyuyorum haberin olsun!''
Kalbi sızıdı birden. 8 yıl önce yaşadığı o şeyi hâlâ atlatamamıştı. 2 yıl boyunca Jaehyun'u sevdikten sonra onun dalga geçerek kendisini reddetmesi kalbini kırmıştı işte. Şu anda ise kendisine sarılmış uyuyordu her şeyden habersiz...
⸻ ♡ ⸻
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
