Tainted Series # 2: The Broken Billionaire (Nathaniel Devon Castillo) COMPLETED

Chapter 20

(Sinipag akong mag-update kasi nakakatuwa yong mga comments niyo. Yong iba binalikan pa talaga ang ibang completed stories ko.Hahaha...salamat po.)

P.S: Sa akong amiga nga bag-o ra naka-recover, this chapter is for you. Amping sa kanunay dai. Thanks God nga na-okay ra tanan.

------------------------------------------------------------------------------------------

"Please let me explain, Hon..." His voice is pleading. " I can't...I can't...let you go..I'm so s-sorry... I-I'm so sorry, wife."" tuluyan na ngang pumiyok ang boses niya.

Bakit parang ang dali-dali lang sa kanyang paglaruan ang damdamin ko? Anong akala niya sa akin robot na walang pakiramdam? Pero bakit ang sakit sakit sa puso marinig ang mga sinasabi niya? hindi ako gumalaw at hinayaan ko lang siyang yakapin ako.

For tha last time gusto kong madama ang init ng mga yakap niya. Dahil pagkatapos nito magbabago na ang lahat at hindi ko alam kung may pagkakataon pa ba akong madama uli ang mga yakap niya.

Naramdam ko pa ang pagyuyog ng katawan niya habang nakayakap siya mula sa aking likuran. I  sobbed because  the pain I felt yesterday started to consume me again. Bumalik lahat sa akin ang masasakit na salitang binitawan niya kahapon, mga salitang nagpamulat sa akin sa katotohanan.

I tried to remove his arms again pero lalo niya lang hinigpitan ang pagkakayakap sa akin. Isiniksik niya ang kanyang ulo sa aking leeg at doon ito umiyak. Para siyang bata na  ayaw bumitaw sa pagkakayakap sa ina. " I'm sorry hon...I'm s-so sorry.." Nababasa na ang balikat ko ng mga luha niya pero pilit kong pinatatag ang aking sarili.

"I'm s-sorry for all the things I said yesterday, Hon. I d-don't mean it...I don't mean it.... Nadala lang ako sa takot...Please wife take me back...I'm begging you.."

His words were like knives stabbing my heart so many times again. I wanted to stay in his warm hugs but it can't be. It's not the right time for both of us. We need to grow. I need to fix myself first. The words he said yesterday left a big scar in my heart. Tama nga sabi nila, truth hurts at kaya nasasaktan ako dahil somehow tama yong ibang mga sinabi niya sa akin. Labis ko lang dinamdam pero totoo naman.

Marahan kong hinaplos ang mga braso niyang nakayakap sa akin kaya kumalma siya. Lumuwag ang pagkakayakap niya akin pero nararamdaman ko pa ring umiiyak pa siya. Ako na mismo ang kumalas at humarap sa kanya. Marahan ko siyang tinulak palayo sa akin para magkausap kami ng maayos.

I need to handle things between us maturely and I will start it with this. I took a deep breath first before I look at him in the eyes. His midnight black eyes is pleading but I have to do what is right, para sa ikabubuti naming dalawa. I have to set aside my pride and I need to do things right.

His beautiful black orbs that I used to admire is now looking at me sadly. May mga tumubo na ding balbas sa kanyang mukha. Hindi ko ito masyadong napansin kahapon dahil sobrang taas ng emosyon ko. I miss him so much. I miss his eyes,his touch, his warm hugs, I miss everything about him. God please tulungan mo akong malagpasan lahat ng 'to.

"Hon..."

I raised my hand to stopped him from talking. Gusto ko ng sabihin sa kanya kung ano ang desisyon ko para matapos na ang lahat ng 'to.

 "T-thank you..." my eyes watered after saying those words. Tumigil ako saglit para kumuha ng lakas dahil parang kinakapos ako ng hininga. "Thank you for making me realize the things I need to change for myself and fo--."

Hindi pa man ako tapos agad niyang kinulong ang mukha ko sa mga palad niya. "No, hon...please don't say that..." may tumulong luha sa mga mata niya. " hindi ko kaya , Hon...hindi ko kaya..." basag na ang boses niya at punong-puno na ng luha ang mga mata niya.