-Robert? -Co tam Seb? -Jak na imię miała córka Chrisa? -Sierra, a co? -Nie wiem czy to ona ale jakas Sierra tu jest... -Gdzie??? - od razu się ożywił. -Nie uwierzysz ale chyba przyszła z młodym... -To ona cały czas była tak blisko?? -Co się dzieje chłopaki? - podeszła do nich Scarlett -Przyjaciółka Młodego ma na imię Sierra... -O Boże! Gdzie Chris??? - blondynka zaczęła się rozglądać po sali w poszukiwaniu przyjaciela.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
-... A teraz Zapraszamy wszystkich gości na parkiet! - zakończył przemowę prezes fundacji która zorganizowała bal. Pojedyncze pary zaczely wychodzić na parkiet. -Zapraszam do tańca. - Tom wyciągnął rękę w stronę Sierry. Dziewczyna chętnie się zgodziła i razem wyszli na parkiet. Tom i Sierra zwracali na siebie uwagę. Zgrali się w tańcu jakby tańczyli razem od zawsze. Po kolei pojedyncze pary schodziły z parkietu. W końcu została tylko Sierea z Tomem. -To Nadia? - Jeremy nachylił się w stronę Roberta. -Nie, to chyba córka Chrisa. - odszepnął mu. -Coo?? -Przypatrz się, Ty ja widziałeś. -Ale nie była pomalowana tak i ubranie... Eh spróbuję... - Jeremy wytężył wzrok próbując wypatrzeć szczegóły.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Taniec się skończył. Tom i Sierra w salwach oklasków i wiwatow uznania zeszli z parkietu. -Zrobiliście furorę...cwiczyliscie? - do stolika przy którym siedzieli dosiadła się Lizie. -Nie no coś Ty, po prostu obydwoje kiedyś tańczyliśmy. - odezwała się Sierra. -Witam, chciałbym pogratulować umiejętności. - Robert pojawił się z nikąd i od razu ujal dłoń Sierry. - Robert Downey Jr -Sierra bardzo mi miło. -Mogę poznać Twoje nazwisko? Znajdę Cię na mediach społecznościowych, będziemy mogli umówić się na naukę tańca bo Tomowi jakoś nie idzie nauka. -Sierra Cobe. - zaśmiała się dziewczyna. Robert zrobił wielkie oczy. -Przepraszam, a czy moge kogoś przyprowadzić? Ktoś bardzo chce Cię poznać. -Proszę. - odezwał się Tom. Po plecach przebiegł zimny dreszcz. Wiedziała że może być tu jej ojciec. Jednak miała nadzieję że do spotkania nie dojdzie. Robert zniknął z pola widzenia. Sierra poprosiła kelnera o drinka. Musiała się znieczulić by przyjąć na klatę Kelner po chwilę przyniósł jej szklaneczkę whyski. -Sierra? Poznaj... - dziewczyna szybko przechyliła szklankę i cała zawartość wypiła na raz. - Chrisa. - Sierra odwróciła się do mężczyzn. Sierra była przerażona, oczy Chrisa wyrażały niedowierzanie. -Witam ponownie... -Córeczko... - wszystko zwolniło, ani Sierra, ani Chris nie słyszeli co się działo wokoło. -Tato...-powiedziała bardzo cicho. Sierra była zła, przestraszona i szczęśliwa jednocześnie. Stali w ciszy tylko się na siebie patrząc. Nie zauważyli jak wszyscy przy stoliku ich zostawili. -Proszę...porozmawiajmy. - odezwał się Chris. Dziewczyna tylko kiwnela nieśmiało głową i razem udali się do ogrodu przy sali. Dłuższy czas żadne się nie odezwało próbując ułożyć sobie w głowie wszystko po kolei. -Usiądziemy? - Chris wskazał dziewczynie miejsce najbardziej oddalone od innych. - Sierra ja...chcialbym Ci wszystko wyjaśnić...eh....nie wiem od czego zacząć... -Od początku...najlepiej. Ale zanim zaczniesz...chcialabym zapytać...o jedną rzecz...dlaczego mnie nie chciałeś, nie szukałeś? -Sierra to nie tak...ja...nic nie wiedziałem...kochałem Twoja matke...byla moim światem. Natalie, została w Bostonie jak pojechałem na studia,a gdy wróciłem jej już nie było. Nachodziłem jej rodziców ale milczeli jak zaklęci... -Nie Wiedziałeś że istnieje... -Nie, Natalie też nigdy nie przyjechała do Bostonu. Nie napisała, nawet jak stałem się rozpoznawalny...dopiero jak Ciebie zobaczylem...na konwencie...widzialem jej rysy...myslalem ze mam zwidy...ze jesteś Natalie... Dałaś mi list i serce mi pękło...caly ten czas Cię szuklem... Wszędzie. -Mama nie żyje...chorowala, później nie chciała się leczyć i znieczulała się alkoholem...czesto przez sen powtarzala Twoje imię...ale gdy pytałam o tatę...mowila że nas zostawiłeś...ze nie chciałeś ani jej ani mnie... -Nieprawda!-krzyknął Chris-cały czas ja kocham. Nie ma dnia żebym o niej nie myślał...-dodal ciszej wycierając samotna łzę spływająca po policzku. -Jest pochowana w Paryżu. -Czy kiedyś będziesz mogła mnie do niej zabrać? - spojrzał na nią z nadzieją. -Tak, zabiorę Cię do niej... Tato... -Sierra...coreczko...prosze wybacz mi wszystko...ze mnie przy Tobie nie było... -Nie jestem zła...juz nie jestem zła...chcialam Ci wygarnąć wszystko, że nas zostawiłeś i nie chciałeś w swoim życiu...ale teraz zrozumiałam wszystko. -Czy...czy mogę Cię przytulić?? -Możesz... - Mężczyzna mocno przytulił Sierre. - Tego potrzebowałam...-do Chrisa doszły słowa dziewczyny stłumione przez jego ramiona i uśmiechnął się szczerze przez lzy. Nie jest sam. Ma córkę. Ma część swojej wielkiej miłości Natalie.
~~ Rozdział dopiero teraz bo nie miałam zasięgu na działce. Mam nadzieję że Wam się podoba🙈 Czekam z niecierpliwością na Wasze reakcje 😁 Pozdrawiam 🌺 Joan B 💋
