Chris cały ten czas próbował różnymi sposobami odnaleźć córkę. Wraz z Robertem i Jeremym ruszyli wszystkie możliwe kontakty. Chris był tak zdesperowany ze nawet poszedł do wróżki. Jednak i ona niewiele mu pomogła. -Jezu ile na świecie jest dziewczyn z imieniem Sierra?? Przecież nie rozpłynęła się w powietrzu!-krzyczal już prawie Chris kręcąc się w kółko po salonie. -Dobra, słuchaj może jak nie będziesz szukał to ona znów sama Cię znajdzie... -Nie wiem, nie mam pojęcia... - Chris usiadł w fotelu i schował głowę między ramionami.-Mam do niej tyle pytań, wiem że nie nadrobię tego czasu...ile ona ma lat...? -Jeśli jest z 98 roku to 23. -Boże! 23 lata...ona już mnie nie będzie potrzebować! Ja już nie jestem jej do niczego potrzebny! -Chris... - odezwała się Scarlett siadając na oparciu fotela i przeczesując włosy mężczyzny. - Każdy potrzebuje w swoim życiu rodziców. Nie zależnie od tego ile ma się lat. -Scarlett jak ja spotkam nie wiem co nawet powiedzieć. -Prawdę, ta co masz w sercu. -Muszę to wszystko przemyśleć. - powiedział raptownie wstając i wyszedł z salonu.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Sierra mogła śmiało powiedzieć że Zaprzyjaźniła się z Tomem. Mogła z nim porozmawiać o wszystkim, nawet o Neymarze. -Sierra! Masz gościa!! - usłyszała głos Carlosa. Dziewczyna szybko zbiegła ze schodów. Jej oczom ukazał się przystojniak o karmelowej skórze. Jej chłopak, Neymar stał przed nią z ogromnym bukietem czerwonych róż. Świat zwolnil...usmiech nie schodził z twarzy Sierry. -Neymar!! - podbiegła do niego wskakując mu na ręce oplatając swoje chude ramiona wokół jego szyji i skrzyżowała kostki na plecach. -Kochanie...-szepnął w zagłębienie w szyji. -Tak tęskniłam...czemu nie odpisywałeś i nie odbierałeś telefonu...martwilam się o Ciebie tak bardzo... -Przepraszam....Sier...porozmawiajmy. - zaczął mężczyzna widząc srogie spojrzenie Carlosa. -Coś się stało? - od razu zeskoczyła z chłopaka patrzac prosto w jego oczy. Nie patrzył na nią. Uciekal wzrokiem. - Neymar...blagam nie strasz mnie... -Mam problemy... -Poradzimy sobie kochanie. Nie jeden problem przeżyliśmy... -Nie. - przerwał jej. - Dostałaś zdjęcia... -Ten Photoshop? -To... To nie jest Photoshop...przepraszam kochanie...to alkohol, świętowaliśmy i ona się kręciła ciągle wokół nas... -Nie...nie, nie, nie...Neymar którego znam i kocham nie zrobiłby tego! Nie upijalby się podczas turnieju! Nie poszedłby do hotelu z jakąś laska... Nie, to... Nie wierzę. -Sierra, przepraszam. Tak bardzo mocno Cię kocham...nie wyobrażam sobie życia bez Ciebie.... -Nie! - krzyknęła tak głośno że Carlos stojący w kuchni lekko podskoczył. - Nie chce słuchać tych bzdur na miłość boską!!! -To nie są bzdury kochanie.-Neymar chciał położyć dłoń na jej ramieniu. -Nie nazywaj mnie tak! Nie dotykaj mnie kurwa! Jesteś zalosny!! -Sierra... -Może masz sławę i pieniądze ale jesteś nikim. Słyszysz?? NIKIM!! - Krzyknęła i zgarniając klucze do samochodu wybiegła z domu. Chwilę później w domu było słychać pisk opon. -Brawo Stary. - odezwał się Carlos wybiegając za dziewczyna.
