BAL GİBİ SEVDA (Devam edecek)

15. BÖLÜM "Bizi bıyakma!"

🎼Madrigal- Ne zamandır sendeyim 🎼

Selamlar, ne kadar çok oy ve yorum gelirse bölüm o kadar erken gelecektir. Çünkü motivasyona bazen çok ihtiyacım olabiliyor🌸

15. BÖLÜM "Bizi bıyakma!"

✨

Beklemek, belki hiç gelmeyecek bir insanı, hiç sevmeyecek bir insanın seni görmesini umut etmekti. Belki Baha ile aramızda büyük bir aşk yoktu. Belki ilk defa birisinin beni beklediğini hissettiğim için içim sıcacık olmuştu. Bütün bunlar olabilirdi. Bildiğim tek şey vardı. O da hissettiğim duygunun tanımı yoktu.

Baha elindeki kupadan bir yudum alırken benimle göz göze geldi. Yavaşça yutkunduktan sonra orada durmuş Baha'yı izliyor olduğum gerçeği yüzüme vurunca, bakışlarımı ondan çektim ve birkaç adımda evin dış kapısına ulaştım. Evin kapısını açıp içeri girmem ve ayakkabılarımı çıkarmamla beraber merdivenlerden adım sesleri duydum. Birkaç saniye sonra görüş açıma giren Baha ile gülümseyerek ona döndüm.

"Günaydın." Uyuyup uyumadığını kelimelerle anlamaya çalışırken bir açık vermeden bana cevap verdi.

"Günaydın."

Sonra büyük bir gizem olmayacağını kavrayıp açık açık sordum.

"Yeni mi uyandın?" bakışlarım uykusuz gözüken gözlerinde dolaştı.

"Hayır, gece boyunca çalıştım." Gece boyunca ayakta olmaktan dolayı bozulan saçlarımda gözlerini dolaştırdı.

"Tamam, o zaman sen çalışmaya devam et. Ben kahvaltı hazırlayınca sana haber veririm." Baha'nın yanından hızlı adımlarla geçmeye çalışırken hızla kolumdan tutulmamla durmak zorunda kaldım. Bakışlarım şaşkınlıkla Baha'ya dönerken, Baha beni umursamadan dibime girip beni kokladı.

"N-ne yapıyorsun?"

"Tam da tahmin ettiğim gibi." diye mırıldanmasıyla hala şaşkınlıkla ona bakıyordum. "Leş gibi rakı kokuyorsun. O yüzden sen duşunu alırken ben de kahvaltı hazırlıyorum." Bana uzun bir açıklama yapmaya başlamasıyla ellerini belimin iki yanına koydu ve arkamda hissettiğim bedeniyle yürümeye başladım.

"Baha ben bebek değilim, kendim yürüyebilirim." Sesimden açıkça sitemli olduğum anlaşılıyordu.

"Bebek olmadığını biliyorum. Kaçak ergenler gibi sabaha doğru eve geliyorsun. Seni evde bekleyen bir damadın var ve küçük bir çocuk yaşıyor evimizde."

Adımlarım Baha'nın cümlelerinin şaşkınlığıyla tökezledi, sonra tamamen durdu. Hızla Baha'yla yüz yüze gelecek şekilde döndüm ve bir adım gerileyip dünya gözlerine bakarak konuştum.

" Ne demek istiyorsun?"

"Sen duşunu al, şu kokudan arın. Sonra ayrıntılarıyla konuşuruz."

"T-tamam." Adımlarımı merdivenlere atarken, Baha'nın da orada durmuş beni izlediğini anladım. Benim duraksadığımı görünce ayaklarını harekete geçirdi. Ben sessiz adımlarla merdivenlerden çıkarken elimden geldiğince ayakta durmaya çalışıyordum. İki gecedir doğru düzgün uyuyamadığım için kendimi bir an önce banyoya atma isteğiyle dolup taştım. Adımlarımı hızlandırdım, odanın kapısını araladığımda yatağın üzerinde kulaklarını dikmiş, tek gözü açık oyun oynamak ister gibi duran Köpük'le bakıştık.

"Üzgünüm Köpük, çok yorgunum."

Bana bakıp, yatakta yuvarlanmaya başladı. Sonra ona katılmayacağımı anlayınca trip atar gibi arkasını döndü ve yatağın üzerine oturdu.