BAL GİBİ SEVDA (Devam edecek)

1. Bölüm "Dünya göz"

Merhaba, benim için buralardan uzak kalmak zordu. Şimdi yeni bir hikayeyle aranıza döndüm. Bu aralar çok dinlediğim şarkıyı bölümü okurken dinlerseniz sevinirim. Heyecanla oy ve yorumlarınızı bekliyorum.

Kitaba başlama tarihinizi buraya bırakabilirsiniz.

Keyifli okumalar...

✨

Duvağımın arasından fırlayan kahverengi saçlarıma son kez göz gezdiriyordum. İçimdeki sıkıntıya anlam vermeye çalışarak odadaki camdan içeri süzülen rüzgar bile sakinleşmeme yardımcı olmuyordu.

Kapının tıklatılma sesiyle derin nefes alıp, "Gir." dedim.

Açılan kapıdan birazdan evleneceğim adamın kız kardeşi Ezgi elinde bir kağıtla gülümseyerek bana yaklaşıyordu.

"Abim sana bunu gönderdi. Acele edin, nikah başlamak üzere."

Kağıt parçasının elimde yer almasıyla Ezgi kıkırdayıp odadan çıktı.

Terasta bekliyorum canım. Acele et.

Yazılan nota şaşkınlıkla bakıp gelinliğimin eteğini toplayıp tek koluma yavaşça yerleştirdim.

"Umarım bunun altından bir şey çıkmaz Erdem." diye fısıldayıp yavaş adımlarla terasa doğru yol almaya başladım.

Asansörün önünde beklerken yanıma yaklaşan takım elbiseli adamı fark etmemiş gibi yapıp yavaşça önüme döndüm.

Asansörün içinden çıkan birkaç tane davetli bize bakıp gülümsedi.

Bir tane teyze, önümüzde durup dua etmeye başlarken şaşkınlıkla yanımdaki damat'a döndüm.

"Maşallah, çok yakışıyorsunuz. Allah sizi ayırmasın."

"Aa siz yanlış anladınız."

"Çocuğum gözümün önünde gelinle damat duruyor! Neyini yanlış anlayacağım." trip atarak uzaklaşan kadınla neye uğradığımı şaşırdım.

Asansörün içinden gülmesini durdurmaya çalışan adam hafif bir boğaz temizleme hareketi yaptı.

"Geliyor musun?"

"Evet."

Asansör yukarı doğru çıkarken birkaç kişi bindi, sonra indi. Teras katta sadece ben ve o indik.

Etrafta Erdem'i göremeyince telefonumu yanıma almadığımı fark edip sıkıntılı bir nefes aldım. Terastaki kenarlıklara tutunup içimdeki huzursuzluğun geçmesini bekledim. Hayatta ailem hep yanındaydı. Ben ne yaparsam yapayım ailem bana kendi kararlarımı alma özgüvenini aşılamıştı. Hayatta en önemli şeyin aile kavramını olduğunu anlamıştım. Kimi zaman anne ve baban senin ailen oluyordu. Kimi zaman gözün gibi baktığın çiçeğin. Kimi zaman seninle uyuyan kedin, köpeğin.

Hayatta herkesin ailesi farklıydı. Benim ailem beni çok seviyordu. Ama istiyordum ki eşimle karşılıklı oturup bir kitap hakkında sohbet edebileyim. Erdem'i sevmiyordum ama ileride karşılıklı sohbet edebileceğim bir adamdı. Birbirimize saygı duyuyorduk. Zamanla sevgi de oluşurdu. Hem bebeğimiz olduktan sonra saygı kavramı bize yeterli olur diye düşünüyorum. Bu yüzden evlenmemiz de gayet normaldi.

"Doğru karar verdim."

Fısıltıyla söylediğim sözlerden sonra arkamda hissettiğim adım sesiyle, yavaşça arkama döndüm.

"Pek doğru karar vermiş gibi durmuyorsun."

"Ne!"

"Doğru karar vermiş gibi durmuyorsun diyorum. Etrafa panik içersinde bakıyorsun. Bir çıkış yolu arar gibisin."