" ဒေါက်...ဒေါက်..."
တံခါးခေါက်သံသဲ့သဲ့ကြောင့် TV ဇာတ်လမ်းအပေါ်မှာစျာန်ဝင်နေမိတဲ့သူ့ရဲ့စိတ်အာရုံအလုံးစုံကအခန်းတံခါးဝဆီရောက်ရှိသွားရတော့သည်။တံခါးခေါက်သံကမဖွင့်မချင်းအဆက်မပြတ်ထွက်နေတဲ့အခါသူလည်းမနေသာတော့ပဲထိုင်နေရာမှကမန်းကတန်းထကာအခန်းတံခါးဝဆီလျှောက်သွားလိုက်သည်။
" ကျွီ..."
" ဟာ...မြတ်ခေါင်တို့၊မင်းမင်းတို့ပါလား...လာ...လာ..."
တံခါးဖွင့်လိုက်တယ်ဆိုရင်ပဲအခုတလောပျောက်ချက်သားကောင်းနေကြတဲ့မြတ်ခေါင်တို့၊ရှိန်းမင်းတို့ကိုသူတွေ့လိုက်ရ၏။မတွေ့ရတာကြာပြီမို့သုံးယောက်လုံးကိုရုတ်တရက်တွေ့လိုက်ရတဲ့အခါသူအံ့ဩသွားမိသည်။နယ်ကနေအတူပြန်လာကြပြီးတည်းကသုံးယောက်လုံးပျောက်သွားလိုက်ကြတာဆိုင်ဘက်ကိုလည်းမရောက်လာကြသလိုအခန်းဘက်ကိုလည်းယောင်လို့တောင်ခြေဦးမလှည့်လာကြပေ...။
လာမှလာတော့လည်းရုတ်တရက်ကြီး...။
" နေကောင်းတယ်နော် ကိုယော..."
မြတ်ခေါင်ကသူ့ရဲ့မူပိုင်တည်ငြိမ်အေးဆေးလှတဲ့အပြုံးတစ်ခုကိုနှုတ်ခမ်းထက်မှာချိတ်ဆွဲရင်းနှုတ်ဆက်စကားဆို၏။ကျန်နှစ်ယောက်ကတော့သူ့ကိုနှုတ်ဆက်တဲ့အနေနဲ့ခေါင်းငြိမ့်ပြုံးပြကြလေသည်။
" ကောင်းပါ့ဗျာ..."
မြတ်ခေါင်တို့အခန်းထဲကိုဝင်ပြီးတဲ့အခါသူလည်းအခန်းတံခါးကိုပိတ်လိုက်၏။ပြီးနောက်မြတ်ခေါင်တို့အနားကိုလျှောက်သွားရင်း...
" ထိုင်ကြ...အလည်းသက်သက်ပဲလား ညီလေးတို့... "
" အလည်ပဲကိုယော...ဒါနဲ့...ဟိုကောင်ငနောင်ရော..."
ရှိန်းမင်းကလာရင်းကိစ္စကိုပြောနေရင်းနဲ့အခန်းတစ်ဝိုက်ကိုဝေ့ဝဲကြည့်ကာအမေးစကားဆိုလာ၏။ရှိန်းမင်းမေးမှပဲကျောင်းပိတ်ရက်မှာအိပ်ရာကနေထဖို့ပျင်းတဲ့နောင်လေးကိုသူသတိရတော့သည်။
" ရေချိုးနေပုံရတယ်...ဘာသောက်မလဲညီလေးတို့...အပူလား၊အအေးလား...."
" နေ...နေ...ဘာမှမလုပ်နဲ့ကိုယော..."
တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်ကအားနာရမယ့်လူတွေမဟုတ်တာမို့သူလည်းအတင်းကြီးဧည့်ခံမနေတော့ပေ...။လွတ်လွတ်လပ်လပ်ပေါ့ပေါ့နေတတ်တဲ့ဒီကောင်လေးတွေကသူ့တိုက်ခန်းကိုကိုယ့်အိမ်ကိုယ်ယာလိုပဲသဘောထားကြ၏။ဗိုက်ဆာတဲ့အခါမရှိရှိတာကိုလှန်လှောပြီးစားတတ်ကြသည်။အခုလိုငြင်းနေပုံထောက်ရင်တော့ဗိုက်ပြည့်နေကြလို့ပဲဖြစ်မည်။
DU LIEST GERADE
ကိုယ့်ရင်ထဲမှာအလွမ်းမိုးတွေစွေ{ Completed }
Romantikဤဇာတ်လမ်းသည် Real Life နဲ့ကိုက်ညီမှုမရှိတဲ့စာရေးသူ၏စိတ်ကူးယဥ်ဇာတ်လမ်းတစ်ပုဒ်ဖြစ်ပါသည်။
