Converging Souls (Revelation Series #1)

Chapter 30: Face Off

CHAPTER 30

FACE OFF

Kataksilan at its finest.

Tanging boses ni Caleb na tinatawag ako ang rumehistro sa'king tainga. Walang anumang kaluskos sa paligid. Walang tunog mula sa mga sasakyan hindi kalayuan sa'min.

Mabilis niyang tinanggal ang mga kamay ni Zebbe sa pisngi at leeg niya. Tinangka niya akong lapitan pero pinigilan ko siya.

"A-Anong ginagawa ng babaeng 'yan dito? Meron ba akong hindi alam ha?" firm kong usisa. Nilakasan ko ang loob na makita silang ganun.

"I can explain, baby. Please don't get mad of what you saw. It's not what you think."

Agad akong umiling out of disappointment.

"Hindi ko aakalaing makikita ko kayo ulit sa ganung sitwasyon, Caleb. Kahit pala pangalawang ulit ko nang napanood, masakit pa rin pala dito." Turo ko sa tapat ng puso ko kasabay ng pamumuo ng mga luha sa aking mata.

"No, it's not like that. Baby, hindi ko ginusto ang nangyari-"

"Hindi ginusto?" I screamed in disbelief. "Caleb, you had the chance to step back and avoid the kiss. Ilang segundo ba kayong nakatayo diyan, isa, dalawa, tatlo, apat?"

"I was frozen. Everything went so fast so I couldn't move against-"

"Iyon ay dahil ginusto mo rin ang ginawa niya!" muling pagpuputol ko sa pagrarason niya. Alam kong itatanggi lang naman niya ang nakita ko sa mukha niya. Ayaw kong mas masaktan dahil dun.

"Oh.. this seems so interesti-"

"You shut your mouth up, Zebbe! I never ask your opinion so you better shut up and get lost!" sigaw ko na rin sa kaniya nang bigla siyang sumabat. Animo'y enjoy na enjoy siyang panoorin kung paano kami nabubuwag.

Lalong uminit ang dugo ko kung paano siya nagkibit-balikat saka ako nginiwian at inikutan ng mga mata.

"Baby, let's fix this please." Hindi ko namalayang hawak na pala ni Caleb ang kamay ko't marahang hinimas 'yun. Matalim ko siyang tinitigan.

"I think you should fix what's between you two. Hindi mo maaayos kung anumang meron tayo kung may excess baggage ka pang dala diyan sa puso mo."

Kung gaano ako katapang nang sabihin iyon ay kabaliktaran naman sa loob ko. Nanginginig ang tuhod ko't namamawis ang mga palad ko sa labis na kaba. I didn't know where this feeling came from but I didn't have the assurance that he'd stay with me now. I'm not bearing his child anymore.

Takot akong piliin niya ngayon si Zebbe at iwanan ako sa ere.

"We don't have to settle things on our own because I invited someone to make this conversation even more firey and memorable."

Pareho kaming napatingin kay Zebbe na nakangiti sa'min-iyong ngiting parang may masamang binabalak against me.

"Anong ibig mong sabihin?" takang tanong ko. Her smile said something I could't determine. Not util may naaninag akong pamilyar na taong naglalakad papalapit sa kinatatayuan namin.

"Jaxxon? Oh no," gulat kong bulong sa sarili nang mapatingin siya sa amin matapos mag-type sa phone niya habang naglalakad.

"Namamangka ka sa dalawang ilog, 'di ba? That's why I brought them in one place so it won't be hard for you to play with them at the same time."

Halos trumpile ang lakas ng kalabog ng dibdib ko. Napakapamilyar ng sinabi niya. Alam kong narinig ko na iyon lately.

"How dare you, Zebbe-"