Converging Souls (Revelation Series #1)

Chapter 6: Her Sweet Lullaby

CHAPTER 6

HER SWEET LULLABY

"Good morni-aah! Ouch!" impit kong sigaw nang maramdaman ang bigat at sakit ng aking katawan. Bahagya kong naiunat ang aking mga braso ngunit sadyang masakit nga talaga. Napatingin ako sa wall clock ko at pasado alas nuwebe na pala.

"Mukhang napasarap tulog natin ngayon, M'nM, a!" natatawang usal ko't nasapo ang mainit na noo.

Biglang nag-flash back ang lahat ng nangyari kagabi. Kung paano ko piniling saktan ang sarili ko nang mas pinili kong lumingon kaysa patuloy na umiwas sa maaari kong masaksihan. At sa isa pang pagkakataon, muling nadurog ang puso kong wala namang ibang ginawa kundi ang magmahal at umintindi.

Natakpan ko ng kumot ang aking mukha at doon ibinuga ang isang malalim at puno ng hinagpis na buntong-hininga.

"You can do this, Mariyah. Kaya mong magpakatanga para sa pag-ibig na 'yan, 'di ba? Panindigan mo na!"

Inayos ko ang sarili at muling ibinaba ang kumot. Itinuon ko ang paningin sa stickers nina Tom at Jerry sa kisame. Hindi ko namalayang napapangiti na pala ako. Iba talaga ang impact nila sa akin.

Bahagya akong tumagilid at doon ko lamang napansin ang isang tray. Meron itong isang plato ng kanin, scrambled eggs at bacon strips. May kasama pang apple at tubig sa gilid nito.

Dahan-dahan akong bumangon at mas lumapad pa ang ngiti ko nang tuluyan kong mahawakan ang plato't maamoy ang mga niluto niya.

"Rest well, beautiful. Get well soon!" A sticky note read.

Tugdugdugdug.

Ang ganda ng penmanship niya, pambabae.

"Yiieee!" tili ko pa. Gusto kong magwala sa kilig pero kapag nagrereklamo ang sakit ng katawan ko'y napatigil ako. Nang pakiramdam ko'y natunawan na'y bumalik ako sa pagkakahiga.

"Oops. I'm sorry. Did I wake you up?"

Nagulat ako nang imulat ko ang aking mga mata'y sumalubong ang maamong mukha ni Caleb. Bitbit niya ang isang basong tubig at gamot. 10:30 na pala ng umaga.

Agad akong napaupo at inayos ang sarili. Bahagya rin akong napatalikod saka patagong pinunasan ang gilid ng mga labi ko, baka may tuyong laway ako. Nakakahiya!

"Uh-h-hindi naman." Tipid akong ngumiti.

"Uminom ka muna ng gamot." Abot niya ng isang tableta sa akin na agad ko namang nilunok matapos magdasal saka isinunod ang tubig.

"Thank God you're fine. Last night you were burning hot."

Muntik na akong masamid nang inilapat niya ang likod ng kaniyang kamay sa noo ko, bakas sa kaniyang mukha ang ginhawa.

"B-Baka fatigue lang 'yon," rason ko at pekeng ngumiti.

"You're putting so much pressure to yourself. You've always been staying awake all night to study. Give yourself some time to rest and unwind. We only have one life to live, Mariyah and we can't afford to be regretful for the rest of our lives just because we overwork ourselves on things that should be taken moderately." Mahabang litanya niya.

"Professor na professor pagkaka-English natin, a?" Sagot ko kaya napatingin siya sa suot niyang light blue na polong may pagka-barong, may mga design na nakaburda sa gitna nito saka pinaresan ng itim na slacks at pagkakinis-kinis na school shoes.

"I'm just concern. Last night I literally panicked, as in literally." He sighed in disappointment. "Please don't do that again. Baka tuluyan na akong mabaliw kapag naulit pa 'yong kagabi."