Living With No Heartbeats (Living Series #1)

Chapter 14

Jacket

"What do you want?"

"Iced caramel macchiato and pizza." I looked at him.

He chuckled. "Okey. No more?"

Umiling ako at nagpunas ulit nang braso ko. We're now inside the coffee shop. Nung paparating kami kanina ay biglang umulan kaya medyo nabasa yung uniform ko. He offered his towel to wiped my arms. Medyo hindi ganoon karami ang costumers ngayon, umuulan parin sa labas. Nakatingin lang ako sa glass habang kumukuha nang order si Langford.

Agad akong nakaramdam ng lamig dahil sa hangin. Niyakap ko nalang ang sarili ko habang naghihintay sa kanya. After a minute, he arrived. Nagsisi naman ako sa order ko dahil malamig ang panahon kaya kailangan ko ng coffee. I prefer black coffee talaga. Nothing more.

"Nilalamig ka?" he said while putting our food in the table.

I shrugged."I want a black coffee, sana. Order lang ako." Tumango naman siya kaya agad akong tumayo at lumapit sa counter. Habang nagaantay ng order ay bumalik ang tingin ko sa table namin. He's gone. Saan naman kaya siya nagpunta? Tiningnan ko ang labas ang medyo tumila na ang ulan, pero mababasa ka parin kapag lumabas ka ng walang dalang payong. Nagulat ako ng nakita ko siyang tumatakbo pabalik dito. Tanging ang kamay niya lang ang ginawa niyang shield sa ulan e, mababasa parin siya. He's holding something on his right hand.

Nalaglag ang panga ko dahil jacket niya iyon.

Bumalik ako sa table namin dala-dala ang black coffee na in-order ko. I can smell the aroma. Sobrang gaan sa pakiramdam. Agad akong umupo bago siya tiningnan.

My brows furrowed. Medyo nahihiya o naiilang siya sa akin. "Why? Bakit ka lumabas?" I asked.

"I get this." ipinakita niya sa akin iyong black jacket niya. Magkaiba iyon sa suot niya ngayon.

"Are you going to change? May CR doon." I pointed at the side.

"No. This is for you. You feel cold a while ago. Baka magkasakit ka." he said cooly.

"Oh, thanks." Kinuha ko iyon sa kanya bago isinuot. I sipped on my coffee before eating my pizza. Parehas lang kami nang in-order, iwan ko ba sa kanya.

"Your welcome." he said while taking a bite on his pizza.

"Bakit hindi ka pumasok kanina?" I asked. Wala akong ibang maitopic! Hindi kasi siya gaanong nagsasalita. Ewan ko ba kong ganito yung pagiging nice niya sa akin. Nakakapanibago lang talaga.

"Emergency."

"Ah, okey," I responded.

Pagkatapos noon ay walang nagsalita sa amin. Parang bumalik ulit yong dati naming pag uusap dito noon.

"I think, hindi ka parin sanay sa akin." I opened the conversation.

"A lil bit." he chuckled.

"You don't need to change. I prefer the first time we saw each other, na medyo masungit ka pa, nun." I said remembering our first meeting in the hallway of the bathroom.

His lips rose for a bit. " Really? I thought you're mad at me for being mean."

"Of course not. I feel iritated but not totally hating entirely." I defended myself.

"Na miss mo ba yung iniinis kita?" tumawa naman siya bago ininom ang drink niya. I saw his adams apple moved. Damn it. I watched his every moved and I feel so amazing for that. Ang lakas kasi talaga ng dating niya kahit saan pa siya dalhin. And I can't blame him for that. Kahit yung mga babae sa room, naglalakad lang naman siya, halos mangisay na yung iba sa kilig e, wala naman siyang ginagawa.

I laughed. "Uhm, maybe, I guess. I just feel guilty for what I've done to you. Napansin ko na minsan medyo awkward parin, minsan naiilang ka parin."

"Then, if that's what you want I will. But I just don't want to hurt you, you know." he said.

"I understand that. We're friends right? Then, we should be more close to each other." I said.

He stiffened. My brows furrowed and looked at him. Ayaw niya naman ba? He's weirdo sometimes.

"O-okey. That's great." he nodded. "Are you done? It's already pass 6am. Baka hinahanap kana."

I nodded before we leave at the coffee shop.

"You don't need to accompany me here. You're just wasting your time and your gas." I said.

Nasa tapat kami nang bahay. Ang akala ko ay uuwi na din siya pero nakasunod pala siya sa akin kanina. Hindi ko napansin iyon dahil nagpaalam na naman kasi sa isa't-isa.

He licked his lower lip. "It's okey. Ako naman ang dahilan kong bakit ka late na umuwi. Malapit lang naman ang condo ko sa coffee shop." he said.

Ang akala ko malayo ang condo niya since nung pumunta kami doon dati, remembering sa nangyari doon! Mygad. Nakakahiya parin iyon. Pero hindi naman malapit ang condo niya dati sa coffee shop, ah. Lumipat kaya siya?

"Lumipat ka ng condo unit?" I asked.

"Yes." Nag iwas naman siya nang tingin sa akin.

"Why?"

He looked at me. Parang sinasabi nang mata niya na gusto mo ba talagang malaman. Or baka he has a girlfriend na kaya lumipat na sila sa iisang condo?

"I-its not comfortable. Maingay sa kabilang kwarto."

I nodded. Agad ko namang narealize na nakatayo parin kami sa tapat ng bahay! Hindi ko manlang siya inaya sa loob. Hindi ko din alam kong umuwi ba si mommy at daddy. Si yaya Jes lang ang nag message sa akin kanina na babalik siya ngayon dahil oksy naman na ang anak niya.

"Gusto mo pumasok. Let's have a dinner." Aya ko. Agad naman akong napatingin sa jacket niya na suot-suot ko! "And don't worry about your jacket. I'll give it back to you tomorrow."

"No, I'm sorry. Maybe nextime. I promise. May pupuntahan kasi akong birthday. Some of my blockmates." he said. "You can return my jacket anytime."

I nodded. "Okey, see you tomorrow. Ingat." I said.

Pumasok siya sa kotse niya. He started the engine pero hindi parin sa umaalis. Kumunot naman ang noo ko dahil doon. Lumapit ako at kumatok sa window. After a sec, he lowered his window for me. Natameme naman ako dahil sa tingin niya. Damn. He looked hot while driving. His right hand is on the steering wheel.

"You go now." I said.

"You go first inside." he said.

Agad naman akong nakaramdam ng hindi ko maintindihan. They said butterflies in the stomach, I read it in some books. But damn, this is not good.

"O-okay," I said without looking.

Hindi naman sa pagiging assuming, pero feeling ko nagiging sweet siya sa akin! At naalala ko yong mga tanong sa akin ni Heart. Wala ba talaga akong nararamdaman sa kanya? Kay Langford? Syempre naman wala...but right now, I probably lying, because right now I felt something. Something that I don't like. Because if I do, It's probably a trapped.