Living With No Heartbeats (Living Series #1)

Chapter 27

Heartbeats

"I can be your heartbeats."

Nagsusumamo ang kanyang mukha. Kahit hindi ko man itanong ay alam ko ang sasabihin niya. He was so very persistent and I was this called marupok.

"Why me, James. Bakit ako?" I asked. Masyado na siyang nasasaktan sa mga salita ko pero bakit nandito parin siya? Iniintindi niya ang lahat ng sinasabi ko at... at wala akong talo sa laban na ito. Siya ang talo sa aming dalawa. Naiisip ko palang ay nasasaktan na ako.

"Kong hindi ikaw, sino? Sabihin mo ha, Kane. Sino kong hindi ikaw?" Ang boses niya matigas pero andoon parin nanunuot ang sakit. Hindi niya ipakitang nasasaktan siya ay ramdam ko naman kong gaano siya kawasak dahil sa akin.

"Hindi ko alam. Hindi ko din alam, James! Dahil sa tuwing nakikita kita alam kong masasaktan ka lang sa akin! Bakit pa kasi ako, kong marami naman ang nagkakagusto sayo?! Why chasing me like this?" hindi ko napigilan ang pagpatak ng luha ko. Wala akong pakialam kong makita man kami ng mga tao ngayon. They will judge you in anyways. Why bother to look at them.

"Because your giving me a hard time everytime na sinusungitan mo ako. Hindi ko din alam, Kane. Ang tanging alam ko lang ay gusto kita. Kung tatanungin mo ako kong bakit ako nagkagusto sayo, don't even try, dahil Mahal kita, at I love you lang ang sagot ko. Don't even dare to think that this is a game for me because I'm trying hard to think right now, na ako. Ako ang pinaglalaruan mo. All my life I was born to get what I want. But right now, the things I wanted to reached is so much high like I can't even reach it anymore." he said in a firm voice. "You're one of my dreams I wanted to acquire, Kane." Taas baba ang kanyang dibdib dahil sa sinabi niya.

"If you're considering me as your dreams. Then, unfortunately, you're going to experience the real shit misery." I said.

"I don't care if I will lead that path. Just so you can take my hand a back. I will never change my map." He was serious.

Fuck love. Why you need to be this cruel in this man. Without a word, I hugged him very tight. Pinakiramdaman namin ang tibok ng aming puso. Ng bawat isa. Bakit kailngan pa namin magka ganito? Kung pwede ko naman aiyang mahalin. Pero hindi ganoon kadali ang lahat. Ako ang kontrabida dito. Hindi ko alam sa sarili ko kong masusuklian ko ang nararamdaman niya pero... I'll give it a try. I don't wanna lose people who value my existence. If they wanted me, fine. Just give me a time.

* * *

"Where are your friends?" He asked me. Again, we're here at 3joys coffee shop. Kapag mag aaral ako ay dito na ako palagi. Palagi naman ako nandito at wala namang bago doon. Ang tanging nagbago lang ngayon ay kong sino ang kasama ko ngayon. Noon ay ang mga kaibigan ko, pero ngayon hindi ko alam kong kaibigan ko ba 'to o kaibigan ko. I don't wanna put a label for fuck's sake. Hindi ko siya pinapaasa at mas lalong hindi ako paasa. I just let him do what he wants, and I am very considerate you know.

"With guys." I said cooly.

Pumasok bigla sa isip ko kong paano na lang kong may nangyari sa amin dati? Is he a good father to my child? I don't know, though. At least now, I realized mali ang ginawa ko noon. Maling mali. Iba talaga kapag alak ang kalaban mo, hindi mo alam kong ano ang pwedeng gawin ng sarili mo na ikakapahamak mo at pagsisihan sa huli.

Nilapag ko ang Chanel Bag ko bago ko siya hinarap. I saw a glass of coffee. Nauna na naman siya sa akin. Hindi na bago iyon. Kahit ns hectic ang sched niya, nagagawa niya paring mauna sa akin.

The next day ay ganun parin. Pero dahil malapit na ang finals ay tudo ang aral ko. Medyo puyat na din ako dahil sa acads. Tapos medyo lumalandi pa ako. Hindi ko naman gusto, pinagbibigyan ko lang siya. Hindi ko rin alam kong bakit, pero wala naman sigurong mawawala, diba?