Living With No Heartbeats (Living Series #1)

Epilogue

Thank you for reading my story until here! You made it. I made it. I purple you! Sending virtual hugs and kisses for you.<3

--

Living With No Heartbeats

"Who's this purse?" the voice was like a thunder inside his room.

Ilang segundo ang katahimikan bago may nagsalita sa kanila. Sa takot na makita ako sa loob ay hindi ko namalayan na hindi na pala ako humihinga.

"What do you want?" narinig kong tanong ni James sa kausap.

Narinig ko ang pagtunog ng sapatos niya. Hindi ko alam kong aalis ba siya o ano. Pero sa pagkakataong ito, mas kinilabutan ako. Mas lalo akong pinagpawisan dahil nakasuot ako dito sa loob habang pinakikinggan sila at maghihintay sa susunod na mangyayari.

"You know who I want, Kuya."

Mas lalo lamang akong kinilabutan dahil sa narinig. Hindi ako makapaniwala na magkapatid sila dahil napakalayo iyon sa tinig ng pag uusap nila. Mukhang hindi mo malalaman na magkadugo sila. Mas... mas nakakatakot silang magkausap na magkapatid kong ganoon.

Sa asta ng kapatid niya ay parang may galit ito kay James. Hindi ko rin maiintindihan kong bakit parang iba ang dating sa akin ng sagot niya. Para bang napakalalim iyon. Parang maraming ibig sabihin iyon na kahit ako ay natatakot oang alamin pa.

Sinikap kong maging maayos sa loob kahit na kating kati na ako. Hindi ako gumawa ng bagay na ikakapahamak ko. Lalo na nandito ako sa loob. Hindi ko man maintindihan kong bakit ganoon na lamang umakto si James na paalisin ako, na delikado dito... ay hindi ako alam. Wala akong katiting na alam. Though, he said it's dangerous here, I can't still find how and why.

Mas lalo lang ako napuno ng tanong nang pumasok ang kapatid niya. I'm not really familiar with the face. Kasi hindi ko rin kita mula dito sa loob ng closet niya at wala akong balak tumunghay para lang makita siya. Baka ako pa ang mapahamak dito. But, the voice. It sent shiver down my spine.

The voice was familiar to me but I can't recall who it was from. Pero sigurado ako na narinig ko na ang boses na iyon kong saan. At kailangan ko iyong malaman. But yeah, my mind doesn't function well dahil sa narinig ko. Hindi ko na alam kong ano ang susunod.

I'm already shaking inside. Nagdadasal na sana lumabas na ang kapatid niya dahil himdi ko kaya dito sa loob. Kong mag uusap sila, at matagalan, hindi ko makakaya na nasa loob. Mamamatay ako sa init dito.

"Then, what do you need? Why are you here, instead of asking our father," ang boses ni James ay naninimbang dahil alam niyang naririnig ko siya.

The guy chuckled, and I find it really sarcastic. Damn. Bakit ganito sila pakipagusap? They can talk nice naman! Kahit nag uusap pa lang silang dalawa ay ramdam ko na ang tensyon ng bawat isa. Kahit hindi ko man kita ang mga mukha nila ay alam kong nag aaway ang mga mata nila! Paano na lang kong nandoon ako sa labas at nakikinig sa kanila?

Hindi ko iyon kakayanin!

Aalis na lang ako.

Gusto ko sanang sipain ang closet ni James pero alam ko naman na hindi ko iyon magagawa. Kong pwede lang sana ay ginawa ko na. Kaso ako lang din ang nagpahamak sa sarili ko lalo na't wala ako sa lugar ko. Baka mamatay na ako dito sa kaba kapag nagpatuloy silang dalawa!

"Our father, huh?" He give emphasis in every words he said.

"Then, if you're here to pissed me off, you're done. You can go now," James said in a monotone voice.

Hindi ko alam na may ganoon pala siyang itinatagong boses! Mas nakakatakot iyon kumpari sa typical na nagiging boses niya kapag nagkausap kami. Mas lalo lang akong kinilabutan dahil doon.