Living With No Heartbeats (Living Series #1)

Chapter 6

Love

"No thanks." I said looking for other cars in the road pero nanlomo ako ng wala na ni isang sasakyang dumadaan. Tumingin ako sa wrist watch ko, it's already six. Napamura ako sa isipan ko.

"I'll ask you for the fifth time, Wanna ride? There's no car in here, unless you have your service." he said. I didn't bother to look at him.

Mas naiirita ako sa presence niya ngayon. Feeling gwapo ang puta. Sobrang yabang naman. Kanina niya pa ako pinipilit na sumakay pero ayaw ko. Last time na sumakay ako sa kanya ay sa condo niya kami napunta! And now, he's offering me a ride at dahil gabi na, I don't now! Grabe naman ako mag isip. Super advance sa mga mangyayari pa lang.

"Come on. Hindi kita dadalhin sa condo ko. Ituro mo na lang kong saan papunta sa bahay niyo." he said cooly.

Tumingin ulit ako sa wrist watch ko and it's already six twenty. Hindi naman ako papagalitan kahit late dahil wala ngayon sa bahay sina mommy at daddy. Nag over time sila sa work dahil nagkaproblema daw.

I compose a message to Manong Eric.

To Manong Eric:

Maayos na po ba?

Agad naman siyang nagreply. Nakita ko sa gilid ng mata ko ang pagkunot ng noo ni Langford. Bakit pa kasi siya nandito. King umuwi na kang kaya siya.

From Manong Eric:

Hindi pa po ma'am. Baka bukas pa po maaayos kasi gabi na po.

Agad akong napapikit dahil sa nabasa. Napalitan naman iyon ng irita nang magsakita ang lalaki sa harapan ko.

"Come on. I heard about the someone may dumadaan na white lady dito tuwing gabi. I don't know if it's true, but mas okey kong sigurado." agad naman tumaas ang balahibo kk sa sinabi niya. Dumaan ang hangin at tinangay ang buhok ko papunta sa mukha. Inayos ko iyon. Mas natakot.

"What the fuck are you talking about. Walang multo dito." I said nervous.

"Okey, if that's what you want. I have to go. Stay safe with white lady-" papasok na siya ng kotse niya. At ayaw kong maiwan mag isa dito. Kinikilabutan na ako sa sinabi niya. O tinatakot niya lang ako!

"Tinatakot mo ba ako?" I said.

"Of course not. It's based on my experience. Minsan na napadpad ako dito mag isa, there are some shadows hiding in-"

"Fine! Let's go." I said without hesitation. I get in his car and put my seatbelt. Ganoon din siya at binuhay agad ang makina.

"I told you there's a white lady in there." He said while driving.

He's on his maroon polo shirt and black jean and black boots which perfectly match to his dark shade of eyes. His hair is with wax again as well as his silver necklace and rolex watch. I saw his veins while driving. Everytime he moved, his veins got more natural to my eyes. He look hot while driving but I don't care.

And why the hell complimenting this damn Langford now?

The atmosphere inside his care is so damn nakakainis! I get my phone and scroll to find my favorite song.

"Can I connect to your Bluetooth?" I said.

Tumingin siya sa akin and his lips rose for a bit. He nodded.

"What's the name?" I asked.

"I love you." he said. He's now looking at the road. Malapit naman na kami sa bahay. I told him the way naman. Also he has Waze so... it's easy. Hindi ko lang talaga kaya ang atmosphere sa loob ng kotse niya. And well, it's my second damn time to ride together with him.

Muntik ko nang mabitawan ang cellphone ko sa gulat dahil sa sinabi niya. Hindi ko iyon pinahalata  at baka kong ano ang sabihin niya. It doesn't affect me that much. Hindi naman ako affected. Parang umiit ang mukha ko! Buti at gabi na kaya hindi masyadong halata. Nakakahiya! Kapag palagi ko siyang kasama hindi ako mapakali. Pinagpapawisan ako kahit may aircon naman sa loob ng kotse niya! Damn this.

"W-what?" I said stuttering. What the fuck.

"I love you." he repeated. Hindi ko siya maintindihan! Can he tell me the name without mentioning that damn words? Nakakainis na siya, swear!

"I love you."

I don't get him! Agad naman akong nairita at hindi ko na napigilan ang kanina ko pa kinikimkim na galit sa kanya. Nakakabwesit na talaga siya. Pag kasama ko siya ay ang init ng ulo ko sa kanya. Hindi ako makapagsalita ng maayos at nauutal pa! Just wow!

"Pwede ba? I'm asking for a damn name of your fucking Bluetooth! Stop saying that... uhm, words! We're not dating or in a relationship! Why are you saying those words?" I said totally mad.

He suddenly stop the car dahil sa sigaw ko. Mukhang nagulat siya at ganoon diin naman ako. Mas nagugulat ako sa sarili ko at sa mga sinasabi ko! Minsan ay hindi ko na alam kong ano ang lumalabas sa bunganga ko. This is not me.

He bite his lips now looking at me. "W-what?" I said.

"Please don't be mad at me." he said softly.

"W-what?" I don't know what the hell he is saying.

He looked away and his now frustrated. Agad niyang binuhay ang makina bago pinaharorot ang kotse. Walang nagsalita ni isa sa amin. Mas naging awkward dahil walang nagsasalita sa amin! Bakit pa kasi naman pinagawayan yon. Nakakahiya talaga! Parang ang tagal ng oras pag kasama ko siya.

Dahil maraming pumapasok sa isipan ko. Hindi ko namalayan na nasa tapat ng  bahay na pala kami. Thank God, hindi niya ako dinala sa condo niya! At bakit niya naman ako doon dadalhin diba? Dinala niya lang naman ako doon para gamutin ang sugat niya at ako naman ang nag offer sa kanya! Bakit kasi napaka judgemental ko?

Agad kong inalis ang seatbelt ko. Binuksan ko ang pintuan at ganoon din siya. Bakit siya lumabas?

Pilit akong tumingin sa kanya. Nang nagtama ang mga mata namin ay ako agad ang nag iwas ng tingin. Damn this.

"Thank you." I said looking to my shoes now. Hindi ko pala kaya. I don't want to look at him! Para akong natutunaw sa mga mata niya na kapag tumingin ako ay siya lang ang mundo ko. At yon ang pinakaayaw ko. Nakakatakot.

He lick his lower lips and his side lips curved. "Your welcome." he said.

Aalis na sana ako ng magsalita siya ulit. "My Bluetooth name is...I love you. I'm sorry it's not clear to you."

Agad akong binalot ng hiya at tumakbo papunta sa loob ng bahay. Fuck this.

Dali dali akong pumasok sa kwarto at sinubsob ang mukha ko sa unan. Hiyang-hiya.

What have you done, Kane.