Living With No Heartbeats (Living Series #1)

Chapter 21

Kiss

Mabilis ang hininga ko ng matapos ang halik na iyon. Ito ang gusto niya diba? Ganyan naman kasi ang gusto ng mga lalaki. Kapag may thrill ang isang babae, pakipot, mas nagugustuhan nila iyon. But what comes worse? Pagkatapos nilang tikman ay itatapon ka lang din naman.

"What the fuck?!" Hindi makapaniwalang tanong niya. He's lips is already wet. I made that. I'm proud to say those words in my mind. I'll give you what you want.

"Do you like it?" I asked. Hindi ko alam kong saan ako humugot ng lakas para halikan siya pero nagpapasalamat ako dahil sa alak kanina.

Ginulo niya ang kanyang buhok at hindi mapakali. Nanatili kaming nasa labas ng kotse ko. Maybe we can continue that kiss inside my car and to do more?

"W-what? You're drunk! Fuck." he said, frustrated.

"Yes I'm drunk but I know what I'm doing,"

"What do you think you're doing? You're giving me a hard time! Damn." I can see his blazing eyes na kahit ano mang oras ay handa siyang umatake.

"Let's get inside." Hindi ko siya pinansin at pumasok na ako sa loob. Alam kong hindi siya papayag na magmaneho ako dahil nakainom ako. Nakainom din naman siya pero alam kong alam niya na mangyayari 'to. Pero hindi niya alam ang mangyayari ngayon dito. Sa kotse ko. I'll give you what you want.

Ilang minuto ang lumipas pero walang Langford na pumasok sa sasakyan ko. The fuck, ayaw niya ba makipag cooperate? Tanginang 'yan.

I lowered my window para makita ko siya sa labas. He's in a deep thoughts. Siguro ay pinagiisipan kong anong pwedeng gawin sa akin. Well, ako may naisip na gawin sa kanya.

"James, come inside please." And for the first time in my life, ngayon ko lang siya tinawag sa pangalan niya. I'm nervous at the same time pero ng dahil sa alak, pati ako may balak. I tried my best to be sweet. Kahit ayaw ko ng ganun.

Tiningnan niya lang ako na parang isa akong napakalaking problema sa kanya. Umiling siya bago naglakad ulit.

"Okey fine! Uuwi akong mag isa. Bahala na kong mamamatay man ako ngayon o maaksidente-" Pero bago ko matapos iyon ay agad siyang bumalik, nanatili siyang nasa labas ng kotse ko. Damn it. Ayaw niya talaga.

"Wait me here. I'll inform your friend-"

"What?! No!" Agad kong sabi.

"Shit. Can you please be..." hindi niya maituloy ang kanyang sasabihin. "Damn, just wait me here, please." pagmamakaawa niya. Parang nahihirapan din siya sa ginagawa ko.

"I want to go home." I faked my yawned. Napatingin siya sa akin. Again, I saw how his Adam's apple moved.

"I know, Kane. That's why I have to tell your friends-"

"Bakit pa kasi?!" hindi ko napigilan ang sigaw ko.

Nagulat naman siya. Lumapit siya sa window pero nanatili siyang nasa labas ng kotse ko. He lowered his face towards the window. Agad nagtama ang mata namin.

"Ano bang ginagawa mo sa akin Kane?" he asked seriously. He's mad.

"Wala akong ginagawa."

"Ano to?" he asked me again. Ano nga ba 'to? Para matapos na ang lahat, gagawin ko 'to. Para manahimik na din siya, gagawin ko 'to.

I laughed. I bit my lower lip and look directly into his eyes. "Sa tingin mo?"

Umiling siya. " You're acting weird. So contrary with your actions. Don't play with me."

"Come inside please, or else I'll drive alone." I changed the topic! Winawala niya ako!

Napapikit siya na parang nawawalan na ng pasensiya sa akin.