Living With No Heartbeats (Living Series #1)

Chapter 20

Ex

Time flies so fast, sabi nila. Totoo naman. Kasi 'yung three days vacation ko with my family is super bitin. Though, hindi nag extend si Dad dahil baka tambak na ang work na gagawin nila. I have no say in that, marami pa namang time kaya lang, sobrang busy nila. Ako lang siguro ang maraming time. Pero kailangan ko rin magreview dahil malapit na ang next sem namin. I have to review though, especially na ngayon second sem. Medyo kinakabahan pa naman ako kay Sir Rellente dahil sa pagka terror niya.

Katulad ng sabi ko ay hindi sumipot ang dalawa kong kaibigan. One week left before we bid our goodbyes to yhe vacation. Siguro susulitin na lang namin ang one week na 'yun.

"It's fun!" I said. Nandito kami ngayon sa BGC. Ano pa nga ba. Last week is my vacation with my fam then now, hanging out with my friends and blockmates. Maraming tao sa dancefloor. Nasa isang table kami ni Jezley at Heart together with our classmates. Panay rin ang tingin sa akin nina Anissa, Mayesah at Meryl. Mukhang mga kinulang sa tela ang suot nila pero hayaan na nga. Tonight, I'm wearing a simple black tube and white skirt matched with my black boots up to my knee. My hair is in a bun and I wore my simple silver necklace. Hindi ko alam kong anong pumasok sa isip ko na magsuot ng silver.

May iniabot sa akin si Heart. Ako na naman? "Here's yours,"

"Kakainom ko lang, ako na naman?" I protest.

"Panay reklamo, inumin mo!" Namumula na siya dahil naka ilang shots na siya ng tequila kanina. Habang ako ay nanatiling nakaupo sa sofa. Parang nawalan ako ng energy. Siguro mamaya na lang ako pupunta sa dancefloor. I drank my shot and I feel it in my stomach.

Damn alcohol, why so good to be bad.

"Good," natatawa pa siya ng ibalik ko sa kanya ang baso. Agad ako sumipsip ng lemon. Naupo rin siya sa tabi ko.

"Where's Jezley?" I asked. Ngumuso siya sa kabilang table kaya tumingin ako doon. The guys we're all familiar pero hindi ko kilala. Nakikipagtawanan siya doon habang ang ang kamay niya ay nasa hita ng lalaki! Napakalandi din naman!

"Ang landi," I muttered.

Tumawa ang katabi ko na nilamon na ng inumin. Lasing na siya. Paano kami makakauwi mamaya kong lahat kami ay lasing na?

I went to the dancefloor, lahat ay sumasayaw, nag eenjoy. On my right hand was my drink, I enjoy dancing when someone grab me. What the fuck?

"Don't touch me!" I shouted. Pero hindi siya tumigil habang hindi kami nakakalayo sa dagat ng tao.

"I said, Don't touch me! Putangina!"

Nagulat ako ng humarap ang lalaki sa akin. Nandito kami ngayon sa labas pero dinig na dinig ko pa rin ang tunog at sigawan mula sa dancefloor. Agad akong natahimik ng makita ko kong sino siya. It's been a year since I meet him. We broke up two years ago when I was in my senior high. I don't why is he here. Standing in front of me.

I cross my arms over my chest. "Ganyan kana pala bumati." He laughed. Ewan ko, pero I have this feeling na hindi parin siya nakakamove on? I can see the bitterness in his eyes. But we're friends, we're civil, we're good. That's matter.

"You grabbed me. Feeling mo ano ang magiging reaksiyon ko, masasayahan? Ikaw kaya, may humila sayo na hindi mo kilala, matutuwa ka kaya? Pero dahil lalaki ka, hindi ka makakarelate. Kaya kasi iyong nanghihila lang basta basta."

He looked me. "You can't even recognized me," he said in a bitterness tone. Bakit siya ganito. I don't like it. We're over. "You knew me, Kane. You knew every single of me."

"Yes. But I already forget it years ago. Your just my friend. We're friends, right? Wala naman sigurong bitter dito." Kasi parang siya iyong bitter sa aming dalawa!