Living With No Heartbeats (Living Series #1)

Chapter 24

Feelings

"Do you still love your ex?"

Hindi iyon ang inaasahan kong tanong sa kanya. Hindi ko lubos naisip na intresado siya sa ex ko. I mean for what? Bakit niya naman natanong kong mahal ko pa? Paano kong mahal ko pa, ano naman ang gagawin niya? Right now, he's asking me and that made me asked him many more questions in my head. Hindi ko iyon itatanong sa kanya. Kong itatanong ko man, baka puti na ang uwak.

Nakatingin lang siya sa akin. I don't like the way he stared at me although I love his eyes. Nakakapanghina ang tingin niya na kapag bumigay ako ay katapusan na ng lahat. Nag iwas ako ng tingin. Tumingin ako sa langit. Sinimulan kong bilangin ang mga bituin ngayon. Isang bagay na hindi ko pa nagawa mula noon.

"Ang ganda ng langit," I said. Neverminding his question. I don't like to answer it either. Kahit alam kong wala na naman akong nararamdaman kay Marxie. Kasi matagal na iyon, matagal na kaming tapos at matagal na akong walang feelings sa kanya. Ewan ko lang siya.

Nakatingin parin ako sa langit. Pero nakita ko siyang napatingin sa akin. I suddenly feel uncomfortable pero hindi ko iyon ipinahalata. Nanatili lang akong nakatingin sa langit. Naguumpisa na naman magbilang ng bituin. Ilan na kaya yung kanina?

"Can you tell me about your ex?" His voice is deep. I can smell his perfume ng dumaan ang ihip ng hangin. Pumikit ako at dinama iyon. Ilang segundo ang katahimikan bago ako sumagot.

"Why?" I asked. I need to be careful in my words. I don't want to say something to him to be mad.

"I... just want to know," His voice was soft. Parang kahit anong oras ay bibigay ako sa mga sinasabi niya. Shit. I don't like it.

"Why do you want to know?" I asked again. I want to know why. I want to know why he's acting like this. Really? My ex is part of my past. Marxie is already part of my hidden past. Yes, minahal ko siya pero may hangganan iyon at doon kami natapos na dalawa.

"It's not enough to feel, right? Maybe I'll do more the next time. Exert effort so you will see me as me. That the jerk you hated the most, is feeling something that even his self can't define what it be." he said.

Sari-saring emosyong ang lumalabas sa sistema ko pero lahat ng iyon ay itinago ko. Gusto ko lang malaman niya na...bakit ako? Alam ko 'to. Alam ko kong bakit siya ganito. Hindi naman ako manhid. Pero gusto kong sa sarili ko na lang muna iyon. Ayaw kong sabihin sa kanya na...kahit ako mismo ay naguguluhan sa mga pinagsasabi niya. Na kahit alam ko kong bakit niya 'to sinasabi sa akin. Siguro ay ako ang palagi niyang nakikita kaya ganito na lamang ang nararamdaman niya sa akin. Maybe, that, the feeling can be stopped. Coz I don't wanna get involved with that feelings.

"Why are you saying this?" I asked. Gusto kong sumabog sa kaba at magpalamon sa lupa pero gusto ko ding marinig ang sagot niya. Kahit nanginginig ang mga kamay ko at nanghihina ang mga paa ko ay tiningnan ko siya.

His eyes we're in deep red. Hindi ko alam kong dahil lamang iyon sa ilaw na tumatama sa mukha niya o dahil sa emosyon niya ngayon.

"So you will know," Hindi ko alam pero kahit na seryoso ang usapan ay naisisingit niya parin ang pagiging pilosopo niya.

"What I mean is, bakit mo 'to sinasabi sa akin? Can you please be straight forward-"

"I like you. I really like you, Kane. Please be responsible with my feelings." Right now, I can see how serious he was. Right now, I can see his fear. I thought this boy can live without fear. But look at him now. His eyes were begging me to say something. To say a word. I have to be careful to my words. I can hurt him using that and it would be heart breaking.

"You're just imagining things, James." For the second time. Fuck myself. Fuck the world. Fuck everything. Fuck you. Just fuck the words.

Gumuhit ang gulat sa kanyang mga mata hindi dahil sa sinabi ko, kundi dahil sa huling salita na binigkas ko. I can remember myself calling him James itself but I hate my mind for betraying me. That thoughts is only for my mind but fuck my mouth for revealing it without getting any slapped. Damn it.

He looked at me. His still in a serious mood. I don't like that because I get more afraid to him kaya hindi ko mabasa ang mga gagawin niya. Naglakad siya papunta sa akin. Hindi ko alam pero mabilis ang tibok ng puso ko. Hindi ko ito gusto at ayaw ko itong mangyari. Huli ko itong naramdaman noong kami pa ni Marxie but I ended up crying in the end. Kahit ako naman ang nakipag break. May naalala pa akong kaklase ko na tinawanan ko dahil nakipag break siya sa jowa niya. Until such time, narealize kong ganun din pala ako.

Tsk.

"You're the one who said to be straight forward and here I am, yet your doing nothing about it. Do you want me to prove that?" Agad siyang lumapit sa akin kaya napaatras ako.

"Nandito ka sa bahay ko. You can't do this." Matapang kong sabi kahit alam kong kanina pa ako sabog dahil sa kaba.

"What do you think?"

"Please stop it. Bakit ka ba ganito? We can talk tomorrow and settled this freaking feelings of yours."

He laughed a bit. Damn those perfect teeth. Pero hindi siya natinag kaya nairita na talaga ako. "Stay close to me and I will kick your balls."

His lips rose a bit. He made a chuckled that looked him sexily. Damn it. Bakit niya ba kasi ginagawa yon? Bweset na yan.

"Be my guest." I greeted my teeth. Bumabalik na naman siya sa pagiging jerk niya na pinakaayaw ko sa kanya. Dahil nakita niya ang reaksiyon ko ay agad siyang umapila. " Kidding. Fine. Promise me you'll talk to me tomorrow."

"Of course-" sasagot sana ako pero inunahan niya na naman. "Don't be a stranger, okey?" he said. Napatango na lang ako na parang batang sunod-sunuran.

Tumango din siya. "Good to hear that." He looked at his wrist watch bago tumingin ulit sa akin pababa sa labi ko. He licked his lower lip bago tumingin sa kabilang direksyon. Fuck. Umalis kana, please.

"I have to go." he said before kissing my forehead. Damn it. "Take care. You should rest. It's already 9pm You need to sleep." He stated.

"And now you're being possessive! What the hell did you eat? Wala namang lason ang pagkain!" hindi ko na napigilan ang emosyon ko. Kanina pa 'to.

"We'll just talk tomorrow, okay? Don't shout or else I will-"

"Umalis kana nga!" Kinaladkad ko siya papunta gate namin. Natatawa siya sa naging reaksiyon ko. Nakakailan na ang loko, may pa halik halik pa sa noo. Bweset niya yan.

"Bye," he said before he went inside his car. It was just a second, he's gone in my sight.

Hindi pa ako nakakahakbang ng may nagsalita na likuran ko. Humarap ako at nakita ko ang dalawa na sabog na sabog na. Namumula na ang kanilang mukha pero walang aawat kapag inuman ang usapan sa kanila.

"Well, Well, Well," pumalakpak si Heart na parang nakajackpot sa lotto.

"Sana all, sana true." Si Jezley habang may dala pang bote ng beer. Napailing ako sa kanila at lumapit. Kinuha ko ang bote mula sa kanya bago ko sila inakay sa loob.