Jailed With You (Architect Series #4)

Chapter 22

Trigger Warning: Violence

Nagising akong masakit ang ulo. Nakakabinging katahimikan ang siyang bumalot sa loob ng kwarto. Unti-unti kong minulat ang mga mata at biglang napabalikwas ng bangon nang marelisang hindi ito ang silid ko. Takot at pangamba ang nararamdaman ko habang inilibot ang paningin sa kada sulok ng silid. Ang mabahong amoy na ihi ng kung anong hayop ang siyang namuot sa aking ilong.

Wala akong makitang ni sinag lang man ng araw. Lahat ay madilim at tahimik. Napatalon ako sa gulat nang magbukas ang pintuan sa likuran ko. I can't see anyone there... but I know there is someone, I can feel them breathe heavily.

"Who are you?" tanong ko sa kinakabahang tono. I can feel someone walks towards me and stop in my front. "S-sino ka?! Anong kailangan mo sa akin?! Bakit ako nandito?!" sunod-sunod kong katanungan sa taong nasa harap ko. For God's sake! I don't even know kung lalaki ba ito o babae! "Remove your fucking hands on me!" I yelled nang hawakan niya ako sa panga.

Para akong nilubayan ng dugo sa katawan ng biglang magka-ilaw ang silid. It revealed Cheena. Her bloodshot eyes directly glaring at me. Hindi ako nagpatinag sa mga titig niya at nilaban iyon.

"Anong kailangan mo, ha?!"

Parang wala siyang narinig sa akin at kinuha ang silya sa gilid upang dalhin sa aking harapan. She looked at the man who touched me earlier and commanded him.

"Igapos mo ang mga kamay at iwan niyo muna kami," anito na malugod namang sinunod ng mga tauhan niya.

Nagpapalag ako nang mahigpit akong hinawakan ng lalaki. "Tangina," iritadong bulong ko nang nakagapos na ang mga kamay. Galit na galit kong tiningnan si Cheena sa harapan at walang anu-anong sinampal ako sa kaliwang pisngi.

Nanatiling nakatabingi ang aking mukha sa lakas ng sampal niya.

"Kulang pa iyan!" she screams furiously. "Lahat ng pinagdadaanan mo, lahat ng paghihirap ng kapatid mo, ng buo mong pamilya, kulang na kulang para sa buhay ng kapatid ko!" muli niyang sigaw at dinakma ang aking mukha.

I have no idea what was her life for the past years! Tangina, tapos ako paghihigantihan niya? Ni hindi ko mahagilap ang kapatid ko sa mga nakalipas na pitong taon tapos isisisi niya sa akin ang tadhana ng kapatid niya?! Napalunok ako sa sakit ng kanyang pagkakahawak. She's choking me!

Halos mawalan ako ng hininga sa hawak niya. I desperately breathe just to inhale an amount of air. Kalma, Lyk, kalma. Hindi ka pa mamatay. Not with her hands.

"Ang galing-galing mo rin kase, ano? Imagine you were like your friends' queen, your sister's superhero, and my crush's princess," she stated in sarcasm. I can see the rage in her eyes. "Bakit ba ang tagal mong mawala sa mundong ito, ha?!" Para siyang tigre sa galit niya.

Nang pinakawalan niya ako, ubong-ubo ako at uhaw na uhaw sa hangin sa panghihina nang binitawan niya.

"Gusto mong tubig?" She offered me a water in a crystal glass. Umiling ako sa kanya nang paulit-ulit. "Ah, ayaw mo? Sige, maligo ka na lang." Dahan-dahan niyang ibinuhos sa akin ang tubig na nasa baso. Napasinghap ako dahil do'n.

"Cheena, ano ba?!" angil ko nang hablutin niya na naman ang aking buhok.

Tumawa siya sa pag-angal ko at lalong nilakasan ang pagsabunot sa akin. "The most respected students, the win-win council, the best daughter, the most lovable person has now in danger..." aliw na aliw niyang sinabi habang nilalapit ang mukha sa akin. "Now, tell me who are they gonna save you, hmm?" dagdag niya pa at tumawa na naman.

"I never thought of you, Cheen," I whispered. Sobrang babaw ng boses ko pero hindi nakatakas 'yon sa pandinig niya sa katahimikan ng silid. "Hindi ko aakaling kayang-kaya mong maging madugo sa kadahilanang inggit na inggit ka sa akin."