İYİ OKUMALAR...💜
Ben yine hangi olayların içindeydim hiçbir şey anlamamıştım. Etrafıma şaşkın şaşkın bakınırken masadakilerin yüzündeki şaşkınlık ifadesi kaybolmuş yerini nefrete bırakmıştı.
Merakıma yenik düşüp kafamı gelen kişiye çevirdim. Ayağında siyah topuklu uzun bir bot biraz daha yukarıya baktığımda siyah mini elbisesi vardı.
Yüzüne baktığımda ise şaşırmadan edemedim. Çünkü gelen kadın bana çok benziyordu. Konuşmasıyla şaşkınlığım daha da büyüdü.
Kafamın içindeki sesin beden bulmuş hali gibiydi ne yapacağımı şaşırmış bir şekilde ona bakarken o sadece bana göz kırptı ve alayla konuşmaya devam etti.
-Beni beklemiyordunuz galiba... Ah doğru siz benim öldüğümü sanıyordunuz değil mi?
Kadın duygusuz bir kahkaha attı. Kendini en çabuk toplayan Hüseyin amcam oldu.
-Bize öldüğün söylenmişti Adal.
-Öldüğüm mü söylendi? Hiç komik değilsin Hüseyin. Abin ve beni öldürmek için yaptığın planları bilmesem inanacağım.
Hüseyin amcamın bildiğim kadarıyla sadece bir abisi vardı ve o kişi benim babamdı. Bu kadınla babamın nasıl bir bağı vardı ki bu kadını da öldürmek istemişlerdi?
Kafamın içinde dolaşan cevaplarını bulamadığım o kadar çok soru vardı ki bu beni yoruyordu. Bu soruları birine sorup cevaplarını almak istiyordum ama şu an kimseye soramazdım.
Sorduğumda doğru cevabı alıp almayacağımı bile bilmiyordum. Hayatım hakkında hiçbir şey bilmiyordum.
Elime tutuşturulan bir kitapla etrafımdaki olayları anlamaya çalışıyordum. Aslında hayatıma bakıldığında da elime tutuşturulmuş bilgilerle yaşamıştım.
Kendi iç savaşımı bırakma zamanı gelmişti. Artık doğruları öğrenip kendi ayaklarımın üstünde durmalıydım.
Babamın istediği gibi bir kadın olmalıydım. Daha fazla dayanamayarak merak ettiğim şeyi sordum.
-Sende kimsin?
-Kayra...Ne kadarda büyümüşsün.
-Benim adım Dilan.
-Hayır senin adın Dilan değil.
-Saçmalamayı bırakıp artık kim olduğunuzu söyleyecek misiniz?
-Adal Aslan.
-Babamla ne gibi bir yakınlığınız var?
-Seni almaya geldim Kayram. Bunlar burada konuşulacak şeyler değil. Hadi gidelim.
-Hayır Dilan seninle hiçbir yere gelemez.
Abimin konuşmaya dahil olmasıyla bakışlarımız ona kaydı. Adal çok daha büyük bir sinirle abime döndü.
-Sen kim oluyorsun da Kayranın nereye gidip gidemeyeceğine karar veriyorsun?
-Ben onun abisiyim tabi ki karar verebilirim.
-Abisi mi? Kayra babasını nasıl tuzağa çekip ölmesine sebep olduğunu biliyor mu?
-Bee..ben yapmadım.
