မောင်

💔10💔(Part1)

ချစ်ကြည်ရေးအခိုင်မြဲဆုံးအိမ်နီးချင်းနိုင်ငံတစ်ခုရဲ့
အိမ်ရှေ့စံမင်းသားမွေးနေ့ပွဲအတွက်
.လက်ဆောင်ပဏှာအဖြစ်
ကပြရတော့မည့်ကချေသည်လေးဟာ
စိတ်အထူးလှုပ်ရှားနေခဲ့ပါသည်....။

ယောင်းဟာ...ယောင်းရဲ့နိုင်ငံမှာနာမည်အကြီးဆုံး
နဲ့အလှဆုံး ကကွက်လေးတွေပိုင်ဆိုင်တဲ့သူ
ယောင်း ကို ဘုရင်အစ...ကလေးအဆုံးမသိတဲ့သူ
မရှိခဲ့ဘူး...။

ယောင်းဟာ...ကောင်းကင်ကလက်ဆောင်ပေးတဲ့
နတ်သားလေးလို့...တတိုင်းပြည်လုံးက
သတ်မှတ်ခဲ့ကြတယ်....။

ယောင်း ရဲ့ လက်ချောင်း သွယ်သွယ်လေးတွေ
စည်းချက်အတိုင်း လှုပ်ရှားကွေးညွှတ်သွားတိုင်း
ကြည့်နေသူတိုင်းဟာ....အသက်ရှုဖို့မေ့ခဲ့ကြတယ်..

အရူးအမူးစွဲလန်းလွန်းလို့...ပိုင်ဆိုင်ဖို့လုံးဝမဖြစ်နိုင်တဲ့အခါစိတ်နောက်သွားသူတွေ
တောင်ရှိတဲ့အထိ..ယောင်းဟာသိပ်လှခဲ့ပါတယ်...။

ယောကျ်ားတစ်ယောက်ဆိုသော်ငြား
ရပ်တည်မှုဟာ တော်ဝင်ကချေသည်လေးမို့
သိပ်နူးညံ့တယ်...သိပ်ယဉ်ကျေးတယ်...
သိပ်လည်းအန္တရာယ်တွေများခဲ့တယ်။

"မွေးနေ့ပွဲအစီအစဉ်တွေကမပီးနိုင်သေးဘူး
လားJeon...ကိုယ်တော်နားချင်လှပြီ
ပျင်းရိစရာ တီးလုံးတွေနဲ့ မျက်စိနောက်စရာ
ကကွက်တွေကို ထိုင်ကြည့်ရအုန်းမှာလား....."

"တဖက်နိုင်ငံကလက်ဆောင်မို့
အရှင်လက်ခံရယူသင့်ပါတယ်...."

"ပေးစရာရှားလား...
..တကယ်ဆို
မြင်းတွေ လက်နက်တွေ ငါ့ကိုပေးသင့်တယ်..
ငါ သီချင်းတွေ အကတွေ မခံစားတတ်ဘူး..."

အိမ်ရှေ့စံသည် ကပွဲကြည့်ရန် ဝတ်ရုံလဲနေသည်။
အပေါ်ရုံကိုချွတ်ပြီး အဖြူရောင်အတွင်းဝတ်
ရဲ့ကြိုးတွေကိုဖြည်နေသည်။

Jeonကဘယ်တုန်းကမှ ပြန်တော့လို့မပြောမချင်း
ထွက်ခွါခွင့်မရှိပါ..။
အိမ်ရှေ့စံဘာလုပ်လုပ်ခစားနေရတာပဲ....။
အနေကျပ်စရာအခြေအနေတွေမှာလည်း
နံရံထောင့်ကပ်ကာငြိမ်သက်စွာမျက်နှာလွှဲပြီး
နေပေးရသည်။

အိမ်ရှေ့မင်းသားအိပ်ဆောင်ထဲကိုမိုးလင်းတာနဲ့
သခင်လေးJeonအစောဆုံးလာခစားရပြီး
တနေကုန်အနားမှာကိုယ်ရံတော်လိုရှိနေပေးရသည်။
အိမ်ရှေ့စံရဲ့မျက်လုံးတွေမှိတ်ကျသွားသော
အနားယူချိန်ရောက်မှJeonပြန်ရသည်။
စောဒကတတ်ခွင့်လည်းမရှိခဲ့ပါ။