မောင်

💔22💔

"မင်း အကုန်အလုပ်ထုတ်ပစ်တာလား ဂျေ..."

"သွားကျွတ်အောင် ထိုးပီးမှ ထုတ်တာ
ဒီကောင်တွေက ဒယ်ဒီ့ကိုပဲကိုးကွယ်ချင်တာ
ငါ့ကိုသိပ်လျှော့တွက်လွန်းတယ်..."

ဂျေတို့ တဖွဲ့လုံးRom အိမ်မှာစုနေကြတာ
ညနေ ကားပြိုင်ပွဲတစ်ခုရှိတာကြောင့်
လောင်းကြေးကိစ္စတွေ တခြားလိုအပ်တာ
တွေတိုင်ပင်နေကြသည်။
TaeHyung လည်းအပါအဝင်ပေါ့...။

"Jimin ကရော...မင်းသူ့ကိုဆက်ဆံတာ
တွေအရမ်းရင့်တယ်နော်
ငါတို့ရှေ့မှာ သူဘယ်လောက်ရှက်လိုက်မလဲ...."

"Rom မင်းက ParkJimin ဆို
သိပ်တွေးပေးတတ်တယ်နော်....
သွားတွေခိုင်မခိုင် စစ်ချင်နေပီပေါ့..."

Rom သည် မနိုင်ဘူးဆိုတဲ့မျက်လုံးတွေနဲ့
ဘာမှဆက်မပြော..။စီးကရက်တလိပ်ထုတ်ကာ
မီးညှိနေသည်။

"ကျတော်က TaeHyung ကိုအားနာနေတာ
ပထမဆုံးအိမ်လည်လာတဲ့နေ့မှာ
ပြဿနာတွေတက်သွားရလို့ သိပ်စိတ်မနှောက်အယှက်
ဖြစ်သွားမှာပဲ...."

စိတ်အနှောက်အယှက်ဘယ်ကပါ့မလဲ။
မင်းမျက်နှာကိုမြင်တာနဲ့ကိုသွေးတွေဆူဆူလာတာ။
အပေါ်အောက်အနက်ရောင်ဝတ်ထားပြီး
ခြေထောက်ကိုစမတ်တကျသေချာချိတ်ကာ
ပြုံးယဲ့ယဲ့ပြောသူမောင်သည်..လန်းဆန်းနေသည်။

မောင် ဆေးရုံကဆင်းလာပြီးထဲက
လန်းဆန်းနေခဲ့တာပါ....။
ငယ်ရွယ်နုပျိုဆုံးအရွယ်ကောင်းလေးမှာ
တောက်တောက်ပပ မောင့်အပြုံးလေးတွေ
လှလာတာ တရားခံဘယ်သူလဲမေးရင်
မောင်ဖြေမှာမဟုတ်။

မောင်ဟာသိပ်ဥစ္စာခြောက်တတ်သောသက်ရှိ...။

"မသာယာတဲ့အိမ်ထောင်တစ်ခုမှာ
ဒါမျိုးလေးတွေတော့ရှိတတ်တာပဲ
ဂျေ့ ကို ကိုယ်နားလည်ပါတယ်...."

"မသာယာလို့ရန်ဖြစ်ကြတာမဟုတ်ပါဘူး
ကျတော်တို့ မတည့်လို့ပါ
ParkJimin က ဘဝင်မြင့်လွန်းတယ်
ပြီးတော့ မာနကြီးတယ်
အဆိုးဆုံးက အကြောတင်းတာပဲ
ကျတော်နဲ့နည်းနည်းလေးတောင်မဖြစ်ဘူး
ကျတော်က နူးညံ့ချိုအီနေမှ....."

အဲ့တာဆိုဘာလို့ယူထားသေးလဲဟု
ဆွဲဆောင့်မေးလိုက်ချင်ပေမယ့်
ထယ်ယောင်းပြုံးလိုက်ရသည်။