{ Infinitely Loved } (Complete)(zawgyi & Unicode)

EXTRA#2#(Unicode)

လူကြီး Byunnee​လေးနဲ့ Xiao Hun တို့အဆင်​မှ​ပြေကြရဲ့လားမသိဘူး​နော်​'

သတင်းစာတစ်​စောင်​ကိုသာအဖက်​လုပ်​၍ဖတ်​ကာရင်​ခွင်​ထဲတွင်​လှုပ်​စိရွစိလုပ်​နေသည့်​ကျွန်​တော်​အ​မောင်ြေ​ဗာင်​ဘတ်​ခ်​ဟျွန်းအားအဖက်​မလုပ်​လေသည့်​သမာဓိအား​ကောင်း​နေသည့်​ပတ်​ခ်​ချန်​ယောလ်​။

ည ၈ နာရီဆို​သောအချိန်​ဟာအရင်​ကဆိုရင်​ဧည့်​ခန်းထဲမှာဖြစ်​စေ TV ကြည့်​ရင်းတစ်​နေ့တာပင်​ပန်းထားသမျှကို​ဖြေ​ဖျောက်​တက်​ပေမယ့်​၃၉ နှစ်​ဆို​သောအသက်​အရွယ်​အရ လူကြီးအနားသာအချိန်​ပြည့်​ကပ်​နေချင်​၍ယခုလိုအိပ်​ယာ​ပေါ်မှာပက်​လက်​လှန်​ခြေနှစ်​ချောင်းချိတ်​သတင်းစာကိုမျက်​မှန်​အ၀ိုင်းကြိ်ီးတပ်​ပြီးဖတ်​နေသည့်​အဖိုးကြီးရင်​ခွင်​ထဲအတင်းတိုးဝင်​ပွတ်​သီးပွတ်​သက်​တွေလုပ်​။ လူကြီးက​တော့ကျွန်​တော့ကိုရှိတယ်​လို့​တောင်​ထင်​ပုံမရပါ ။ အသက်​၅၀​ကျော်​သွား၍ဟိုစိတ်​ဒီစိတ်​တွေပဲမရှိ​တော့တာလား ။​ကောင်း​တော့​ကောင်း​ပေမယ့်​မ​ကောင်းပြန်​ဘူး ။

လူကြ်ီးကအလုပ်​နဲ့ Byunnee ကလွဲရင်​ကျွန်​တော့ကိုဂရုမစိုက်​တော့သလိုခံစားရတယ်​။ အဲ့လိုခံစားချက်​မျိုးကြ်ီးမလိုချင်​ပါ ။ လူကြီးကျွန်​တော့ကိုအမြဲတမ်းဂရုမစိုက်​နိုင်​ရင်​တောင်​ညအိပ်​ချိန်​လေး​တော့ကျွန်​တော့ကိုအဖက်​လုပ်​ပြီးရင်​ခွင်​ထဲထည့်​ပွေ့ဖက်​အိပ်​စက်​တာ​လေး​တော့ခံချင်​မိတာအမှန်​။ အသက်​ကသာကြီးလာတယ်​စိတ်​က​တော့ဟိုးအရင်​ကလူကြီးနဲ့စ​တွေ့ချိန်​၁၉ နှစ်​သား​အတိုင်းပင်​၀မ်းနည်းကာစို့တက်​လာသည့်​မျက်​ရည်​တွေအားလူကြီးကိုမ​တွေ့​စေချင်​ပါ ။ ကျွန်​တော်​မေးတာကိုပင်​အဖက်​လုပ်​၍မ​ဖြေသည့်​လူကြီး ။ အရမ်းဝမ်းနည်းမိသည်​။ သတင်းစာကကျွန်​တော့်​ထက်​ပိုအ​ရေးကြီး​နေသည်​ပဲ ။လူကြီးကို​ကျောခိုင်းလိုက်​ကာတစ်​ဖက်​သို့လှည့်​၍ထိန်းထားသမျှမျက်​ရည်​တွေကိုတာကျိူးသည့်​နှယ့်​လွှတ်​ချလိုက်​လေ​တော့သည်​။

'ဟင့်​ရွှတ်​အဟင့်​ဟင့်​အင့်​'

အံကြိတ်​င်ိုကာမှရှိုက်​သံကထွက်​သွားပြန်​သေးသည်​။ ကျွန်​တော့ရှ်ိုက်​သံကိုလဲလူကြီးက​တော့ဂရုမစိုက်​ပါ ။ လူကြီးအရင်​လိုမဟုတ်​တော့ဘူး ။ လူကြီး​ပြော​တော့​သေတဲ့အထိကျွန်​တော့ကိုချစ်​သွားမှာဆို ။ လူကြီး​ပြော​တော့အဖိုးကြီးဖြစ်​သွားရင်​တောင်​Baby ကကိုယ့်​အတွက်​မရှိမဖြစ်​အောက်​စီဂျင်​ပါဆို ။ အခု​တော့အဲ့စကား​တွေကအလကား​တွေပဲ ။​နောက်​ဆုံး​တော့ Byun BaekHyun တစ်​ယောက်​အထီးကျန်​ဆန်​ဆန်​ပြစ်​ပယ်​ခြင်းခံလိုက်​ရတာပဲ ။ ဟင့်​လူကြီးကိုမမုန်းရက်​နိုင်​တာခက်​သည်​။ မုန်းဖို့လည်းမကြိုးစားမိမုန်းလဲမမုန်းရက်​နိုင်​မုန်းဖို့မဆိုနှင့်​စိတ်​ဆိုးဖို့ပင်​မ​စဉ်းစားမိ ။ လူကြီးရဲ့လုပ်​ရက်​တွေအတွက်​စိတ်​မ​ကောင်းယုံသာဖြစ်​မိသည်​။ ကျွန်​တော်​ဒီ​လောက်​ထိငို​ကြွေး​နေခြင်းကိုလူကြီးကလှစ်​လျှူရှူထားဆဲ ။ ကျွန်​တော်​ဘယ်​လောက်​အထိခံစား​နေရမလဲ​ပြောမပြတက်​လောက်​အောင်​ကိုနာကျင်​နေမိတာပါ။ ကျွန်​တော်​လူကြီးနဲ့ပက်​သက်​လာရင်​ဟိုးတစ်​ချိန်​ကလိုက​လေးဆန်​ဆန်​အ​တွေး​တွေနဲ့တစ်​ယောက်​တည်းကြိတ်​ခံစားတက်​တုန်းပဲကို ။ တစ်​ယောက်​တည်းကြိတ်​ငို​ကြွေးရခြင်းကို​နေသားကျ​နေပြီထင်​ပါရဲ့ ။