Çaresizliğin Maskesi

TESLİMİYETİN KARARMIŞ ESARETİ

10. Bölüm

Yedinci Ev- Anlat Ona

Halsey- without me

Ses Yunus

Teyzemin dediklerinden sonra omuzlarım aşağı düşmüş gözlerim dolmuştu. O projeyi istiyordum ama teyzem çok yetenekli olduğumu fakat biraz tecrübe sahibi olmamı istiyordu. Eliz yaşadıklarını anlatmadan önce pek ilgimi çekmiyordu ama Eliz'den sonra o projeyi almayı kafaya koymuştum. Fakat her şeye rağmen teyzem projeyi kimseye vermeyecek sadece beni yeterli gördüğünde bana teslim edecekti. Bu konu da biraz şans tanımıştı ve ben buna bile sevinemiyordum.

Şimdi istiyordum.

Bunları düşünmemeye çalışarak Eliz'i aradım. Mezuniyet sonrasında geçen altı aylık gibi bir süreçten sonra ilişkimiz oldukça düzenliydi. Rutine binen bir ilişkimiz vardı. İş çıkışı daima buluşur bir şeyler yapardık. Aslında buna rutine binmek denemezdi çünkü yaptığımız şeyler bir kafede oturmaktan ibaret değildi. Hatta bir ay sonra beraber tatile gidecektik. Şu an için planlıyorduk.

Efendim

Ne yapıyorsun? Çıktın mı işten?

Çıksam haberin olurdu.

Her zaman aynı cevabı vermekten bıkmayacak mısın?

Sen de her zaman aynı soruyu sormaktan bıkmayacak mısın?

Hayır.

O zaman ben de hayır.

Neyse,ne zaman çıkarsın?

Yaklaşık bir saat sonra,müdürüm ya hani ben.

İki ay demiştin ama dört ayda oldun?

İşler planladığım gibi gitmedi diyelim.

Öyle olsun. Bu arada ben eve gideceğim direkt canım sıkkın biraz.

Giriş konuşmasını uzatmandan belliydi.

Eliz!

Bak Ses altı aydır bu projenin peşinde dolanıyorsun. Oysaki sana buna gerek olmadığını söylemiştim. Vazgeç artık!

Hani vazgeçmek pes etmekti?

Ses stres yapmanı, üzülmeni ve daha çok kırılmanı istemiyorum. Gerçekten lüzumu yok.

Bir kulağımdan giriyor diğer kulağımdan çıkıyor.

Neyse,eve git İz'in suyunu unutma!

Sadece bir kere unuttum,şunu söyleyip durma artık!

Ses İz...biliyorsun.

Biliyorum,hadi kapat.