"Neden yapıyorsun bunu?"
Titreyen ellerimi, derin kuyulara hapsetmek istedim o an. Karanlığın çaresizliğine hapsedip savaşın acımasızlığını yüklenmek istedim.
"Cevapları olmayan sorular sormak sadece ahmakların işidir."
Dudaklarına kadar titriyor, g...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
GİRİŞ; Dönüşü Olmayan Geçmiş
9 Aralık 2006
Sokakların acımasızlığı aldatıcıdır. Bakıldığında sokaklar soğuk, kimsesiz ve hüzün kokar. Sokaklar her defasında yanıltır. Titreyerek girdiğin her bir sokak seni bünyesine misafir beller. Korur kollar. Sokaklar hiçbir zaman korkulacak veyahutta can yakacak değillerdir. Onlar birkaç numara ve isimlerden ibarettir. İncinmiş gururların ve beyaz acıların yanında afallatıcı bir dostlardır.
Onlarla iletişime geçmek ve anlayabilmek sadece delilerin işidir. Çünkü sadece deliler anlar kimsenin anlayamadıklarını. Sadece onlar görebilir kimsenin göremediklerini. Ve sadece onlar hisseder sokakların kardeşliğini. Çünkü kendilerine yarattıkları oyundan ibaret olan fırtınalı hayalleri ancak onların anlayacağı türdendir.
Bu renksiz acıların koynuna düşmüş kişilerin umutlarına vurulan prangalar vardır. Ve o kişilerin sokaklar hakkında bilmeleri gereken bazı detaylar vardır. Tuzak doludurlar, kimsesizleri ağırlarlar. Hiçbir bedende can bulamamış ruhları konuk alırlar. Sokaklar en az çocuklar kadar saf en az insanlar kadar acımasızdır. Sokakları anlayabilmenin yolu, sokakta olmaktan geçer. Hatta sokakları anlayabilmek sokak olmaktan geçer.
Sokak olmak...
Kimsesizliği ruhuna misafir etmiş ve renksiz acıların tutsağı olmak gerekir. Bedeninin soğuk,zihninin ise boğuk olması lazım gelir. Süründüğün yolların ise sana her adımında ders vermesi gerekir. Aynı zamanda titrek bir kalbe de ihtiyaç vardır. Çünkü her sokağın bir zayıf noktası vardır. Kalbin varlığı her zaman zayıf noktadır çünkü her kalbini dinlediğinde ulaşacağın sonuç çıkmazdır. Tıpkı sokakların çıkmazı gibi. Öylesine büyük bir çıkmazlardır ki bunlar düğümü atılan bir hatanın bedelini ödemek gibidir.
Tıpkı bir mumu yakarken o mumu öldürmek gibidir, sokakların çıkmazları. Hiçbir zaman kaçamaz veya asla kurtulamazsınız o karanlıktan. Çaresizce titrer, boynunu yere eğer, ölmemek için dakikalarca hatta günlerce dua etmeye başlarsınız.
Fakat yaratan size yardım etmez. Çünkü o sizin mücadele etmenizi ve kurtulmanızı ister. O size güvenir. Onun size yaptığı en büyük yardım, size olan güvenidir. Lakin sizin kurtulacak, kaçacak, kendinizi yenecek gücünüz yoktur. Belki de siz o gücü hiçbir zaman içinizde aramamışsınızdır.
O çıkmazları bulabilecek kadar cesaretli fakat o çıkmazların çıkışını bulabilecek kadar cesaretli değildir kimse. Sokaklara bir kez teslim olduğun zaman oradan asla çıkamaz, ya ölürsünüz ya da kurtarılmayı dilersiniz.
Mefhumunu zaten kaybetmiş bedeninizi asla umursamaz, önemsediğiniz tek şey kaybolmuş ruhunuzu oradan kurtarmaktır. Sokaklar ne kadar dost ise o kadar da düşmandır. Çünkü orada güçsüzlüğe yer yoktur, orada sadece hayatta kalmaya çalışmak vardır.
