Çaresizliğin Maskesi

DÜŞEN MASKELER SUSAN SESLER

15. Bölüm

Çağatay Ulusoy- Mutlu sonsuz

Cem Adrian- Hande mehan- Sen benim şarkılarımsın

Taylor Swift- All The Well

Harry Styles- As it Was



"Teyzem laf etmesin diye adamla çok fazla zıtlaşmadım ama sinirlerim bozuldu işte." Elinde ki kahve kupasını bırakıp yeni kestirdiği saçlarını kulaklarının arkasına iteledi. Ellerinde eksik etmediği yüzükleri vardı. Bileklerinde ise birden fazla bileklik takılmıştı. Üstünde bulunan hırka bana aitti ama artık benim diyemeyeceğim bir hırkaydı. Sık sık değiştirip duruyorduk.

Ses işten çıktıktan sonra bir kafeye gelmiş sohbete dalmıştık. O ise şu an bana ofiste tartıştığı patronunu anlatıyordu. Genel olarak hakimiyet teyzesinde olsa da oranında bir patronu vardı. Ses ile takışmışlardı. Zift gibi kahvemden bir yudumda ben almış sonra sakince yerine bırakmıştım. "Çıkışa çağır adamı, bi' konuşayım onunla."

Alayla söylediğim sözlere gülmüş konuyu değiştirmeye çalışmıştı. Fakat bu çabaya gerek yoktu ben patronunun kim olduğunu zaten biliyordum. "İz'i de evde bıraktık içim hiç rahat değil. Eve mi gitsek?" Bu aralar İz'in midesinde sıkıntı vardı. Haliyle sık sık onunla ilgileniyorduk. Veterineri önemli bir şey olmadığını geçici bir durum olduğunu söylediği için içimiz biraz olsun rahatlasa da onu pek sık yalnız bırakmıyorduk.

Ses ise İz üzerinden ettiğimiz kavgadan beri oldukça dikkatliydi. O tartışmada fazla üstüne gitmiştim fakat bir şekilde kendimi affettirmiştim. "Gidelim ama eve alışveriş yapmam lazım, önce onu halledelim." Onunla sevgili olduğumuzdan beri çok sık o ben de kalırdı, aynı şekilde ben de onda kalırdım. O gün kimde kalmak istiyorsak onun evine geçerdik. Haliyle evim hakkında her şeyi biliyordu.

Birini böylesine hayatıma dahil etmek başlarda garip gelse de şu an bu durumdan oldukça memnundum. Ses o kadar uyumlu biriydi ki tüm tuhaf alışkanlıklarıma alışmıştı. Yaşadığım alanın dağınık olmasına tahammül edemiyordum mesela fakat Ses bana göre daha dağınık kalıyordu. Benim için o da bana ayak uydurmuş benim evimdeyken o düzeni sağlayabilmiştik.

Fakat ben de kendimden beklenilmeyecek şekilde Ses'in alışkanlıklarına ayak uydurmuştum. Benim evimde televizyon bile yokken Ses'in evinde her daim bir televizyon sesi yahut bir müzik sesi ya da en basitinden radyonun sesi oluyordu. Onda kaldığım ilk birkaç hafta tüm aletleri parçalamamak için zor durmuştum. Fakat Ses o kadar cıvıl cıvıldı ki bunu sevdiğini bildiğimden tepki göstermemiştim. Bir süre sonra da ben alışmıştım. Hatta öyle bir alışmaktı ki eve girer girmez sevdiğimiz müziklerden açan ben olur olmuştum.

"Tamam yarım saate hallederiz, hadi gidelim." Ses hesabı öderken ben arabayı çalıştırıyordum. Başlarda her buluşmamızın ödemesi bendeydi fakat bir süre sonra Ses bana artık kızmaya başladığından bu gibi şeylere takılmaz olmuştuk. Arabaya bindiğinde hızla alışveriş merkezine gelmiştik.

Bu günleri seviyordum. Çünkü işin büyük kısmını Ses yapıyordu. Benim zaten biri bana yemek yememi söyleyene kadar yemek yemek aklıma bile gelmiyordu. Haliyle damak zevkim de yoktu. Ses ise bana sevdirdiği şeyleri alıyor ihtiyaçları hallediyordu. Raflar arasında gezinirken elimde olan paketi de sepete göndermiştim. "Şşt şapşal çıkar o attığın son paketi." Nedenini anlayamadan paketi elime almıştım. "Öldürecek misin kendini?" Paketin üstünde ki fıstık çizimini görünce gülümsemiştim. Ses'e dönerken paketi yerine koymuştum. "Sanmıyorum, yanımda olduğun için bu pek mümkün görünmüyor."

Gülüşü büyüyüp kahkahaya döndüğünde dudağıma bir öpücük bırakmıştı. "Sen bence benim aşkımdan ölmüşsün haberin yok." Dediklerine aldırış etmeden etrafa bakıyordum. İnsanların özel anlarımızı görmesi hoşuma gitmiyordu. Fakat Ses bu konulara o kadar da takılmıyordu. "Ses!" Uyarı anlamında adını seslendiğimde gözlerini devirmişti. "Çok dikkatsizsin sevgilim, senden önce etrafa zaten bakınmıştım."