I Became The Childhood Friend of the Obsessive Second Male Lead [NOVEL ÇEVİRİ]

20.bölüm

"Eğer 'harika'nın yanlış olduğunu düşünüyorsanız, en azından 'onurlu', 'şanlı' veya 'cesur' olduğunuzu düşünmeliyim."

O kalın sözlükte şaşırtıcı derecede şaşırtıcı kelimeler buldu

Şimdiye kadar bunlar iltifatlardı Rieta duymayı hiç hayal etmemişti.

Ve bu yüzdendi.

Sanki çok büyük bir elbise giyiyormuş gibi hissetti. Sanki... şimdi giydiği muhteşem elbise gibiydi.

Onun duygularından habersiz olan dük, saygısını ifade etmek için eğildi, sanki bunun 'sadece Rieta'ya saygı' olduğunu belirtircesine.

"......Tatlısın."

Rieta yine peçeyle gizlenerek Imperial'de cevap verdi.

Biraz utanmıştı.

Rieta kendi hafızasını araştırdı.

Sonra, kaçınmak istediği bir gerçeği hatırladı.

Bugünkü yemekte babasından bir "geri ödeme planı" ve bir "mektup" olacaktı. Rieta, babasının yüzeysel olarak gerçekçi planlarla dolu bir fatura yazdığına bahse girerdi. "Rieta gerçekten her yönden yoksun, değil mi?" gibi şeyler söyleyerek onu küçük düşürmekten zevk alıyordu. Ama umarım öyle değildir. Bundan zarar görmemesini diledi. Rieta, babasının savurduğu sert saçmalıklara alışıktı, bu yüzden sadece yarım kulakla dinledi. Ancak bu tür sözlerin başkaları tarafından duyulması farklı bir sorundu. Bunları İmparatorluk halkına, özellikle de gerçek nezaketini gösteren Dük'e söylemesini istemiyordu.

"Umarım bu sadece resmi bir selamlama olur."

En azından 'krallığın ihmal edilen prensesi' olarak damgalanmak istemiyordu. Tıpkı beceriksiz babası gibi biri olarak görülecekti.

"İşim bitti prenses."

Tam zamanında, ona yardım eden hizmetçi kurdelenin uçlarını çekti ve yayı güzelce bitirdi.

"Çok güzelsin."

"G-gerçekten mi?"

Rieta ellerini eldivenlere soktu ve tereddütle sordu.

"Bak, böyle harika görünüyorsun."

"Öyle mi...?"

Hizmetçiyle birlikte aynaya baktı ama dürüst olmak gerekirse, kendinden emin değildi.

Sadece kıyafetler muhteşemdi ve Rieta kıyaslanamadığını biliyordu.

"Tabii ki'

Rieta, bu elbiseyi ilk kez giydiği anı hatırladı. Noel homurdanarak odadan çıkmıştı ama Rieta onun ne dediğini hatırladı ve daha sonra gizlice anlamını kontrol etti.

Çoğu deşifre edilemedi ama kesinlikle 'uygun değil' dedi.

O çok kabaydı!

Her şey hakkında çok acımasızca dürüst olduğu için ikinci bir erkek başrol oldu.

Her neyse, Dük'ü bekletemedi, bu yüzden perdenin dışına çıktı. Kısa süre sonra, gösterişli bir takım giyen Dük onun eline uzandı. Eski takma adıyla 'prens' ile uyumlu olan Dük'ün görgü kuralları o kadar mükemmel ve güzeldi ki, Rieta onun bir peri masalı kitabındaki bir prens gibi olduğunu düşündü. Onu kıskanıyorum. Koltuğuna uygun formaliteye sahip olmak.

Dük'e bakarken büyük elini tuttu ve

"Ben... Denemeye devam edersem Dük gibi olabilir miyim?"

"Ben çok iyi bir örnek değilim, bu yüzden umarım değilsindir."

Rieta başını salladı.

Dük Mayer tanıdığı en zarif insandı.

"Bildiğim kadarıyla prenses aynı zamanda en harika, cömert ve iletişimi kuvvetli insan. Ayrıca bugün daha da çekici görünüyorsun."

"Ç-çok ileri gidiyorsun."

Rieta kırmızı bir yüzle başını sallayınca kapıyı açtı ve 'Neden böyle düşünüyorsun?' diye sordu.

"Bu o."

Bunu gerçekten dile getiren biri ona hiç yakışmadı.

İşte buna geliyordu.

Aniden kapının önünde duran birine çarptığında sözleri kesildi.

'....?'

Şaşkınlıkla baktığında Noel orada duruyordu.

Dük gibi giyinmişti, yine güler yüzlü bir takım elbise içinde, onaylamayan bir ifade takınmıştı.

"Noel?"

Rieta bir şeyler yanlışmış gibi seslendiğinde somurtkan bir bakışla eldivenle doldurulmuş elini uzattı.

"Ben-seni arabaya götürmem gerekiyor. Babam uşakla konuşacak ve hemen arayacak." Yanındaki Dük, Noel'in sözlerini Krallık dilinde açıkladı. "Öyleyse önce arabada kalırsan, yakında sana yetişeceğim prenses. Yolda sana hikayenin geri kalanını soracağım." Rieta'nın eli Dük'ten Noel'e geçti. Eldivenlerle bile, onun yaşındaki bir çocukla el ele yürümek biraz garipti.

Bahçede oynarken el ele tutuşurlardı ama bu kadar kibar gelmiyordu.

(bak bak bak noele bak süslenmişte kavalyelik yapcak o götürcekmiş arabaya 😂)