I Became The Childhood Friend of the Obsessive Second Male Lead [NOVEL ÇEVİRİ]

52.bölüm

"Oh evet. Ah, büyük bir ustalıkla yapılmış."

"Evet,"

Postacı rüya gördüğünü sandı.

Başka türlü açıklayamayacağı o kadar çok şey vardı ki.

"İ-işte posta."

Kibarca askeri akademiden bir bildiri verdi.

"Teşekkür ederim"

Dük mektubu alır almaz zarfı açtı ve içindekileri doğruladı.

Postacı geri dönmesi gerektiğini unuttu ve mektubu okuyan Dük'e boş boş baktı.

Kesin olmak gerekirse, koni şapkasına bakmaya devam etti.

Dük mektubu okumayı bitirirken kağıdı salladı.

"Kabul edildi."

Sonra hemen arkasında duran bir uşak küçük bir konfeti partisi popper çıkardı.

Çok geçmeden etrafındaki herkes sevinçle alkışlamaya başladı.

Postacı neyi kutladıklarını bile bilmiyordu ama yine de alkışladı.

Posta vagonuna döndükten sonra süvari koltuğuna oturdu ve başını tuttu.

"Ne cehennem gördüm?"

Elbette tanık olduğu şey Alicia'nın 'Askeri Akademi Partisi'ydi.

******

Alicia'nın kabul partisi oldukça geç saatlere kadar devam etti.

Çocukların bu sefer ayakta kalmasına izin verilmişti.

Sırf uzun boylu olmamaktan korktuğu için bu sevinci yeterince paylaşamasaydı çok üzülürdü.

Partide Rieta, tüm bu işleri yaptıkları için Duke ve Noel'e teşekkür etti.

Elbette, Dük zarif duygularla başını salladı.

"Birinin rüyasına yardım edebilmek harika."

Noel de şöyle cevap verdi.

"Pekala, bu kadar yeter - sana bir beyefendi olarak arkadaşına yardım edeceğime söz vermiştim."

Alicia'nın gelmesini beklerken ikisinin verdiği bir sözdü.

Noel'in bunu hatırlamasını ve ona değer vermesini seviyordu, bu yüzden Rieta güldü.

"Gerçekten sevdin mi?"

"Hm?"

"İmparatorlukta Alicia'nın olması iyi mi diye soruyorum, seni salak."

"Alicia'nın istediğini yapmaya yaklaşmasına sevindim. Ve tabii ki yakın olmak güzel."

Bunu biliyordu. Çok küçüklüklerinden beri birlikteydiler, bu yüzden diğeri etrafta olmasa kendilerini boş hissedeceklerdi. İyi.

Ama hepsinden önemlisi Noel'in hikayeme bu kadar önem vermesi beni duygulandırdı. Biliyorsun, bu-"

Rieta hafifçe etrafına bakındı ve "sırrımız" dedi, sadece dudaklarını oynatarak.

Noel "sır" kelimesine kıkırdadı.

Garip bir şekilde, düşününce kendini iyi hissetti.

Alicia için düşünülemez olan Rieta ve Noel'in sırrı olduğu için olabilir mi?

"Sen Dük'ün halkının bir parçasısın ve bu yüzden seni önemsemem doğal."

Hafifçe kasılarak Rieta'nın tepkisini gözlemledi.

Neyse ki, Rieta "Dük'ün bir parçası" tabirinden iğrenmiş gibi görünmüyordu.

Hayır, aslında, başını nasıl salladığını görünce sevmiş olmalı.

Bak, o asla misafir olmadı!

Asla ve asla buradan gitmeyecek.

****
Vıyyy noluyoooo, asla gitmicek felen
****

Noel, Rieta'ya sırıttı.

Partinin sonunda Rieta, Alicia'yı bir süre ayrı aradı.

Çünkü ona tek başına söyleyecek bir şeyi vardı.

"Bahçeye gitmek ister misin?"

Karanlık ve soğuk olmalı, ama sessizce konuşmanın daha iyi olacağını düşündü.

İkisi koni şapkalarını çıkarmak ve paltolarını giymek için odalarına gittiler ve yine ön kapıda buluştular.

"Adımlarına dikkat etmelisin."

Alicia konuşurken ona kolunu verdi ve Rieta memnuniyetle devam etti.

Kuru kış bahçelerinin girişini kuru zeminde ayak sesleri takip etti.

Bu uzun bir süre.

Bir zamanlar kuş yuvası bulduğu ağaca yaklaştıklarında, Rieta durdu.

"Biliyorsun, Alicia."

"Evet."

"Akademi'ye ancak 16 yaşına gelene kadar katılabilirsin."

"Evet."

"Dönem bittiğinde krallığa geri dönüyorsun, değil mi?"

"...Prenses."

Alicia sorularına nadiren 'evet' dışında bir yanıt verirdi.

"Sanırım İmparatorluğa gelme sebebimi fark ettiniz."

"HI-hı."

Rieta gülümsedi.

Karmaşık duyguları onu biraz garipleştirdi.

"Benimle Krallığa dönmek için buradasın, değil mi?"

"Evet. Ve ne zaman olacağı umurumda değil."

Sarsılmaz cevap, Rieta'nın çelişkili hissetmesine neden oldu.

Onu nasıl ikna edeceğini bilmiyordu.

"Ben... Biliyorsun, Alicia,"

Dedi oldukça ağır bir ses tonuyla.

"İmparatora bir haraç olarak teklif edildim."

"Biliyorum."

"Sadece 16 yaşıma bastıktan sonra haklarımı tamamen geri alacağım."