ប្អូនស្រី (sister)ចប់

Part19: បងនៅតែបំពានខ្ញុំម្តងហើយម្តងទៀត

អារហារថ្ងៃត្រង់កឰមកដល់ស៊ូលីដើរមកហាងអាហារជាមួយRichard នាងដើរកាន់ថាសអាហារ ស្វែងរកកន្លែងអង្គុយ រួចក៏ប្រទះឃើញ ក្រុមបុគ្គលិកស្រីពីរនាក់ ក៏សម្រេចចិត្តសុំពួកគេអង្គុយ ដែរ។
« សុំអង្គុយដែរបានទេ » ស៊ូលី
« អង្គុយមកលឺថាអ្នកនាងជាបុគ្គលិកថ្មីមែនទេ » បុគ្គលិកស្រីម្នាក់សួរទៅកាន់នាង ។
« ចាសត្រូវហើយខ្ញុំឈ្មោះ គីម ស៊ូលី » ស៊ូលី
« Renée Zellweger រីករាយដែរបានស្គាល់ » Renée
« លី ជេហុី » ជេហុី
« អ្នកនាងមើលទៅ មិនដូចជាបុគ្គលិកនោះទេ » ជេហុី
« ហេតុអីមែនទេ » ស៊ូលី
« គឺមើលការតែងខ្លួនអ្នកនាងគឺដូចកូនអ្នកមាន » ជេហុី
« ខ្ញុំមិនមានអ្វីទេ ទីនេះមិនអាចប្រើរបស់fake បាននោះអី » ស៊ូលីបង្វែររឿងនាងភ្លេចទៅថាជាបុគ្គលិក ក្រុមហ៊ុនតែកាបូប ខោអាវ ស្បែកជើង brand name ទាំងអស់
« ខ្ញុំនិយាយាពិតមែន ណាកាបូបនេះខ្ញុំស្រលាញ់ណាស់ មានតែពីរក្នុងលោកនេះទេ មួយនៅ ប្រពន្ធប្រធានាធីបដី
មួយទៀតនៅអ្នកនាងនិងឯង » ជេហុី និយាយជាភាសាកូរ៉េ ទើប Richard ស្តាប់បានខ្លះអត់ខ្លះ បើRenee វិញសូន្យតែម្តង ។
« ខ្ញុំសុំឈប់និយាយទៅ បានទេជេហុី » ស៊ូលី
« អ្នកនាងជាសង្សារលោកប្រធានមែនទេ » ជេហុី
« ចាហ្វាយស្រីគឺចាហ្វាយប្រុស អោយមកតាមទៅហូបបាយក្នុងបន្ទប់ » grant ភ្លេចខ្លួនស្រាប់តែនិយាយធ្លោយមាត់ឡើងមក ។
« ចាហ្វាយស្រី » ជេហុីភ្ញាក់ផ្អើលនៅពេលgrant ហៅចាហ្វាយស្រី ។
« អ្នកនាងចេះភាសាកូរ៉េមែនទេ » grant
« ត្រូវហើយ ខ្ញុំជាជនជាតិកូរ៉េ » ជេហុី
« ខ្ញុំញាំទៅនេះបានហើយទៅលោកប្រធានវិញទៅ ហើយកុំហៅខ្ញុំចាហ្វាយស្រីទៀត » ស៊ូលី
« បាទ !អ្នកនាង » grant
« អ្នកនាងជា ? » ជេហុី
« ជាប្អូនស្រីបងកើតជាមួយគាត់» ស៊ូលីដាច់ចិត្តប្រាប់កាពិតទៅមិត្តថ្មីរបស់នាង
« ពួកនាងនិយាយពីអី » Richard និងrenee កើតសញ្ញាសួរពេញក្បាលហើយស្តាប់យល់ពីនាងនិយាយនោះទេ ។
« គ្មានអីទេញាំបាយទៅ » ស៊ូលី
គ្រប់គ្នានិយាយលេងសប្បាយ ជាមួយអាហារថ្ងៃត្រង់ តែក៏លេចវត្តមានលោកប្រធាន គីមថេយ៉ុង ដើរអបជាមួយ maria និង grant ដើរចូលហាងអាហារដែរ ។
« អ្នកនាងmaria និង លោកប្រធានស្និតស្នាលគ្នាខ្លាំងណាស់មើលទៅទាក់ទងគ្នាទេ » គ្រប់គ្នានិយាយសំដៅទៅពួកគេមើលបណ្តើរគ្នាយ៉ាងស្អិតរមួត
«ស៊ូលី អ្នកនាងដឹងរឿងលោកប្រធានទេ » ជេហុីសួរទៅកាន់នាងព្រោះមានតែនាងទេដែរដឹង។
« រឿងអ្នកនាងmaria មិនដឹងទេ តែអ្វីដែរដឹងគាត់មានប្រពន្ធកូនហើយ » ស៊ូលី នាងកីអោនញាំបាយបន្តរមិនខ្វល់ខ្វាយរឿងបងប្រុសខ្លួនទៀត ។
« Richard នៅទៅនេះមានផ្អែកអ្វីខ្លះ » ស៊ូលី
« អូ មានផ្នែកទីផ្សារ ផ្អែកចេញម៉ូត និងផ្អែកគ្រប់គ្រងនៅរោងចក្រ » Richard
« លោកចង់ធ្វើផ្អែកទីផ្សារមែនទេបានជាដាក់ផ្អែកនេះ » ស៊ូលី
« អត់ទេដាក់ផ្នែកគ្រប់គ្រង តែត្រូវធ្វើផ្នែកទីផ្សារ » Richard
« ចុះនាងវិញជេហុី » ស៊ូលី
«ខ្ញុំចង់ធ្វើផ្នែកចេញម៉ូត » ជេហុី
ពួកគេញញឹមដាក់គ្នាបែបដែល មនុស្សស្និតស្នាលនិងគ្នា ពិសេសភ្នែកប៉ះភ្នែករវាងRichard និងស៊ូលី ។
« ក្រោក ឡើង » សំឡេងថេយ៉ុងបន្លឺឡើងពីក្រោយខ្នង
មិនងាគមើលក៏អាចដឹងពីទឹកមុខគេទៅហើយ ។
« ខ្ញុំត្រងនេះបាន លោកប្រធានទៅញាំក្នុបន្ទប់ចុះ » ស៊ូលី ញញឹមដោយមិនចេញពីចិត្ត បន្តញាំបាយទៀត ។
« ខ្ញុំបញ្ជាអោយនាងក្រោកលឺដែរទេ » គេនិយាយវាម្តងទៀតដោយតំឡើងសំឡេងខ្លាំងជាងមុន គ្រប់គ្នាក៏ឈប់ញាំបាយមើលមកពីរនាក់នេះគ្រប់គ្នា ។
« លោកប្រធាន ខ្ញុំបាននិយាយហើយ » ស៊ូលីនៅបដិសេធគេដដែល
« ថេយ៉ុងខំហៅហើយ រឹកពារណាស់ ប្រហែលជាប់ចិត្តRichard ទេដឹង » Maria
ស៊ូលីទម្លាក់ស្លាបព្រាចុះបង្ហាញភាពមិនពេញចិត្តចំពោះ សំដីមិញនេះ ។
« ស៊ូលីញាំជិតរួចហើយ លោកប្រធានទៅតែពីរនាក់អ្នកនាងmaria ទៅ » Richard
« ឯងជាស្តីហ៊ានមកលូកមាត់ » ថេយ៉ុងអស់សំណើចក្នុងចិត្តដែមានកូនចៅហ៊ានលូកមាត់ជាមួយគេ
« ខ្ញុំជាមិត្តតែលោកប្រធានមិនគួរបង្ខំបុគ្គលិកនោះទេ តោះស៊ូលី » គេក៏មកចាប់ដៃរបស់នាងបម្រុងទាញចេញទៅតែពេលនោះស្រាប់តែថេយ៉ុងទាញនាងម្ខាងដូចគ្នា។
« លែងដៃនាងទៅ » ថេយ៉ុងពេលនេះពាក់មុខយក្សដាក់គ្នាហើយ សុទ្ធតែចង់បាននាងរៀងខ្លួន ។
« លែងដៃខ្ញុំទៅលោកជាស្តី មកបង្ខំខ្ញុំ » ស៊ូលីក្វាសដៃចេញពីថេយ៉ុងមួយទំហឹង ។
« តោះយើងទៅ » Richard ញញឹមចុងមាត់ពេលដែរមនុស្សស្រីជ្រើសខ្លួន បែបនេះ ដើរបានបីចំហាន ថេយ៉ុរត់ទៅក្របួចកអាវ របស់Richard
« ឌឹប » មួយដៃរបស់ថេយ៉ុងធ្វើអោយRichard ដួលមួយចំហខ្លួន ។ ស៊ូលីឃើញបែបនេះក៏រត់ទៅមើលRichard និងប៉ះមុខគេថ្នមៗ ។
« លោកមិនអីទេមែនទេ » ស៊ូលី
« grant ចាប់ស៊ូលីចេញ » ជំនួយការក៏ដូចចិត្តទៅទាញស៊ូលីទាល់តែបាន បន្ទាប់មកថេយ៉ុងក៏ដាល់Richard យកគ្មានប្រណីដៃឡើយ ។
« បានហើយខ្ញុំទៅជាមួយលោក ឈប់វៃគាត់ទៅ » ស៊ូលីទ្រាំនិងមើលគេធ្វើបាប Richard មិនបានក៏យល់ព្រមទៅជាមួយគេ ។
« ជេហុីជួយមើលRichard ផង » ស៊ូលីប្រាប់ជេហុីរួចក៏ដើរតាមថេយ៉ុងទៅចំណតឡាន ។
« ឡើងឡានទៅ » ថេយ៉ុង បើកទ្វាយឡានអោយនាងចូល
« គ្រាំង » ទ្វាផ្ទះបើកឡានដោយជើងរបស់ថេយ៉ុងមួយទំហឹង នាងនៅពៅក្រោយគេក៏ភ្ញាក់មិនស្ទើរដែរ ថេយ៉ុងទាញនាងអោយដើរតាមខ្លួនទៅដល់បន្ទប់ ។
« លែងខ្ញុំទៅមិចក៏មកផ្ទះ នេះជាម៉ោងការ » ស៊ូលី
« មិចក៏ទៅស្និតជាមួយវា មានសង្សារហើយមិនចឹងនៅទាក់ទងប្រុសផ្សេងទៀត » ថេយ៉ុងច្រាននាងដួលទៅលើពូករួចចាប់ច្របាច់ថ្ពាល់និងអោយនាងងើយមុខ ឡើង មើលចំមុខរបស់គេ។
« លែងទៅខ្ញុំឈឺណាស់ បងចង់ធ្វើស្អី » នាងចាប់ដៃរបស់គេ ដើម្បីទាញចេញតែគ្មានប្រយោជន៍ ។
« ធ្វើអ្វីដែរឯងចង់ធ្វើជាមួយវានិងហើយ » ដេយ៉ុងញញឹមចុងមាត់ រួចអោនទៅឈ្មុលនៅប្រលោះករបស់នាង ហើយដៃរបស់គេព្យាយាម លូកទាញហែកអាវក្រៅនិងអាវក្នុងរបស់នាងចេញ និងច្របាច់ដើមទ្រូងយកមិនគិតឡើយ នាងទទួលការឈឺចាប់នេះម្តងទៀត ដែរគេបំពានលើនាង ។
« បងនៅតែថោកទាបដដែល បំពានខ្ញុំម្តងហើយម្តងទៀត » ទឹកភ្នែកនិងការឈឺចាប់ពេលនេះដាច់ចិត្តអោយប្រាប់គេពីការពិតថា គេធ្លាប់បំពាននាងរួចមកហើយ ។
« ឯងថាមិច » ថេយ៉ុងត្រូវឈប់ធ្វើសកម្មភាពបន្តទៀតពេលដែរលឺនាងនិយាយថា គេបំពាននាងម្តងហើយម្តងទៀត ។
« យប់នោះជាឯងត្រូវទេ ស៊ូលី » ថេយ៉ុង
« ចេញទៅខ្ញុំស្អប់បងណាស់ » ស៊ូលី ងើបមកអង្កុយយកដៃបិទប៉ះល្វែងលើដែរគ្មានអាវជាប់ខ្លួនដោយសារស្នាដៃថេយ៉ុង នាងស្រែកយំដេញគេអោយចេញទៅ ។
To be continued