ប្អូនស្រី (sister)ចប់

Part 30 : ស៊ូលីជួបគ្រោះថ្នាក់ចររាចរណ៍

ស៊ូលីបានរត់ចេញពីសណ្ធាគារដើម្បីគេចវេសពីបញ្ហា អាក្រក់ដែរនាងជួបក្នុងជីវីតនេះ ។
បោះជំហានកាន់តែឆ្ងាយពីសណ្ធាគារចេញមកខាងក្រៅដើម្បីមកកន្លែងចតឡានក្បែរនោះ ។
« អាយ ផាំង » មានឡានខ្មៅមួយបានបើកសំដៅមកកាន់នាងក្នុងគោលបំបងសម្លាប់នាងចោល ។ ស៊ូលីត្រូវផ្លោកបុកដួលនិងថ្មចំងាយឆ្ងាយគ្រាន់បើដែរពីកន្លែងកើតហេតុ and oឈាមហូរស្រោចខ្លួននិងជោគក្បាល ហូរពេញលើដី នាងបើកភ្នែកមើលទៅលើមេឃទាំងមានអារម្មណ៍ថាវាព្រិលជិត ងងឹត មិនប៉ុន្មាននាទីនាងបានសន្លប់បាត់ទៅ ។
« នាងជាអ្នកមករំខានខ្ញុំខ្លួនឯង » អ្នកដែរបើកឡានបុកនាងបានចុះមកក្បែរខ្លួនប្រាណដែរដេកលើដី និយាយប៉ុន្មានម៉ាត់ក៏ឡើងឡានបើកចេញទៅ ។
ងាគមកមើលថេយ៉ុងវិញ និយាយលេងជាមួយកូនស្រីយ៉ាងសប្បាយរីករាយ មើលទៅដូចស្រលាញ់ថេននីខ្លាំងណាស់។
« បងចាំកូនស្រីដំបូងដែរបងចង់បានថានិងដាក់ឈ្មោះថេននីទេ ពេលនេះបងបានដូចចិត្តហើយ » យូរីនអង្គុយមើលពីអ្នកប៉ាកូនលេងសប្បាយរីករាយទើបរំលឹករឿងចាស់បន្តិច
« បងចាំបាន » ថេយ៉ុង ក៏ញញឹមដាក់គ្នាជាមួយនាង ។
« papa ឯណា momie ហៅmomie មក» ថេននីស្រែកសួរប៉ារកម៉ាក់របស់នាង ។
« ចាហ្វាយ ! ចាហ្វាយស្រី» grant រត់មកតក់ក្រហល់និយាយដាច់ៗ។
« ចាហ្វាយស្រីឯងកើតអី » ថេយ៉ុងក្រោកឡើងសួរទៅgrantទាំងបារម្មណ៍ ។
« ចាហ្វាយស្រីជួបគ្រោះថ្នាក់ចររាចរណ៍ក្បែរសណ្ធាគារ » គ្រាន់លឺភ្លាមគករប់គ្នាភាំងអស់ស្មារតីនាំគ្នារត់ទៅរកកន្លែងកើតហេតុព្រមគ្នា ។ មកដល់ស្លត់ចិត្តពេលឃើញស៊ូលីគេងក្នុងត្លុកឈាម ពិសេសថេននីរត់ទៅម៉ាក់របស់នាងដែរគេងមិននិយាយស្តីនោះ ។
« ស៊ូលីអូនដឹងខ្លួនឡើងស៊ូលីមិចមិននិយាយអីចឹង » ថេយ៉ុងលើកនាងមកអោបជាប់ទ្រូងឈាមក៏ប្រលាក់អាវសរក្បុះរបស់គេដូចគ្នា ។
« momie កើតអី » ថេននីសួរប៉ារបស់គេតែថេយ៉ុងមិនបានគិតតែយំអោបខ្លួនប្រាណនាង ។
មន្ទីរពេទ្យ
« លោកគ្រូពេទ្យជួយនាង ផង » ថេយ៉ុងចាប់ដៃគ្រូពេទ្យស្រីម្នាក់ដែររៀបនិងដើរចូលបន្ទប់នោះ ។
« ខ្ញុំនិងជួយនាង » Dr park
« អ្នកគ្រូពេទ្យpark អ្នកជំងឺត្រូវការឈាមបន្ទាន់ » ពេទ្យ
« អ្នកណាជាសាច់ញាតិមានឈាមដូចនាង » Dr park
« ខ្ញុំជាបងប្រុសនាង » ថេយ៉ុង
« ឆាប់មកតាមខ្ញុំមក» Dr park
ថេយ៉ុងឡើងគ្រែពេទ្យដើម្បី អោយពេទ្យយកឈាមរបស់គេទៅជួយសង្គ្រោះនាង។1ម៉ោងក្រោយមក ថេយ៉ុងក៏មកអង្គុយចាំនូវមុខបន្ទប់វិញ ។
« ថេយ៉ុង ស៊ូលីយ៉ាងមិចហើយ » លោកស្រីគីម ក៏បានមកដល់ដូចគ្នាព្រោះបារម្មណ៍ពីកូនស្រី
« ពេទ្យកំពុងជួយ » ថេយ៉ុង
« យូរីន » លោកស្រីគីមគាំងពេលបានឃើញវត្តមានយូរីននៅទីនោះដែរ ។
« សុំទោសឈាមមិនត្រូវគ្នាទេ មានអ្នកណាឈាមប្រភេទO ទេ » អ្នកគ្រូពេទ្យ
« អត់ទេគ្រួសារខ្ញុំគ្មានឈាមប្រភេទO ឡើយ » លោកស្រីស្រាប់តែកើតឆ្ងល់ឡើងហេតុអីស៊ូលីមានឈាមប្រភេទO ខុសពីគាត់ ។
« មិចនិងអាចនាងជាប្អូនស្រីខ្ញុំ » ថេយ៉ុងប្រកែកនិងគ្រូពេទ្យ។
« អ្នកគ្រូចូលក្នុងមក Dr park បរិចាគហើយ » គ្រូពេទ្យប្រុសម្បាក់បានមកហៅអ្នកគ្រូពេទ្យអោយចូលក្នុងវិញ ។
In room
« មិចក៏អូនបរិចាគអោយនាង » Dr oh ជាសង្សាររបស់Dr park
« បងមើលទៅនាងស្រដៀងអូនទេ » ក្រោយសម្អាតរាងកាយនាងរួចទើបដឹងថាស៊ូលីមុខស្រដៀងនិងនាង ថែមទាំងឈាមដូចនាងថែមទៀត ។កាលពី21ឆ្នាំ នាងមានប្អូនស្រីម្នាក់ដែរបាត់ខ្លួនក្រោយកើតបាន1ម៉ោង ពេលនេះនាងបានមកជួបហើយនៅឡើយតែ ចាំDNA បញ្ជាក់ប៉ុណ្ណោះ ។
« ចឹងនេះជាប្អូនស្រីដែរអូនចង់រកមែនទេ » Dr oh
« ត្រូវហើយអូនរកនាងយូហើយ សង្ឈឹមឯងជាប្អូនខ្ញុំទៅចុះ » Dr park សម្រក់ទឹកភ្នែក ពោលពាក្យទៅកាន់ស៊ូលីដែរគេងស្តូកស្តឹងក្បែរនោះ ។
មកមើលខាងក្រៅបន្ទប់គ្រប់គ្នារងចាំគ្រូពេទ្យ ចេញមកផ្តល់ដំណឹងរបស់ស៊ូលីខាងក្រៅ លោកស្រីគីមក៏បានដឹងពីរឿង ថេយ៉ុងដូចគ្នាដោយសារបានឃើញចៅស្រីគួរអោយស្រលាញ់ទើបចិត្តខឹងទុកមួយលែកសិន ។
« sunmi ប្រាប់ថារកឃើញក្មេងស្រីដែរមុខដូចនាងហើយ គេអោយយើងចាំទីនេះ » លោកpark ជាប៉ាsunmi និយាយទៅកាន់ភរិយាខ្លួន ដែរមិនបានខ្វល់ពីអ្នកដែរសំឡឹងមកពួកគេ ។
« លោកពូច្រលំបន្ទប់ទេដឹង » ជូហុីនិយាយទៅកាន់លោកpark ដោយអោនលំទោន ។
« មិនច្រលំទេ អ្នកជំងឺខាងក្នុងជាកូនស្រីរបស់ខ្ញុំ » គាត់និយាយដោយជឿជាក់ពេលស្តាប់ពីអ្វីដែរsunmi បាននិយាយ
« តែនេះស៊ូលីកូនស្រីខ្ញុំនោះទេ.» លោកគីមក៏ងើបមកនិយាយតបនិងគាត់
« បន្តិចទៀតអ្នកស្រីនិងដឹងហើយ » អ្នកស្រីparkក៏ឆ្លើយជំនួសស្វាមី
បន្តិចក្រោយមកDr park ដែរឈ្មោះ park sunmi បានដើរចេញមកក្រៅជាមួយក្រដាសមួយសន្លឹករត់ទៅអោបប៉ាម៉ាក់របស់នាង ។
« ខ្ញុំរកប្អូនឃើញហើយ នាងជាកូនរបស់ប៉ាម៉ាក់ ខ្ញុំរកស៊ូលីឃើញហើយ » sunmi អោបប៉ាម៉ាក់ដោយក្តីត្រេកអរ ។
« សុំទោសអ្នកនាងមិនគិតប្រាប់ប្អូនស្រីខ្ញុំយ៉ាងមិចទេមែនទេ » ថេយ៉ុងស្រាប់តែជះកំហឹងទៅលើsunmi ដែរមិនខ្វល់ពីអារម្មណ៍ពួកគេ។
« នាងលែងអីហើយ សុំនិយាយបន្តិច អ្នកស្រីគីម មែនទេ គ្រួសារខ្ញុំ កាលពី 21 ឆ្នាំមុន ថ្ងៃទី 13 ខែ 07 វេលាម៉ោង 3 ថ្ងៃ ពួកយើងបានបាត់កូនស្រីម្នាក់ឈ្មោះ ផាក ស៊ូលី ដែរពេលនេះជាកូនលោកស្រីឈ្មោះកូនស្រីលោកស្រី គីម ស៊ូលី នេះឯកសារ DNA គ្រួសារគ្មានអ្នកឈាមដូចនាងឡើយ តែពួកខ្ញុំដូចនាងគ្រប់យ៉ាង ទាំងអការៈប្រតិកម្មសណ្តែក ដូចគ្នា » sunmi យកក្រដាសឯកសារ អោយទៅលោកស្រីគីមមើល ។
To be continued