«ទីងទីង ទីង »សំឡេងទូរសព្ទស៊ូហូរោទន៍ឡើង គ្រប់គ្នាសំឡឹងមើលទៅព្រមគ្នា ។
In call
« អាឡូ ! ស៊ូហូគឺបងមែនទេ »
« ជូហុីមែនទេ » ស៊ូហូ
« មែនហើយបងអាចជូនខ្ញុំទៅប្រលានបន្តិចបានទេ » ជូហុី
« មានរឿងអីបានចង់ទៅណា ចុះប្តីនាង » ស៊ូហូ
« បងមកយកខ្ញុំនៅសណ្ធគារសោនមកចាំនិយាយប្រាប់បងតាមក្រោយ » ជូហុី
បន្ទាប់ពីបិទទូរសព្ទរួចអ្នកដែរសួរមុនគេគឺ ស៊ូលីនិងឯង ។
« អ្នកគេមិខមើលទៅដូចប្រញាប់ម្ល៉េះស៊ូហូ » ស៊ូលី
« គឺជូហុីមិនដឹងមានរឿងអ្វីទេអោយបងជូនទៅ ប្រលានបងអូនធ្វើអីនាងទេដឹង » ស៊ូហូ
« ខ្ញុំមិនដឹងនោះទេវាជាជម្រើសរបស់នាង ចុះនៅា្រលាញ់នាងទៀតទេ » ស៊ូលី
« បង...នៅអារម្មណ៍តែគ្មានចិត្តសម្រាប់នាងទេ » ស៊ូហូ
_________________________________________
«ចុះមកខ្ញុំមកដល់ហើយ » ស៊ូហូក៏បានមកដល់មុខសណ្ធាគាររបស់ ជូហុីស្នាក់នៅ។
រាងស្តើងរៀបអុីវ៉ាន់ចាំគេជាស្រេចរួចក៏ចាកចេញពីបន្ទប់ ដៃម្ខាងអុសវ៉ាលីដៃម្ខាងចុចជណ្តើរយន្ត
« ទឺង » សំឡេងជណ្តើរយន្តបានមកដល់តែជាអកោសល បង្ហាញនៅមុខស្វាមីក្នុងនោះ នាងគាំងមិនស្ទើរនោះទេ មិនដឹងថាអាចរស់បានរឺអត់ទេ បើគេមកទាន់នាងចង់រត់បែបនេះ ។
« អូនចង់ទៅណា » ថេយ៉ុង
« គឺអូនចង់ទៅកូរ៉េវិញ » ជូហុីអោនមុខចុះមិនប្រឈមនោះឡើយ
« ចាំបងរៀបខោអាវសិនយើងទៅវិញជាមួយគ្នាបងសុំទោស » ថេយ៉ុងចូលទៅអោបលួងលោមប្រពន្ធ ។
« បងកើតអី » ជូហុីកើតសញ្ញាសួរពេញខួរពេលគេម្តងល្អម្តងអាក្រាក់បែបនេះ ។
« បងសុំទោសតោះចូលទៅចាំបងរៀបអាវសិនចាំយើងទៅវិញ » ថេយ៉ុង
រាងស្តើងក៏ចូលទៅវិញតាមកាលួងលោមរបស់គេ ដោយនាងជាអ្នករៀបចំខោអាវប្តីដាក់ក្នុងវ៉ាលី ឯថេយ៉ុងអង្គុយមើលប្រពន្ធក្បែរនោះ ។
« ជូហុី បងសុំទោសដែរតែងបង្ខំអូន តែព្រឹកមិចថ្នាំវីតាមីនទេ » ថេយ៉ុង
« បើបងមិនទាន់ចង់បានអូនក៏ត្រូវលេបដូចរាល់ដងនិងឯង » ជូហុី
« អត់ទេ បងស្រលាញ់អូន ពួកយើងនិងមានកូនដូចអ្វីដែរបងបានប្រាប់អូន » ថេយ៉ុង
(យប់មិញថាស្រលាញ់ស៊ូលីនៅឡើយតែថ្ងៃនេះស្រលាញ់ជូហុីទៅវិញ ចុះថ្ងៃក្រោយទៅជាយ៉ាងណាបើស្នេហាចតុកោណព្នាយបែបនេះ ។)
« បងនិយាយវារួចផ្លាស់ប្តូរ វិញអាចអោយអូនជឿដែរទេ » ជូហុី ធ្វើមុខក្រញូវទៅកាន់ស្វាមីដែរអង្គុយក្បែរនោះ ។
« បងសន្យាមិនអោយមានទៀត ទេ » ថេយ៉ុង
« បានហើយតោះពួកយើងទៅ » ជូហុី
ងាគមកមើលកំលោះកំដរស្នេហ៍នេះវិញអង្គុយរងចាំ ជូហុីថាអោយមកទទួលតែបែរជាបាត់រាប់ម៉ោង តែក៏នាងចេញពីសណ្ធាគារជាមួយស្វាមីនាងទៅវិញ។
« នាងលេងសើចជាមួយខ្ញុំមែនទេ ទើបខលអោយខ្ញុំមកមើលទិដ្ធភាពបែបនេះ » ស៊ូហូនិយាយផងសើចផងក្នុងឡានម្នាក់ឯងរួចក៏បើកឡានចេញទៅ ។
មកដល់ផ្ទះស៊ូលីវិញទឹកមុខរបស់ស៊ូហូមិនអំណោយផលនោះទេ អាចអោយគ្រប់គ្នាដឹងថាគេខូចចិត្តដោយសារអ្វីទៅហើយ ។
« ជួបនាងដែរទេ » ស៊ូយ៉ុនដឹងថាប្អូនខូចចិត្តនៅខំសួរបន្ថែម
« ហៅខ្ញុំអោយទៅមើលគេមានក្តីសុខនិងហើយ » ស៊ូហូ
ពាក្យមួយម៉ាត់នេះមិនត្រឹមតែគេនោះទេស៊ូលីក៏អារម្មណ៍មិនល្អនោះដែរ ។
« បងសុំទោសស៊ូលី » ស៊ូហូក៏ចាប់អារម្មណ៍ទឹកមុខនាងភ្លាមៗ
ពេលនេះនាងឈឺចាប់សម្រក់ទឹកភ្នែក មកចំពោះមុខរបស់ពួកគេ ។
« ស៊ូលីឈប់គិតទៅមិនល្អសំរាប់កូនឯងទេ បងឃើញម៉ាក់ដែរពិបាកចិត្តកូនក៏ពិបាកតាមឯងដែរ បើឯងស្រលាញ់កូនត្រូវមើលថែខ្លួនទៅលឺទេ » ស៊ូហូ
«ខ្ញុំមិនចង់នោះទេ តែមិនដឹហេតុអីអោយតែលឺអ្វីពីគេខ្ញុំពិបាកចិត្តណាស់ » ស៊ូលី
« បងមិនចង់អោយអូនពិបាកបែបនេះទេ » ស៊ូយ៉ុន ចូលទៅអោបនាង
« សុំទោសដែរធ្វើអោយពួកបងពិបាកជាមួយខ្ញុំ » ស៊ូលី
« ស៊ូលីទៅជូបម៉ាក់បងទេ » ស៊ូហូ
« ម៉ាក់បងនៅទីនេះដែរមែនទេ » ស៊ូលី
« មែនគាត់ក៏ចង់ជួបឯងដែរ ស្អែកបងនាំទៅ » ស៊ូហូ
Tomorrow ៚
រាងស្តើងទៅដល់ប្រលានយន្តហោះជាមួយពួកគេទៅ Switzerland ដែរជាប្រទេសម៉ាក់របស់គេរស់នៅ។
រយៈពេលពីparis ទៅSwitzerland គឺ1ម៉ោង15នាទីទើបដល់ ដោយយន្តហោះផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកគេ រួចក៏ធ្វើដំណើរតាមរថយន្តបន្តរទៀតទើបដល់ ។
« អ្នកម៉ាក់ខ្ញុំនាំស៊ូលីមកលេង » ស៊ូហូ ស្រែកហៅម៉ាក់របស់គេចង់បែកផ្ទះ
« មកដល់ហើយមែនទេ » ស្រ្តីវ័យ33ឆ្នាំប្រហាក់ប្រហែលនិងបងប្រុសរបស់នាងត្រូវម្តាយរបស់ស៊ូហូក៏ចេញមកទទួលស្វាគមន៍ពួលគេ ។
« អ្នកម៉ាក់ឯណាលោកប៉ា » ស៊ូយ៉ុនសួរទៅកាន់ម្តាយរកប៉ារបស់គេ
« ប៉ាកូននៅឯសួនតោះនាំគ្នាទៅៗ » គ្រាប់គ្នាក៏ដើរតាមម៉ាក់របស់ពួកទៅកាន់សួនច្បារក្រោយផ្ទះ ទីនេះត្រជាក់បន្តិចព្រោះជារដូវរងារ វានៅជាប់និងភ្នំទឹកកក។
« ស៊ូលីអូនពាក់អាវក្រាស់តិចទៅ ប្រយ័ត្នការពារកូនផង » ស៊ូយ៉ុនបារម្មណ៍ពីស៊ូលីតែងបារម្មណ៍នាងគ្រប់ពេល។
« ថាមិចស៊ូលីមានកូន » ម៉ាក់ពួកគេ
« គឺខ្ញុំមានកូនតែមិនមែនកូន បងស៊ូយ៉ុន ទេ អ្នកមីង » ស៊ូលី
« ក្រែងជាសង្សារមិនចឹងមិចក៏ថាមិនមែនកូន » ម៉ាក់ស៊ូហូក៏តបទៅស៊ូលីបន្ត
« ម៉ាក់រឿងវែងឆ្ងាយណាស់ កុំសួរអី » ស៊ូយ៉ុន
« ឯងចាំបងដែរទេធ្លាប់ឃើញមុខបងទេ » ម៉ាក់ស៊ូហូក៏បន្តសួរសំណួរទៅកាន់នាង
« ប្រហែលដូចនិងបងយូរីន តែមិនច្បាស់ ព្រោះគាត់ស្លាប់ហើយ » ស៊ូលី
« ម៉ាក់បងឈ្មោះយូរីន មិចក៏អូនដឹង » ស៊ូយ៉ុន
« តែយូរីនជាសង្សារចាស់បងប្រុសខ្ញុំគាត់ស្លាប់ហើយ» ស៊ូលី
-------to be continued
YOU ARE READING
ប្អូនស្រី (sister)ចប់
Roman d'amourកើតមកជាមនុស្សដែរម៉ាក់ប៉ាស្រលាញ់ជាងគេខុសដែរមែនទេ? គេមាននាមជាបងប្រុស ហេតុអីគេស្អប់ខ្ញុំដល់ថ្នាក់នេះ? តើខ្ញុំបានធ្វើអ្វីខុសទៅ ទើបបងប្រុសខ្ញុំស្អប់ខ្ញុំថ្នាក់នេះ? By : jiyeon
