ប្អូនស្រី (sister)ចប់

Part26 : គេមានអារម្មណ៍ខុសចំពោះនាងណាស់

គ្រាន់កាប៉ាល់បញ្ជាបើកមកដល់ច្រាំងភ្លាម មានរថយន្តចាំជាស្រាប់ទៅហើយ ថេយ៉ុងលើបីនាងចុះពីលើកាប៉ាល់ចូលទៅក្នុងឡាន បញ្ជាគេបើកទៅសណ្ធាគារបន្តទៀត។
មកដល់បន្ទប់ ថេយ៉ុងក៏ដាក់នាងអោយគេងនៅពូកស្របពេលនោះស៊ូយ៉ុនក៏បានមកដល់សណ្ធាគារដូចគ្នា។
« យើងអាចមើលនាងបានឆាប់ចេញទៅ » ថេយ៉ុងសំឡឹងទៅស៊ូយ៉ុនដែរមកអង្គុយក្បែរនាង ។
« បើមើលនាងបានមិនមែនអោយស្រីអស់នោះមកធ្វើបាបស៊ូលីទេ រឿងលោករំលោភស៊ូលីកាលពី 4ឆ្នាំមុនខ្ញុំបានដឹងហើយ ដោះលែងនាងទៅនាងឈឺចាប់គ្រប់គ្រាន់ហើយ » ស៊ូយ៉ុនព្យាយាមនិយាយដោយចុះសម្រុកជាថេយ៉ុងបំផុត។
« នេះឯងដឹងហើយមែនទេចុះ មិចក៏អែងនិងនាង » គេសំដៅលើទំនាក់ទំនងពួកគេបើដឹងហើយមិចនៅទាក់ទងទៀត ។
« ខ្ញុំនិងស៊ូលីពួកយើងនៅដូចដើមសង្សារខ្ញុំមិនបានក្បត់ចិត្តខ្ញុំសុខចិត្តមានអីជាមួយលោកនោះទេ គឺលោកបង្ខំនាង រយៈពេលមួយអាទិត្យទៀតគ្រប់យ៉ាងនិងដូចដើមវិញមើលថែនាងចុះ » ស៊ូយ៉ុននិយាយរួចក៏ដើរចេញទៅក្រៅវិញដោយជឿជាក់បំផុត។
ក្រោយស៊ូយ៉ុននិយាយចាក់ទំលុសចិត្តគេពីរបីឃ្លាហើយក៏វេញទៅបាត់ ថេយ៉ុងមានអារម្មណ៍ខុសចំពោះស្រីម្នាក់នេះណាស់ ក្មេងស្រីដែរគេធ្លាប់ស្រលាញ់តាំងពីកើតត្រូវគេបំផ្លាញដោយដៃរបស់គេផ្ទាល់ ទោះពេលនេះមានអារម្មណ៍ខុសយ៉ាងក៏ចិត្តមិនអាចឈប់ស្រលាញ់នាងបានដែរ ។ ថេយ៉ុងក៏ចូលទៅបន្ទប់ដាក់សម្លៀកបំពាក់យករ៉ូបគេងយប់មកផ្លាស់អោយនាង ហើយប្តូរខោអាវខ្លួនដែរសើមដូចគ្នា រួចក៏ឡើងទៅគេងក្បែរនាង។ គេយកម្រាមដៃវែងស្រលូនរបស់គេវែងសក់ដែរបាំងមុខរបស់នាងចេញបង្ហាញនៅវង់ភក្ត្រ័ស្រស់ស្អាតមើលមិនណាយរបស់នាង ទើបអោនទៅថើបថ្ងាសនាងបន្តិចក្លិនក្រអូបចេញពីកាយរបស់នាងលាយនិងក្លិនទឹកអប់ដែរនៅសល់ជាប់កាយបន្តិចភាយប៉ះនិងមុខរបស់គេស្រង់ក្លិនក្រអូបគួរអោយចង់នេបនិត ដៃម្ខាងលើកនាងអោយគេងអោបជាប់ទ្រូងលង់លក់ទៅជាមួយនាងទៅ។
ម៉ោង11ជិតឈានចូល12ថ្ងៃថ្មី
ស៊ូលីភ្ញាក់ដឹងខ្លួនពីសន្លប់ច្រើនម៉ោង រើខ្លួនចេញពីរវង់ដៃរបស់ថេយ៉ុងបន្តិចព្រោះមិនចង់រំខានដំណេករបស់គេ តែថេយ៉ុងមិនបានគេងលក់ឡើយគឺគេគេងមើលមុខនាងទៅវិញទេ ដោយឃើញនាងជិតភ្ញាក់ទើបធ្វើពត់ជាគេងលក់ចឹងទៅ។
« អូនលែងអីហើយមែនទេ » ថេយ៉ុងដូចបារម្មណ៍ពីនាងតែនាងបែរជាគិតថាក្រែងធ្វើប៉ុណ្ណោះ ដោយនាងមិនតបនិងគេបន្តិចសោះឡើយ ។
« អូននៅឈឺដែរទេបងបារម្មណ៍ណាស់ មិចអូនមិននិយាយ » ថេយ៉ុងសួរទៅនាងដដែល បើពីគេជេរនាងមិនខានទេ
Back to កាលស៊ូលីអាយុ10ឆ្នាំ
« ឯងយ៉ាងមិចហើយ » ថេយ៉ុងសួរទៅប្អូនព្រោះឃើញថានាងរត់ដួល គេនៅតែបារម្មណ៍ពីនាង តែចំពោះតែមុខនាងនិងគេប៉ុណ្ណោះ បើមានអ្នកផ្សេងតែមុខមិនមើលផង។
« ...» ជាលើកដំបូងដែរបងប្រុសបារម្មណ៍ពីនាងធ្វើនាងឆ្លើយមិនចេញព្រោះរំភើប ។
« មិនលឺយើងសួរទេ ហេស » ថេយ៉ុងដើរមកបំណងកាន់ដៃនាងមើលតែដៃជ្រុលក៏ច្របាច់នាងមួយទហឹង ។
« បើបងបារម្មណ៍បែបនេះមិនបាច់ទេលែងទៅ » ស៊ូលីក៏ក្រវាសដៃគេចេញរត់ទៅលើបាត់ទៅ ។
ពិតណាស់ពីមុនថេយ៉ុងកាចខ្លាំងដល់នាងមិនចង់ខ្វល់និងគេទៀតទេ ម្តងនោះនាងបានលេងរបស់របរគេខូចគេវៃនាងខ្លាំងណាស់រហូតដល់សន្លប់ចូលមន្ទីរពេទ្យផងដែរ ។
Bach now
ខុសពីមុនស្រឡះគេមិនស្រែកអោយនាងបែរជានៅសួរបែបលន់តួអង្វរនាងទៅវិញ ។
« មិនអីទេ បើបងធ្វើជា អឹម » បបូលមាត់របស់នាងត្រូវបិទដោយមាត់របស់ថេយ៉ុង ពាក្យដែររកនិយាយត្រូវលេបចូលក្នុងពោះអស់ នាងក៏ព្យាយាមរើចេញពីខ្លួនគេតែថេយ៉ុងដៃម្ខាងចា់អោបជាប់រើលែងរួច ។
« ចង់និយាយថាបងធ្វើជាបារម្មណ៍ដូចកាលពីក្មេងមែនទេ ពីតូចបងថើបឯងមិនបានទើបស្តីអោយឯង » ថេយ៉ុងបែរជាញញឹមឌឺដាក់នាងហើយនិយាយរឿងពីក្មេងមកបន្ថែមទៀត តែដៃគេនៅមិនស្ងៀមនោះទេ រវាមស្ទាបភ្លៅរបស់នាង ទើបនាងគិតថាគេចាប់ផ្តើមទៀតហើយ ។
« បើមិនបានក្រែងធ្វើទេ បងទៅបន្ទប់វិញទៅ អរគុណហើយ » នាងក៏ងើបចេញពីពូកដោយទាញដៃគេចេញពីភ្លៅនាង ហើយបម្រុងដើរទៅអង្គុយលើសាឡុងវិញ ។
« បងកុំធ្វើបែបនេះ » គេចាប់ទាញដៃនាងជាប់ហើយក៏ងើបទៅអោបនាងពីក្រោយ ។
To be continued