Özgürlüğe Düş

9

Medyadaki Merzat şekerlerim.
Ama siz istediğiniz gibi hayal edebilirsiniz.

Uykumdan yüzüme vuran güneş ışığıyla uyanmıştım. Bir dakika güneş ışığı mı? Aniden gözlerimi açtığımda güzel siyah bir şekilde döşenmiş odada bulunan yatakta yattığımı farketmiştim.

En son Pusat denilen adamın arabasının önüne atlayıp yolunu kesmiştim. Sonrasını hatırlamıyordum. Belki de o değildi.

Ayağa kalktığımda kenardaki dün ayağımda olan botları giyinmiştim.
Üstümde zaten dünkü elbise vardı.

Kapıyı yavaşça açtığımda neredeyse korkudan ölüyordum. O kadar korkuyordum ki karşıma Gencer çıkacak diye. Kurtulmuşken bir daha yakalanmayı kaldıramazdım.
Gördüğüm merdivenlerden yavaş yavaş titremelerim el verdiğince indiğimde konuşma sesleri duyuyordum. Çok uzaktan gelmediği için olduğum yerden
dinlemeye başladım.

"Abi önüme atladı diyorsun. Ama aynı zamanda da bu kızın Gencer'in sevgilisi olduğunu söylüyorsun. Oturmayan şeyler var."

Bir adamın sesiydi bu. Olayı dinlemişti yorum yapıyordu o zaman Pusat olamazdı. Ardından kız sesi duymamla dikkat kesilmiştim.

"Bu işte bir şey var Merzat.
Pusat bize en son kurtar beni dediğini söylüyor. Ne yapacağız."

"Ne olduğunu uyandığında anlarız.
Önemli bir şey değilse teslim ederiz."

Başka bir adamın sesi duyulduğunda daha tanıdık gelmişti. Pusat'ın sesiydi bu. Beni vermekten bahsediyolardı.
Olmaz buna izin vermezdim.

İçeri girdiğimde yorgun bir şekilde konuşmaya başlamıştım.

"B-beni geri mi götüreceksiniz?"

Bakışların hepsi bana döndüğünde oturan 3 kişide ayağa kalkmıştı.
Konuşmalarına fırsat vermeden titreyen elimi saçıma götürerek ki aynı zamanda da ağlıyordum konuşmaya başladım.

"Gidiyorum ben."

Arkamı döndüğümde kalın sert bir ses ile sıçrayarak olduğum yerde kalmıştım. Korkmayan ben ufak şeyden korkuyordum artık.

"Hiç bir yere gitmiyorsun. Önce arabamın önüne neden atladığını, evden neden kaçtığını anlatacaksın."

"Beni geri vermeniz için mi?"

Pusat bir şey demeden yanındaki kızdan duyduğum adıyla Merzat yanıma gelmişti kolumu tutmaya çalıştığında anında kendimi geri çekmiştim. Bu hareketime şaşırdığında bir iki adım geri gidip konuşmaya başladı.

"Sorun yok. Oturman için yönlendirecektim."

Yanıma salondaki kız geldiğinde Pusat olduğu yerden beni izliyordu.

Kız benimle bir temasa geçmemişti.

"Gel canım otur şöyle konuşalım biraz. Hem iyi de gözükmüyorsun."

Suratına baktığımda tatlı bir kıza benziyordu. Başımı salladığımda tekli koltuğun birine geçip oturdum. Onlar sormadan konuşmaya başlamıştım.

"Adım Gazel Ay."

Pusat girmişti bu sefer söze. Diğerleri sanki onun konuşması gerekiyormuş gibi susuyorlardı.

"Evden neden kaçtın?"

"Konuşurum ama tek bir şartım var."

"Buradan şart koşacak bir halin varmış gibi gözükmüyor."