Özgürlüğe Düş

10

Medyadaki kızımız Lavin bebişlerim. Ben fotoları seçerken karakterlerine uymalarını istedim birazcık. Siz istediğiniz şekilde hayal edenilirsiniz.

Bende onun elini tuttuğumda ilk defa birini yanımda hissettiğim için az da olsa bu bana güç vermişti.

"Pusat Kurt acil bir şey söylemem lazım."

"Söyle."

"Sevgilimi görmüştün 1 ay önce geldiğinde. Değerlim kayıp bulmam lazım her yere haber saldım. O benim için çok değerli anlıyor musun çok. Onsuz yapamam bulmamda yardımcı ol."

Pusat Gencer'in konuşmasıyla kas katı kesilmişti.

"Bakarım."

Direk telefonu kapattığında bana bakmıştı. Gözlerinden anlaşılıyordu her şey. Yanımdaki kızın konuşmasıyla ona bakmıştım.

"Konuşmasını duydunuz değil mi. Takıntı haline getirmiş kızı. Onsuz yapamam falan diyor. Konuşurken ağladığı da bariz belliydi."

"Lavin haklı abi. Kızın bize anlattığından fazlası var bu adamda."

Herkes bana baktığında konuşmaya başlamıştım.

"Silahı kendime dayadığımda görseydiniz bu hareketlerine , konuşmalarına şaşırmazdınız.
Sabaha kadar silahı elimden bırakana kadar ağladı. Psikolojik sıkıntıları var kardeşine değer bile vermiyor. Hayatında odak noktasını beni yapmış. O kadar saplantılı konuşuyordu ki korkudan ağlıyordum sabah akşam."

Pusat sinirden duvara bir yumruk geçirdiğinde yerimde sıçramıştım.

"Böyle bir ibneliği nasıl yapabilir. Bir kızı kaçırıp...."

Beni gördüğünde devamını getirmemişti. Ağlamaya başladığımda Pusat'a doğru bir iki adım atmıştım.

"Beni alamaz dimi? Alırsa..."

"Alamaz Gazel. Alabiliyorsa benim canımı alır ama seni asla vermem.
Ben yoksam Merzat var Lavin var.
Söz verdim tutarım."

Başımı salladığımda Lavin yemek hazırlayacağını söyleyip mutfağa gitti. Merzat bana hitaben konuşmaya başladığında dikkatle dinlemeye başladım.

"Gazel dinlen kardeşim sende biraz istersen."

Başımı olumlu anlamda sallayıp boş olan üçlü koltuğa uzandım. Yukarıda tek başıma hayatta yatamazdım. Merzat bir şey söyleyecekken Pusat eliyle durdurmuştu onu.

"Sen git Lavin'e bak."

Merzat bana göz kırpıp mutfağa doğru adımladığında bana bakan Pusat'a hitaben konuşmaya başlamıştım.

"Burada yatıyorum ama so...."

"Sorun değil evin istediğin yerinde yatabilirsin. Kendini iyi hissedene kadar Lavin kalır seninle."

"Burada mı yaşıyorsunuz?"

"Hayır. Lavin ve Merzat sevgili onlar beraber kalıyorlar. Bu ev benim."

Başımı salladığımda korkmadan uykunun kollarına bırakmıştım kendimi.

∞∞∞∞∞∞∞

Birinin bana dokunmasıyla anında gözlerimi açıp kendimi geri çekmiştim. Alışkanlıktı bu artık bende. Gencer beni her sabah uyandırırdı. Alışmıştım bu şekilde geri çekilerek kalkmaya.