When University Kills

26- President's present

Rhaynezelle

Clap! Clap! Clap!

Tatlong tunog ng palakpak ang umalingaw- ngaw sa loob ng silid, hindi ko alam kong sino ang taong nasa harap ko hindi ko siya maaninag kahit anino man lang. Umihip ang malakas na hangin sa bintana sa dahilan ng pagsinghap ko,nararamdaman kong palapit siya sakin. Halos maubusan ako ng hininga sa sobrang bilis ng tibok ng puso ko sa kaba. Hindi ko alam kong sisigaw ako o hindi, di ako man lang magalaw ang katawan ko para makatayo ang tumakbo para akong naubusan ng lakas sa pagkakataon nato.

Ibinalik ko ang mga mata ko sa nakita ko kanina , hindi kuna makita ito dahil wala ng liwanag. Hindi ako pwedeng mag kamali si Karrie ang nakita ko sa loob ng kahon na yun at puno ng mga dugo. Sana buhay pa siya sana hindi pa siya patay, sino ang walang awang gumawa sa kanya ng bagay na yun. Ang isa lang ang sigurado ako ngayon ay isa si Karrie sa amin isa siyang Zevallos siya ang hinahanap namin dito.

"Stand up little freak." isang malamig na boses ang narinig kong mag salita sigurado akong nasa harap ko siya ngayon. Hindi ko sinunod ang sinabi niya, dahil sa ayaw ko sa dahilan na hindi ko kaya na ubusan talaga ako ng lakas. Kahit hindi ko siya nakikita tumingala ako sa kanya at tinignan ng masama kahit hindi sigurado kong tumama sa kanya ang tingin ko, pero ang alam ko lang nakikita niya ako.

"I said stand fucking up!!!" napa igtad ako sa lakas ng sigaw niya at rinig na rinig ko iyon na umalingaw - ngaw sa loob ng silid.

Nasaan ba sila Kreios at Rhyker bakit hindi nila naririnig ang sigaw ng isang to,imposible naman na hindi nila nakikita ang silid na to. Kailangan ko sila ngayon dahil baka patayin ang ng lalaking to at baka gawin niya din ginagawa niya kay Karrie sakin.

"You know I don't really want to repeat what I said, because of that you strained my patience." malamig niyang sabi at itinulak ako ng malakas gamit ang mga paa niya. Napasinghap ako sa sakit ng tama ko sa may lapag ng simento. Hindi ko masyadong maigalaw ang katawan ko para nakong mamatay sa kalagayan ko. Babae lang ako hindi ako kasing lakas ng lalaking nasa harap ko. Walang silbi lahat ng tinuro sakin ni Zarius ng mga oras nato kasi kahit pagtayo hindi ko magawa lumaban pa kaya.

Hindi ko alam kung bakit natumba at ng hina ako ng makakita ako ng dugo alam kong hindi ako takot sa dugo. Kaya bakit bigla nalang akong nanghina sa mga oras nato na parang bigla itong naubos na wala akong ginagawa.

"Why did you come back? Why did you do that?" malamig na tanong sakin.

"Answer my goddamn question!" sigaw niya at tinadyakan niya ako. Halos napaubo ako ng dugo dahil sa ginawa niya. Bigla nalang nag si tulo ang mga luha ko, dahil sa sobrang sakit ng ginawa niya.

"A-ano n-naman t-to K-Kreon? Bakit mo to ginagawa?" halos ng hihina kong tanong sa kanya. Oo, si Kreon sigurado akong siya yun kilala ko ang boses niya, kaya hindi ako pwedeng mag kamali. Nung una hindi ko masyadon nakilala ang boses niya pero ngayon alam kong siya ang nasa harap ko ngayon.

" Did you recognize me easily huh?" malamig niya paring tugon,at parang hindi nagulat na nakilala ko siya.

"Answer me. Why did you do that?" ulit niyang tanong sakin.

"H-hindi ko alam ang sinasabi mo." wala kong lakas ng sagot sa kanya.

"Don't lie at me! I'm not a fucking idiot! So tell me! Answer me!" malakas na sabi nia na parang naubusan na siya ng pasensya.