The Queen Eternal Monarch [JENLİSA] (G!P)

Bölüm 51

Yıllar sonra Jenlisa selca şükür. Çok güzelsiniz ağlıycam

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın😙

İyi Okumalar❤️

L

Sudaki yansımama bakarken başımı eğip derin bir iç çektim.

Evin arkasındaki iskeleye oturmuş denizi izliyordum.

İki kolumu da havaya kaldırıp bedenimi esnettiğimde ayaklarımı kendime çekerek bağdaş kurdum.

Kendimi, otuz beş değil de... yirmili yaşlarında hissediyordum. Otuz beş yaşında olmak için fazla gençtim.

Ciğerlerim temiz havayla dolarken derin bir nefes daha aldım.

Yaklaşık iki gündür ilaçlarımı almıyor, her birini özenle saklıyordum. Çoğu kez farklı farklı rüyalar görüyordum. Belki bu iyi bir şey olabilirdi.

Tzuyu'nin dediğine göre bir araba kazasında bütün ailem ölmüş. Onlarda beni ormanlık alanda yaralı bulup yanlarına almışlar. O günden beri bir şey hatırlamıyormuşum. Ailem, arkadaşlarım ya da sevdiğim biri varsa da hatırlamıyorum.

Aslında hatırladığım her anımda, bir kadın vardı. Fakat bu kadını hiç görememiştim. Kim olduğunu bilmiyordum. Tzuyu'ye soracaktım. Belki de ablamdı?

Tz: Düşündüm de, bugün ilaçlarını ben versem nasıl olur?

Arkamdan gelen sesiyle başımı çevirdim.

L: Bana uyar.

Gülümseyerek söyledim. Ağır adımlarla bana doğru gelerek yanıma oturdu ve ayaklarını sallandırdı.

T: Nasılsın?

Gözlerimi gözlerine sabitledim.

L: İyiyim, sen nasılsın?

T: Gördüğün gibi, peki aramız nasıl?

L: Güzel, son zamanlarda Ryujin çok sakin. Sanırım artık benimle uğraşmaktan sıkıldı.

Gülümseyip gözlerime baktı.

T: Bizden bahsediyorum.

Bakışlarımı kaçırıp denize bakmaya başladım. Saçlarımın bir tutamını kulağımın arkasına sıkıştırırken olduğum pozisyonu bozmadım.

T: İlaçları sakladığını biliyorum.

Şaşkınlıkla yüzüne baktığımda cebinden küçük bir su şişesi çıkardı.

T: Bak Lexa, o ilaçlar sana lazım. Onları içmezsen daha kötü olacaksın. Ryujin zaten deliriyor, bunu yaptığını öğrenirse ne yapar sence sana?

L: O ilaçlar sadece beni uyuşturuyor. Hiçbiriniz anlamıyorsunuz. Beynim uyuşuyor, ellerim titriyor. İstemiyorum anlasana Tzuyu.

Sesini yükseltip konuştu;

T: Ama bu gerekli! Senin için... hadi Lexa. Ryujin fark etmeden iç şunu. Yoksa ben söylemek zorunda kalacağım.

Suyu bana doğru uzattı.

Sanırım içecektim. Bunlar gerçekten benim için gerekli olabilirdi. Evet beni uyuşturuyordu ama en azından güzel bir uyku çekiyordum. Tek iyi yönü bu olabilirdi.

Hem Ryujin'in beni tekrar hücreye kapatmasını istemiyordum. Arka cebimdeki dört ilacı avucumun içine aldım ve ağzıma alıp su ile yuttum.

L: Oldu mu?