Bağırarak Fısılda

MUAMMA

Uzunnn bir süre yoktum, farkındayım. Biraz rahatsızdım o yüzden bölüm yazamıyordum.Sürprizlere sahip bir bölüm sizler ile bölüm sonunda sevinecek misiniz yoksa üzülecek misiniz siz karar vereceksiniz🦋
~~~~~Haydi o zaman okumaya başlayalım💃~~~~~

☀︎︎☽︎

Savaş Akdağ'ın anlatımından,

2.Gün;

''ÜVEY BABASI!Evet kesinlikle üvey babası!Dün gece yarısına kadar araştırdım hapishaneden çıkmış.''

Sanki Adayı kaçıran oymuş gibi Ahmet'e bağırıyordum,elimde değildi öfkeme hakim olamıyordum.

Dinmeyen öfke ve bitmek bilmeyen düşünceler benliğimi ölüm sarmaşığı gibi sarmalamıştı.Adanın başına gelebilecekleri her saniye biraz daha artan öfkem ile  artık düşünemiyordum.

Aradan kaç dakika geçtiğini bilmiyordum ama kısa zamanda sigara paketinin yarısına geldiğimden emindim.

Sigarayı derin bir şekilde içime çektim ve yavaş yavaş dışarıya bıraktım.Sigaranın dumanı yukarıya çıktıkça etrafa dağılıyor ve gözden kayboluyordu.

Bizde sigara dumanı misali dağılıyor ve gözden kayboluyorduk.Çoğu zaman zaten her insan gibi hayatın pençesindeydik

Ama bu sefer daha sert ve yok edici şekilde yakalanmıştık.Nasıl bir yol ilerlemeliyim bilemiyordum.İlk defa bir kapana kısılmış,kafese mahkum edilmiş gibiydim.

 Sigarayı son bir kez daha içime çekip sigara çöpünün içinde söndürdüm.Bir yol daha olmalıydı,benim yolumu biraz daha açacak bir yol.

Ayağa kalkıp ileri geri yürüyerek düşünmeye başladım,o yolu bulmak zorundaydım.

''Bir yolu daha olmalı,olmalı,bir yol daha,biraz önümü açacak bir yol,Denizi ablasına kavuşturacağım bir yol daha...''

Odanın içinde bir kaç tur daha attıktan sonra o yolu bulmuştum.O yol Murat  komiser  idi Adanın üvey babası ile o ilgileniyordu.

Depodan çıkmadan önce Ahmet'i aradım,bir açıklama yapmadan gitmişti.

"Ahmet neredesin?"

"Ağabey,buradaki kumarhanelerin yönetildiği yerdeyim."

"Bir yaramazlık mı oldu hayırdır?"

"Hallediyorum ağabey ben sen neden aramıştın?Ada ile ilgili bir iz mi buldun?"

"Şimdilik hayır.Ben şimdi Adanın üvey babası ile ilgilenen bir komiser var onun yanına gideceğim sende şu Semihin ihbarda bulunduğu karakolu ve ilgilenen komiseri bir kontrol et gel.Ne yapıyorlar haberimiz olsun."

"Tamamdır ağabey olmuş bil."

Depodan hızlı bir şekilde çıkıp arabaya bindim ve karakola doğru gitmeye başladım.

Sanki her şey,her ipucu ve herkes bilerek saklanıyor ve gizliyor gibiydi .

Çaresizlik ne asla bilmedim daha önce asla tanımamıştım ama şimdi iliklerime kadar hissediyordum.

Bu şey çok bunaltıcı ve yıpratıcıydı,elinde her türlü imkan ve güç var ama ileriye doğru bir adım atamıyorsun.

Bu şey tıpkı şuna benziyordu,dünyanın en güzel ormanında adım adım bütün ağaçları ve yeşil bitkileri gezip,görüp dokunuyorsun.

Her renkte bin bir çeşit çiçek önünde,doğa sana her şeyini en güzel şekilde sergiliyor  ama senin o havayı soluyacak ciğerlerin ,o güzellikleri göreceğin bir gözlerin ve o güzellikleri iliklerine kadar hissedeceğin bir kalbin yok...